13 เมษายน 2552 22:53 น.
japan
กาลเวลาเปลี่ยนไปใจคนผัน
นั่งฝันนั่งเพ้อนั่งรอให้เธอมา
เหลือเเค่การไปจนสุดสายตา
เธอเข้ามาให้ฉันรักสุดใจ
เเล้วเหตุใด!เะฮจึงไม่ผูกพันกัน
ปล่อยให้ฉันเคว้งเพียงลำพัง
รู้ไหมฉันขังใจไว้เพียงเธอ
เมื่อคนใหม่ของเธอมาฉันกลายเป็น....ฝุ่น
4 มีนาคม 2552 22:40 น.
japan
ในค่ำคืนที่เดียวดายไร้คน
ไปแห่งหนใดมันเงียบงัน
ได้ยินเเต่เสียงจักจั่น
ที่ฟังผันใจให้เฝ้ารำพัน
วันก่อนนั้นจะได้ลาจากไป
แต่ทั้งใจไม่เคยลืมได้สักครา
เพราะถลาไปทั้งตัวและหัวใจ
คำพูดจาไม่อาจเอื้อนเอ่ยออกมา
แท้คำลาสักคำก็ไม่มี
วันเเสนดีที่เคยยังไม่มีค่า
วันนี้ยังรักเธอไม่เคยซา
แม้บางทีรักอาจไม่เหมือนเดิม
4 มีนาคม 2552 22:27 น.
japan
วันที่ทำให้สองเราชิดใกล้
นั้นทำให้ฉันไหวหวั่น
สติเพ้อฝันว่าเธอมีใจมา
ส่วนเธอนั้นคิดอย่างไรนั้น
ฉันมิอาจรับรู้เพราะไม่เคยถาม
เเต่ใจตามไปอยู่เพียงนั้น
21 กันยายน 2551 00:24 น.
japan
เคยมีเธอเสมออยู่เคียงใจ
รับรู้รับฟังเรื่องที่เป็นไป
แต่ยามนี้ไม่มีใครรับฟัง
พยามยามรั้งเธอให้กลับมา
แต่กลับทำให้ยิ่งจากลา
กาลเวลาไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นมา
ฉันเหงาฉันทรมานในวันที่จากไป
มีหนทางใดที่จะหยุดรักเธฮได้.......สักที
25 กรกฎาคม 2551 21:27 น.
japan
ฉันพยายามทำดีกับเธอทุกอย่าง
แต่สิ่งที่ค้างใจตลอดมาเธอไม่รักกัน
ในตอนนี้ได้ใสกระจ่างออกมา
ฉันโง่เองที่หวังดีมันทรมาน
สิ่งที่ผ่านมาคือภาพลวงตา
ลวงหลอกให้ฉันรักเธอ ...เธอทำได้ไง
กับความหวังดีที่ฉันมอบให้เธอ
เธอทำใจฉันสลายด้วยการกระทำ
มันร้ายเกินเสียใจ เหนื่อยพอแแล้ว
เจ็บตรงใจกับคำพูดเเละการกระทำของเธอ
เจ็บตรงที่แพ้ความร้ายกาจที่เธอแสดง
ฉันแพ้ที่อดใจไปหลงรักเธอทั้งใจ
ฉันจะเสียใจทำไมกับคนอย่างเธอ
ฉันแพ้เธอฉันขอยอมไปจากเธอ..ฉันเหนื่อย