25 ธันวาคม 2545 11:41 น.
J&J
ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่
ขออวยชัยให้ปรีเปรมเกษมสันต์
ให้วันชื่นคืนสุขชั่วนิรันดร์
พบสิ่งอันดีงามตลอดไป
3 ธันวาคม 2545 13:57 น.
J&J
คิดถึงครั้งก่อนเก่าเรายังเเด้ก
เป็นเจ้าหญิงตัวเล็ก-เล็กของพ่อจ๋า
เป้นเด็กน้อยที่พ่อรักดังแก้วตา
อีกเพราะว่าเราเป็นน้องสองพี่ชาย
ยามหยอกเย้าเราชอบเล่นกับพ่อ
ชอบขี่คอให้พ่อเดินเพลินฟังเสียง
พ่อร้องเพลงเรายังจำสรรพสำเนียง
ได้ฟังเสียงของพ่อไพเราะจริง
ยามนั่งเล่นเราชอบนั่งตักพ่อ
ชอบเคล้าคลอเกาะแขนแสนอุ่นหวาน
พ่อชอบกอดเรานั่งตักใจเบิกบาน
แสนสราญยามมีพ่อคลอเคล้าเคียง
เวลาไปเที่ยวที่ไหนให้พ่ออุ้ม
แขนพ่อนุ่มแต่แข็งแรงแกร่งนักหนา
มือพ่อใหญ่แต่อบอุ่นทุก-ทุกครา
สุขนักหนาในกอดพ่อไม่ขออะไร
เราอยากได้อะไรพ่อให้ก่อน
กินก็ป้อนนอนก็กล่อมยอมเราเสมอ
แต่ก็ใช่ตามใจหมดหรอกนะเออ
พ่อมีเหตุผลเสมอไม่เปรอปรน
เรายิ่งโตพ่อยิ่งต้องทำงานหนัก
ไม่หยุดพักหนักเอาเบาสู้เสมอ
ทำงานไปเพื่อลูกรักทั้งสามเกลอ
จะได้เจอกับอนาคตที่งดงาม
พ่อทำงานหาเงินส่งเราเรียน
เราพากเพียรทำตามที่พ่อหวัง
แม้พ่อมีแค่สองมือพ่อก็ยัง
เร่งทำงานเพื่อความหวังเห็นปริญญา
พ่อทำงานเหนื่อยหนักจนล้มป่วย
หมอสุดช่วยฉุดรั้งชีพพ่อไว้
อาการพ่อทรุดหนักลงมากมาย
เหลือร่างกายเพียงหนังหุ้มตัวงุ้มงอ
และแล้วพ่อก็จากไปไม่หวนกลับ
พ่อลาลับจากเราไปไม่คืนหลัง
เราขาดพ่อเหมือนชีวิตจวนเจียนพัง
ชีวิตดังขาดที่พึ่งจึงโงนเงน
ไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหนต่อ
คิดถึงพ่อและภาพเหงาของความหลัง
ความหวังพ่อจุดประกายแรงพลัง
ให้เรายังก้าวเดินต่อแม้พ่อลา
อยากให้พ่อได้เห็นความสำเร็จ
สมความเหน็ดเหนื่อยของพ่อที่รอหวัง
แม่วันนี้พ่อไม่อยู่แต่เรายัง
สร้างพลังทำเพื่อพ่อที่รอปริญญา
3 ธันวาคม 2545 13:38 น.
J&J
อยากขอบคุณสำหรับความรู้สึกดี-ดีที่มีให้
แต่หัวใจมันยังไม่พร้อมที่จะรักใครในเวลานี้
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกสิ่งที่ดี-ดี
และเวลาทุกนาทีที่สละให้กัน
อาจจะเป็นคนที่อ่อนแอและขี้ขลาดเกินไป
ที่ไม่เคยปล่อยมันไปความทรงจำครั้งก่อนหลัง
และความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในชีวิตที่เก็บเอาไว้เพียงลำพัง
ทุกเรื่องราวมันยังฝังอยู่ในห้วง...แห่งสามัญ
รู้ตัวเองเสมอว่าไม่ใช่คนที่ดีพร้อม
จึงไม่ยอมรับหัวใจใครมาเก็บรักษา
ไม่อยากตกอยู่ในห้วงแห่งความทุกข์อยู่ตลอดเวลา
ชีวิตที่ไม่มีค่าจึงไม่เหมาะสม...คู่ควรกับใคร
เก็บมันไว้ให้ดีนะหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยรัก
รอไว้ให้คนที่ประจักษ์และเห็นคุณค่า
ไม่นานหรอกจะได้เจอเขาคนนั้นใน...กาลเวลา
ขอเพียงอย่าได้รีบร้อนค่อย-คอยไป
น้องคนนี้อยากเห็นพี่ชายมีความสุข
ไม่อยากให้มีความทุกข์ด้วยเรื่องเหลวไหล
พี่ก็รู้ว่าน้องคนนี้...ไม่เคยมีดีอะไร
จึงไม่อยากให้พี่ชายมอบหัวใจดี-ดีตอบกลับมา
อยากจะให้พี่ชายได้มองคนอื่น
ทนอยู่กับคนขมขื่นคงไม่มีวัน...สุขหรรษา
น้องคนนี้มัวตกอยู่ในห้วงแห่ง...กาลเวลา
ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เมื่อไหร่จะตื่นจากภวังค์
ต่อไปนี้หากว่ามีเรื่องทุกข์ร้อนอะไร
ก็บอกเล่าสู่กันและกันฟังได้เสมอ
น้องคนนี้อาจจะไม่ใช่คนที่ดีเลิศเลอ
แต่อาจจะเป็นคนที่พบเจอกันได้เวลาที่พี่เหงาใจ
หน้าส่วนตัว
1871
