6 มกราคม 2547 19:22 น.
**ipereen**
ทุกทุกคราวที่เธอมาหา
เธอฉุดคร่าวิญญาณฉัน
เธอเอาความสุขมาแบ่งปัน
เธอเอาอารมณ์ขันมาล้อมตัว
เธอทำให้ฉันมือสั่น
แล้วหย่อนสุขนั้นให้ฉันเกลือกกลั้ว
เธอทำให้ฉันมึนงงพร้อมพร้อมกับเมามัว
เธอฉุดดึงความกลัวออกไปจากจิตใจ
เธอทำให้ฉันหายใจไม่ออก
จะพูดจะบอกอะไรก็ไม่ได้
แม้ว่าฉันจะสำลักความดีของเธอออกไป
แต่เธอจะใส่คืนเข้ามาสองเท่าทุกที
เธอหว่านล้อมให้ฉันหลงกล
ทำให้สับสน..แล้วมัดด้วยหัวใจล้นปรี่
เสร็จแล้วปลอบโยนฉันด้วยความดี
ในที่สุด..ฉันก็ยอมเธอคนนี้ตลอดกาล
4 มกราคม 2547 21:59 น.
**ipereen**
ไม่เข้าใจเลย
ฉันก็อยู่เฉยเฉยของฉันอย่างนี้
แล้วเธอมาได้ยังไงน่ะ..คนดี
แล้วดูซี..อยู่อยู่ก็โดดเข้าไปในหัวใจ
ฉันแปลกใจนะ
ก็นักรักอย่างเธอตัวออกจะใหญ่
ฉันไม่ได้แง้ม..ไม่ได้เปิดหัวใจ
แล้วเธอเล็ดลอดเข้ามาได้ไง--ไม่รู้ตัว
เธอเข้าไปวิ่งวุ่นวุ่นอยู่ในนั้น
ทำให้ใจฉันสับสนมั่วซั่ว
กระโดดดึ๋งดั๋งให้หัวใจฉันเต้นรัว
ฉันล่ะกลัว..หัวใจฉันจะรั่วสักวัน
ระวังนะ..ฉันน่ะคนใจแคบ
เดี๋ยวจะแอบบีบให้หัวใจเล็กกว่านั้น
ถ้าตัวติด--ออกไม่ได้ก็อย่าบ่นละกัน
จะแกล้งขังอยู่อย่างนั้น..ไม่ให้คลาดสายตา