17 มีนาคม 2548 17:50 น.
**ipereen**
ฉันเบื่อการตามใจผู้อื่น
ฉันเบื่อเวลามีคนหยิบยื่นแนวทางให้
ฉันเบื่อเวลาที่ฉันต้องวิ่งตามใคร
ฉันเบื่อเวลาที่ฉันไม่ได้ทำตามใจต้องการ
หลายคนอาจมองว่าฉันแปลก
หลายคนอาจมองว่าฉันไม่มีแก่นสาร
ฉันอาจเป็นคนหนึ่งที่ใครหลายคนไม่ต้องการ
ฉันอาจเป็นแค่คนพาลธรรมดาธรรมดา
ก็ถ้าการใส่ใจคนอื่นมากมันเหนื่อยนัก
ต้องหยุดพัก..ต้องเอาใจคนเมื่อยล้า
ต้องรั้งแขน..ลังเลใจตามวาจา
แล้วเมื่อไหร่..แผ่นฟ้าจะเปิดกว้างสักที
ก็เพราะฉันเป็นอนุมูลอิสระ
ฉันชอบที่จะวิ่งชนดะไปทุกที่
แต่งเติมที่นั้น..ตัดแต่งที่นี้
ฉันขอแค่...มีหนทางให้ฉันไป
ฉันไม่ชอบให้ใครมาเหนี่ยวรั้ง
เพราะฉันมีพลังงานล้นจนต้านทานไม่ไหว
สิ่งที่ฉันจะทำคือ..ก้าวตามหัวใจ
เดินหน้าต่อไป..จนกว่าหัวใจจะหมดเวลาของมัน
อะไรอะไรคงจะหยุดฉันไม่อยู่
อะไรอะไรคงจะไม่สู้ หากฉันจะรั้น
แม้จะมีสิ่งกีดขวาง ..ฉันก็จะดึงดัน
วิ่งสู่จุดฝัน ..ไม่ยอมให้ใครมาขวางทาง
16 มีนาคม 2548 15:09 น.
**ipereen**
หากท้องฟ้าไม่มีเมฆ
ฉันจะเสกให้ฟ้าเต็มไปด้วยสายไหม
เสกดวงอาทิตย์เป็นโรตีแผ่นใหญ่ใหญ่
เอาไว้ให้นางฟ้าอย่างเธอได้ชมชิม
หรือหากทะเลไม่มีปลา
ฉันคงหาดารามาใส่ไว้จนปริ่ม
เอาดาวมาทำเป็นปลาให้เธอได้ลิ้ม
ให้นางฟ้าของฉันอิ่ม.. ตลอดไป
หากโลกนี้ไม่มีผ้าห่ม
ฉันคงปลดผมของนางเงือกมาห่มให้
นางฟ้าตัวน้อยน้อยจะได้อบอุ่นกว่าใคร
และจะได้สดใสเมื่อตื่นขึ้นมา
หากว่างว่างฉันก็อยากเสกให้เธอเป็นหิน
และฉันคงเป็นดินที่ยืนหยัดแกร่งกล้า
จะโอบอุ้มเธอไว้ด้วยแรงศรัทธา
ที่แม้แต่เวลา.. ก็ไม่สามารถพรากเราจากกัน
17 สิงหาคม 2547 01:14 น.
**ipereen**
มีคนชมว่าผมน่ารัก
ผมก็ชักจะเชื่อใครใครเขา
ก็แน่ล่ะสิ..เดินไปทางไหน ก็มีแต่คนมองเอามองเอา
ไม่อยากจะเม้าส์....ว่าผมน่ะ น่ารักยังไง
ก็ทำไงได้ล่ะนะ..ผมเกิดมาเป็นอย่างงี้
จะมองกี่ที...ก็ดีกว่าพี่ติ๊กเป็นไหนไหน
กลุ้มใจตัวเองจัง..ไม่รู้จะทำยังไง
โอ๊ย..ให้ตาย อิจฉาตัวเอง...
20 มิถุนายน 2547 15:02 น.
**ipereen**
เผียะ................ เจ็บแปลบ
เลือดไหลเป็นทางวาววาบ
ตัดกับสีขาว ....... กระดาษ
เมื่อไร.... ตรงไหน... ขาด
ติ๋ง...................หนึ่งหยด
นิ้วนับ และประกับกด
โชคร้าย ปวดปลาบลด
ด่าวดิ้น.... อบอวล ...ตรลบ
สวบ ...... ฉับพลัน
แข่งกับเวลาขณะนั้น
ดิ้นรน.... ต่อสู้...คับขัน
มองดาวราย........ สาดสายตะลึงงัน
วาบ.........ผัดแผ่ว
อ่อนยวบสุดสูงแล้ว
สู่สิ้น.... กวาดแรงระเฉียดแนว
กระจาย.... ค่อยนิ่ง........ แล้วเพริศแพรว
8 เมษายน 2547 11:40 น.
**ipereen**
หนังสือที่อยากอ่าน
ร้านหนังสือที่อยากเข้า
ฉันเห็มเล่มบนสุด
มีรอยพับที่มุมขวา
....
ธรรมดา..ของฉัน
คงจะหยิบอีกเล่ม
ที่ใหม่และไร้รอย
....
แต่ในวันนี้
รอยตำหนิเล็กเล็ก
กลับเป็นส่วนหนึ่งของฉัน
ฉันเต็มใจยอมรับ
....
รอยตำหนิ
ไม่ต่างอะไร...
กับชีวิตที่มีข้อบกพร่อง
ไม่ต่างอะไร...
กับความผิดพลาด
....
ขึ้นอยู่กับว่าใคร
จะยอมรับได้
หรือจะทิ้งมันไป
....วันนี้..
ชีวิตฉัน...ไม่ได้ต้องการ
สิ่งที่ดีที่สุด
เพราะสิ่งนี้
ไม่สามารถเติม
ข้อบกพร่องของฉันได้
...สุดท้าย
ข้อบกพร่องต่างหาก
ที่จะเติมเต็ม
ส่วนที่หายไป..
หน้าส่วนตัว
1392
