23 ตุลาคม 2549 13:12 น.
invisble
เคยไหมมองดูผู้คนเดินกันไขว่
แล้วคิดไปใยคนเกิดมาหนอ
เกิดมาแล้วก็ต้องมีสักวันที่ไม่ได้รอ
คือวันที่สูญเสียทุกอย่างต่อสัจธรรม
เกิดมาแล้วสักวันชีพต้องสิ้น
แต่ยังดิ้นแก่งแย่งแข่งสร้างกรรม
ใช่ว่าสุข..นั่นนะความทุกข์นำ
แต่ไม่มีใครจำเพราะคำว่าอยาก
บางคนอยากร่ำรวยเงินทองของมีค่า
บางคนอยากได้หน้า...ยอมลำบาก
บางคนรวยล้น...จนใช้ชีวิตยาก
แต่ความอยากยังไม่หมดไปจากใจ
จดจำกันไว้บางเถอะนะมนุษย์
ไม่มีใครหยุดความตายได้
เมื่อเกิดมาแล้วหันมาสร้างกรรมดีใส่ใจ
ชีวิตตอนสิ้นไปจะได้ไม่ทุกข์ทน
22 ตุลาคม 2549 09:49 น.
invisble
โทรหาวันละหลายรอบ
แต่ไม่เคยได้รับการตอบกลับสักครา
เป็นอะไรเหตุใดเธอเฉยชา
หรือเพราะว่าเธอมีใคร
บอกฉันได้นะไม่ต้องกังวล
ว่าคนอย่างฉันจะเจ็บจะหวั่นไหว
ความจริงนะฉันพอจะรับได้
ไม่ว่าจะเรื่องร้ายหรือดี
หากเธอมีใครที่ดีกว่า
ผู้หญิงอย่างฉันหน้ายังมีสี
ไม่ไปรานระเกะกะยวนยี
จะยอมเดินจากไปดีดี....สัญญา
แต่ก่อนจากอยากขอเหตุผล
ฉันเลวตรงส่วนใดคนดีจึงไม่เห็นค่า
ทำเพื่อเธอทุกอย่างแต่แล้วต้องเลิกรา
อยากถามแค่ว่า....มาหลอกฉันทำไม
21 ตุลาคม 2549 10:54 น.
invisble
ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า
ดวงดารากำลังจะเคลื่อน
ความเหงาของฉันก็กำลังมาเยือน
มาเชือดเฉือนหัวใจให้เยินยับ
บรรจบครบสามสิบวัน
หัวใจฉันผ่านความช้ำมานานนับ
เพราะคนที่เคยรักมากลายกลับ
ความรู้สึกช่างอับเฉาสิ้นดี
เมื่อไหร่คนดีคนเดิมของฉัน
จะกลับมาผูกพันเหมือนวันที่
อยู่ด้วยกันใหม่ความรักยังหวานดี
มาวันนี้ความหวานได้เปลี่ยนไป
ที่รักค่ะ....ได้โปรดสักครา
ให้เวลาฉันพูดคุยได้ไหม
อยากรู้เพียงว่าเพราะเหตุใด
ที่เธอมาเปลี่ยนไปแบบรับไม่ทัน
ไม่เคยคิดนอกใจเธอสักที
เอาแต่ใจอาจมีแต่น้อยวัน
ตามใจห่วงใยเธอสารพัน
ฉันยังไม่ดีพอเท่าที่เธอฝันหรือไร
ขอเวลาให้ฉันสักห้านาที
ขอเคลียร์กันที่นี่ให้เข้าใจได้ไหม
ว่าฉันเลวฉันไม่ดีตรงส่วนไหน
แล้วฉันจะจากไปโดยไม่มารบกวน....สัญญา
20 ตุลาคม 2549 10:05 น.
invisble
ลูบไล้ร่องรอยของหมอนใบเดิม
คิดถึงวันที่เธอเติมชีวิตให้สดใส
ชีวิตน้อยน้อยที่รอรักจากคนไกล
กลับมาบอกรักฉันอีกครั้งได้ไหมคนดี
ยังรอเธออยู่เหมือนเก่า
ร่องรอยความเป็นเรายังอยู่ตรงนี้
ไม่เคยเปลี่ยนใจที่ฉันมี
ไปจากเธอคนดีสักครา
ผ้าปูที่นอนสีเริ่มจางจืด
ผ้าเช็ดตัวเย็นชืดนุ่มหนา
อัลบั้มรูปแปรงสีฟันรองเท้าสีฟ้า
โฟมล้างหน้าทุกเวลายังมองดู
หลับตาเห็นหน้าเธอคนรัก
พลันคิดหนักรันทดอดสู
ไม่สนใจใส่ใจคนที่รอเธออยู่
ปล่อยให้จมดิ่งสู่ความเดียวดาย
ไม่โกรธไม่โทษเธอนะคนดี
ยังพร้อมที่จะมีเธอเคียงกาย
ไม่ว่าอีกนานใช้เวลามากมาย
ยังไม่สายถ้าเธอต้องการ
19 ตุลาคม 2549 10:45 น.
invisble
ในเมื่อเขาไม่ได้สนใจใยดี
รักเขาอย่างนี้...เพื่ออะไร
ยังหลงงมงายอยู่ได้
ต้องการเจ็บต่อไปทำไมหนอเรา
พยายามลืมเขาเถอะ
เจ็บมาจนเยอะเจ็บต่อคงเฉา
รอบกายจะได้ไม่เงียบเหงา
ถ้ารู้จักสลัดความเศร้าออกไป
แต่แล้วก็แพ้อีกแล้วฉัน
ในทุกทุกวันยังเฝ้าฝันใฝ่
ว่าสักวันคนที่ฉันรักดั่งดวงใจ
จะกลับมาเริ่มต้นกันใหม่....ดังเดิม
หน้าส่วนตัว
1300
