21 มกราคม 2550 12:37 น.
invisble
ก็ลองถามตัวเองนะ...ว่าเคยไหม
ที่มีความสุขเต็มหัวใจสักครั้ง
เคยไหม...เธอมาบอกรักซึ้งๆให้ฟัง
เคยไหมที่ได้อยู่ตามลำพังอย่างซึ้งใจ
ได้คำตอบมาโดยไม่ต้องคิด
เป็นคำตอบที่ไม่ผิด...เธอมอบให้
ไม่มีวันไหนที่จะได้รับความรักอย่างจริงใจ
ไม่มีวันไหนที่เธอไม่ทำร้ายใจกัน
8 มกราคม 2550 23:44 น.
invisble
อยากให้พ่อมาหาจังในคืนนี้
มาอวยพรวันเกิดให้ลูกทีได้ไหม
มาให้เห็นไม่ได้ไม่เป็นไร
ขอแค่ในฝันเท่านั้นก็ยังดี
อยากมีพ่ออยู่ด้วยเหมือนก่อน
ถึงวันเกิดลูกจะได้อ้อนขอนั่นขอนี่
อยากได้อะไรพ่อตามใจไม่ขัดสักที
แต่วันเกิดปีนี้สิเดียวดาย
ไม่มีพ่ออวยพรให้กำลังใจ
รู้สึกหวิวไหวใจแทบสลาย
ความโศรกเศร้าครั้งพ่อจากยังมิคลาย
ลูกอยากตามไปอยู่ข้างกายพ่อจัง
วิญญาณของพ่อจงรับรู้ด้วยว่า "ลูกรักพ่อมากนะคะ"
8 มกราคม 2550 23:39 น.
invisble
ขอให้เธอสัญญาได้ไหม
ว่าจะไม่ถามเรื่องราววันเก่าก่อน
เพราะอดีตที่ผ่านมานั้นร้าวรอน
ยังกัดกร่อนหัวใจไม่เคยเลือน
ฉันไม่อยากจะจำวันนั้นไว้
หากเธอถามร่ำไปก็คงเหมือน
ตอกย้ำให้จดจำและย้ำเตือน
คงไม่อาจลืมเลือนได้สักที
ขอให้เธอรู้ว่าในใจฉัน
มีเพียงเธอเท่านั้นในวันนี้
บาดแผลหัวใจที่เคยมี
รอให้เธอคนดีรักษาใจ
3 พฤศจิกายน 2549 09:59 น.
invisble
เริ่มวันใหม่ด้วยชีวิตไม่มีเธอ
รู้สึกเหมือนเซ่อ-เซ่อ บอกไม่ได้
เจ็บ-เจ็บ แสบ-แสบ แปลบ ดีใช่ไหม
เหงา-เหงา เศร้า-เศร้ายังไงไม่รู้ตัว
ที่รู้สึกได้ในอารมณ์นี้
จะมีก็ความเดียวดายหวาดกลัว
มองไปทางไหนเหมือนกับมืดมัว
เหมือนท้องฟ้าสลัวสีทึบเทา
เพราะชีวิตลิขิตเองไม่ได้
ฟ้าสั่งฉันให้เกิดมาเหงา
นั่งกอดเข่าร้องไห้กับดวงดาว
น้ำตาร่วงพราวร้าวหัวใจ
เกิดมาต้องอาภัพคู่
ชีวิตต้องเดินอยู่บนความเดียวดาย
ร้องได้ เจ็บได้ แต่ห้ามตาย
ต้องทรมานต่อไปจนวันสุดท้ายของชีวิน
2 พฤศจิกายน 2549 11:47 น.
invisble
บทกลอนนี้เคยเอาลงในเรื่องสั้นค่ะ คือว่าลงผิด ที่จริงต้องนำมาลงในหน้าบทกลอน ลองอ่านดูนะคะ เรื่องจริงของชีวิตค่ะ
ทุกวันคืนตื่นมาเคยพบพ่อ
นั่งหยอกล้อหัวเราะสนุกสนาน
ชีวิตแม้ยากไร้ก็สุขพอประมาณ
ถึงลำบากบ้างก็ทานทน
มาวันนี้กลับมีเพียงเหว่ว้า
ความเริงร่าที่มีมาอย่างเหลือล้น
กลับเหลือเพียงรอยร้าวอันทุกข์ทน
เนื่องจากขาดคนผู้เป็นบิดร
ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วคอยสั่งสอน
ชี้ทางเจริญให้ลูกทุกบทตอน
แม้เหนื่อยอ่อนร้อนรนไม่สนใจ
ต่อไปนี้ไม่มีแล้วคุณพ่อ
คอยเป็นถ่อพาแพล่องน้ำไป
ท่านจากลูกและเมียรักสู่ภพใหม่
ยังแดนที่ใครไป-ไม่กลับมา
พ่อจ๋าหากวิญญาณพ่ออยู่แถวนี้
ลูกมีสิ่งหนึ่งอยากให้ตรึงตรา
แม้กายห่างทางแสนไกลลูกห่วงหา
อยากย้ำให้พ่อได้ยินอีกครั้งว่า
"พ่อจ๋าลูกรักพ่อเหลือเกิน"