...พวกอ่อนไหว...ใจโลเล...

!!!...^Imagine^...!!!

ฉันคงเป็นเพียงแค่คนที่อ่อนไหว
พวกเหงาใจชอบคิดแบบฝัน.....ฝัน
บ้างโลเล   ไม่แน่นอนสารพัน
เหมือนสับสน.....อยู่ทุกวันกับตัวตน

ในบางครั้งฉันเองก็ไม่เข้าใจ
กับบางอย่างที่เป็นไปให้สับสน
หลากเรื่องราวหลายอย่างช่างวกวน
คิดมากจนไม่รู้ต้องทำไงดี

มาวันนี้มีเรื่องให้อ่อนไหว
เพราะหัวใจเปี่ยมด้วยรักจนล้นที่
ผิดแค่ตรงความรู้สึกที่ฉันมี
มันสับสนเต็มทีว่ารักใคร

คนหนึ่งเป็นคนพิเศษที่ฉันรัก
เมื่อรู้จัก  ยิ้มพูดคุย  ฉันหวั่นไหว
อยากฟังเสียง  พบหน้า ทุกวันไป
จะสุขทุกข์  เป็นเช่นไรก็เพราะเธอ

อีกคนหนึ่งเป็นคนที่คอยห่วงใย
เป็นคนให้กำลังใจกันเสมอ
ยามเหงาเศร้าคอยปลอบใจกันนะเออ
เมื่อได้เจอ  ได้ใกล้เขาก็สุขใจ

ถึงตอนนี้.....ฉันคงต้อง.....ลบลืมเธอ
คนพิเศษที่เพ้อเจ้อจนหวั่นไหว
คิดเข้าข้างว่าเธอรักเธอห่วงใย
แต่สุดท้ายก็ไม่ต่างจากเพื่อนกัน

ส่วนกับเขาฉันไม่อยากคิดเข้าข้าง
ที่เขาช่างแสนดีและห่วงใยฉัน
อาจเป็นเพราะเราเป็นเพื่อน*ก็เท่านั้น
ที่ทุกวัน.....เธอถึงได้มาห่วงใย

สิ่งที่ฉันเป็นอยู่ในตอนนี้
อาจมองดู  งี่เง่ามากเลยใช่ไหม
เธอไม่รักไม่สนยังมัวปักใจ
อีกคนเขาห่วงใยกลับไม่ผูกพัน

แต่ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักเขา
แค่ไม่อยากจะเศร้าก็เท่านั้น
ที่เขาเป็นกับ.....ความรู้สึกอาจต่างกัน
ไม่คิดฝันเกินกว่าเพื่อน.....น่าจะดี

หรือฉันควรปล่อยวางทุกอย่างไว้
เผื่ออะไรมันจะดีขึ้นกว่านี้
จะได้เลิกมาคิดมากกันเสียที
และไม่มีเรื่องให้ต้องเหนื่อยหัวใจ

ฉันเองก็พยายามคิดอย่างนั้น
แต่ว่ามันฝืนความรู้สึก.....ที่มีได้
ฉันรักเธอ  เธอไม่รัก  เขาห่วงใย
ฉันควรทำเช่นไรไหน.....ช่วยบอกที.....


          !!!...^Imagine^...!!!