28 กุมภาพันธ์ 2547 17:32 น.
!!!...^Imagine^...!!!
หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง
เพื่อปล่อยวางทุกสิ่งไว้ในยามนี้
ขอบฟ้ากว้างกับดวงดาวช่างสวยดี
แต่ใจนี้กลับอ้างว้างและเดียวดาย
ความรู้สึกตอนนี้ที่เป็นไป
ยังคงไว้ซึ่งความเหงาไม่ห่างหาย
ทั้งที่ใจมีความรักไว้มากมาย
แต่สุดท้ายถูกแทนที่ด้วยน้ำตา
หนึ่งความรักของฉันที่มีให้
เปี่ยมด้วยความห่วงใยความห่วงหา
คอยสนใจใส่ใจเธอตลอดมา
เสมือนว่าโลกใบนี้มีแต่เธอ
ส่วนเธอนั้นก็ช่างดีแสนดี
จนฉันนี้คิดไปไกลให้เพ้อเจ้อ
แต่เธอกลับคิดกันแค่เพื่อนเกลอ
ฉันเลยเบลอไปหมดแล้วทั้งใจ
ช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมคนดี
ถึงตอนนี้ฉันควรอยู่ฐานะไหน
ต่อไปนี้ฉันต้องทำตัวเช่นไร
ก็เมื่อในวันนี้เธอไม่เหมือนเดิม
จากวันวานที่เธอเคยยิ้มให้
ก็เปลี่ยนไปเป็นเย็นชาเข้ามาเพิ่ม
จากความสุขเปลี่ยนเป็นทุกข์มาซ้ำเติม
ไม่ทันเริ่มก็จบลงอย่างร้าวราน
หากทุกสิ่งที่เธอนั้นมีให้
เป็นแค่ความเห็นใจและสงสาร
รักจอมปลอมฉันนั้นไม่ต้องการ
ขออย่าทรมานใจกันอีกเลย.....
!!!...^Imagine^...!!!
25 กุมภาพันธ์ 2547 22:33 น.
!!!...^Imagine^...!!!
font color=#F000B0>ฉันรักเธอหรือเปล่าฉันไม่รู้
เท่าที่ฉันเป็นอยู่คือหวั่นไหว
ในบางครั้งก็เหมือนไม่คิดอะไร
แต่ทำไมต้องหวงเธออยู่ทุกที
เธอก็เป็นแค่เพื่อนธรรมดา
ที่บังเอิญแค่มาห่วงฉันคนนี้
หรือเป็นเพราะฉันแพ้ความใจดี
ที่เธอมีให้กันยามอ่อนแอ
ไม่ได้คิดให้เธอมาแทนใคร
เพราะหัวใจให้เธอ.....แล้วแน่...แน่
ฉันเป็นเพียงคนช่างฝันเด็กขี้แง
คนที่แคร์เธอหมดแล้วทั้งหัวใจ
!!!...^Imagine^...!!!
20 กุมภาพันธ์ 2547 00:35 น.
!!!...^Imagine^...!!!
ความอ่อนแอกลับมาอย่างไม่หยุดยั้ง
เกินกำลังกว่าคนหนึ่งจะรับไหว
หลากเรื่องราวหลายอย่างที่เป็นไป
ต่างโถมใส่เข้ามาอย่างเต็มแรง
ในวันนี้มีแต่ความอ่อนล้า
ความปวดปร่า เจ็บช้ำซ้ำทุกแห่ง
สารพัดความปวดร้าวเข้าทิ่มแทง
แต่ยังแสร้งฝืนยิ้มร่าอย่างหน้าตาย
รู้ตัวดีว่าคงไม่มีหวัง
แต่ก็ยังดันทุรังอยู่ไม่หาย
รักฉันที่ให้เธอนั้นช่างมากมาย
แต่สุดท้ายกลับไร้ค่าในสายตา
ฉันเองก็ทำได้เพียงแค่นี้
สุดกำลังเท่าที่มีจะเอื้อมคว้า
ฉันก็เป็นเพียงแค่คนธรรมดา
ที่ตลอดมามีเธอไว้ในหัวใจ
ความใจดีของเธอที่มีนั้น
ทำให้ฉันคิดเพ้อเจ้อจนหวั่นไหว
อยู่ใกล้เธอแต่แท้จริงกลับแสนไกล
เอื้อมเท่าไรก็ไม่ถึงเธอสักที
ตอนนี้ฉันมีน้ำตาอยู่เป็นเพื่อน
คอยย้ำเตือนหัวใจทั่วทุกที่
อย่าทำร้ายกันได้ไหมความใจดี
ทำแบบนี้เหมือนฆ่าฉันนั้นทั้งเป็น
!!!...^Imagine^...!!!
19 กุมภาพันธ์ 2547 22:31 น.
!!!...^Imagine^...!!!
กลอนเบลอๆ
รักแค่นี้ แค่นี้ ก็แค่นั้น
รักแค่นั้น แค่นั้น ก็แค่ไหน
รักแค่ไหน แค่ไหน แค่นี้ไง
รักแค่ไหน แค่ไหน ลองคิดดู
รู้ก็รู้ นะรู้ รู้ว่ารัก
รู้ว่ารัก ว่ารัก ก็ยังรู้
รู้ว่ารัก แล้วไง ลองคิดดู
รักแค่รู้ รู้แค่รัก ว่ารักเธอ
เพ้อนะเพ้อ เพ้อคิด ก็เพราะรัก
เพ้อรักรัก เพ้อคิด จนมันเพ้อ
เพ้อคิดถึง คิดรัก เพราะรักเธอ
เพ้อนะเพ้อ เพ้อรักรัก แทบขาดใจ ..............
!!!...^Imagine^...!!!
16 กุมภาพันธ์ 2547 23:44 น.
!!!...^Imagine^...!!!
อาจไม่ใช่แค่ความเหงาเพียงเท่านั้น
ที่ทำฉันให้คิดถึงเธอคนนี้
หรือเป็นเพราะความรู้สึกในบางที
มันต้องการเธอคนดีมากเกินไป
รักหรือเปล่าฉันเองก็ไม่รู้
แต่ทุกทีอยู่ใกล้เธอมันหวั่นไหว
อยู่ต่อหน้าทำเหมือนไม่คิดอะไร
ทั้งที่ใจตอนนี้มีแต่เธอ
ทุก...ทุกครั้งที่มองสบตากัน
เหมือนความฝันสำหรับฉันเสมอ
เก็บมาคิดมาฝันใฝ่ให้ละเมอ
จนต้องเพ้อคิดถึงเธออยู่ทุกวัน
อยากบอกว่าเธอนั้นช่างมีความหมาย
และมีค่ามากมายสำหรับฉัน
ทั้งสายตาและรอยยิ้มที่ให้กัน
ทุกสิ่งนั้นเปรียบเสมือนกำลังใจ
โลกใบนี้น่าอยู่เพราะมีเธอ
เพียงแค่เจอทุกสิ่งนั้นพลันสดใส
เหมือนเธอเป็นโลกของฉันเลยทั้งใบ
ทั้งตอนนี้และต่อไป.....ไม่เปลี่ยนแปลง.....
!!!...^Imagine^...!!!