7 มีนาคม 2547 19:44 น.
!!!...^Imagine^...!!!
ฉันคนเดิมในตอนนี้อยากรู้ว่า.....อยู่ที่ไหน
คนที่ในหัวใจเคยมีไว้ซึ่งความห่วงหา.....ความอบอุ่น
คนที่สดใส หัวเราะร่า ยิ้มอ่อนหวานละมุน
คนที่เคยเป็นแรงใจ คอยเจือจุน ให้แก่ใคร.....ใคร
มาวันนี้รู้ตัวเองดี.....ว่าฉันไม่เหมือนดั่งเช่นคนก่อน
เพราะฉันเปลี่ยนเป็นคนที่มีแต่ความร้าวรอน.....ความหวาดไหว
ตัวตนที่แท้จริง.....พลันหายไม่เหลือแม้แต่.....ความมั่นใจ
สายตาที่เคยสดใส.....กลับเหม่อมองออกไปไกลแสนไกล.....อย่างเดียวดาย
ครั้งหนึ่งเคยคิดว่า.....ถ้าขาดเธอแล้วฉันนั้นก็อยู่ได้
แต่ภายในหัวใจลึก...ลึก.....กลับ ไม่ต้องการให้เธอห่างร้างหาย
พยายามลบลืบภาพเธอออกจากหัวใจ.....ตั้งมากมาย
แต่สุดท้ายแล้ว.....ก็กลับทำไม่ได้เลยแม้สักวัน
แม้จะยิ่งฝืนรัก และดันทุรัง ฝืนต่อไป
คนที่จะเหลือแต่ความปวดปร่าภายในจิตใจ ก็คือฉัน
เพราะในความเป็นจริง เธอหมดสิ้นแล้ว เยื่อใยที่มีให้กัน
ความผูกพันที่เคยมีไว้.....สำหรับเรานั้น ก็จืดจาง.....
อยากปล่อยใจ ปล่อยอารมณ์ทั้งสุขทุกข์ ทุกอย่างไว้
เพื่อให้หัวใจที่ทดท้อ.....ได้หยุดพักไว้เสียบ้าง
ที่สุดแล้ว แท้จริงแล้วก็คือการใช้เวลาและปล่อยวาง
เพื่อลบลืม.....ความอ้างว้าง.....ที่เธอทิ้งไว้ให้ตลอดทางของหัวใจ.....
!!!^Imagine^!!!
7 มีนาคม 2547 17:52 น.
!!!...^Imagine^...!!!
รูปใบเดิมที่มีเธอกับฉัน
ถ่ายคู่กันด้วยรอยยิ้มในวันก่อน
ทั้งสายตาที่มีแต่ความอาทร
ในทุกบททุกตอนของหัวใจ
ฉันดูรูปที่เราเคยถ่ายด้วยกัน
ครั้งหนึ่งนั้นคือความรักความอ่อนไหว
มันช่างมีความหมายมากกว่าสิ่งใด
รับรู้ได้.....คือสุขใจ.....ที่ได้มอง
มาวันนี้เมื่อฉันดูรูปใบเก่า
รูปที่มีแต่เราแค่เพียงสอง
กลับปวดร้าวเสียใจและน้ำตานอง
ที่จำต้อง.....ฝืนรักต่อเพียงผู้เดียว
เพราะวันนี้เธอได้เปลี่ยนไปแล้ว
เหม่อมองแววตาเธอกลับไม่แลเหลียว
เธอคงลืมทุกอย่างสิ้นแล้วจริงเชียว
ผิดกับฉันที่รักเธออย่างแน่นเหนียว.....และมั่นคง
!!!...^Imagine^...!!!
6 มีนาคม 2547 22:21 น.
!!!...^Imagine^...!!!
ภาพความรักในมุมมองของฉัน
แต่ก่อนนั้นช่างสวยงามและสดใส
ทุก...ทุก...วันช่างมีค่ากับหัวใจ
แต่นานไปกลับกลายเปลี่ยนเป็นน้ำตา
หนึ่งความรักที่มีให้ใครคนหนึ่ง
ผู้ที่ซึ่ง เป็นทุกอย่าง.....ให้ห่วงหา
สุดท้ายแล้วกลับกลายเปลี่ยนเป็นเย็นชา
เสมือนว่าเราไม่เคยรู้จักกัน
พยายามลบเธอออกไปจากใจ
เพราะฝืนไปก็คงทุกข์ไม่เปลี่ยนผัน
พร้อมกับว่ามีเขาเข้ามาผูกพัน
เป็นคนปลอบโยนฉัน.....ให้สบายใจ
เมื่อใกล้เขาฉันรู้สึกอบอุ่นยิ่ง
เหมือนทุกสิ่ง เริ่มเปลี่ยนเป็นความหวั่นไหว
แต่ลึก...ลึก ยังมีเธอไม่เปลี่ยนไป
ความสับสนยังคงไว้.....ให้ติดตรึง
ฉันก็อยากเชื่อใจตัวเองเหมือนกัน
แต่ว่ามันหยั่งลึกมากยากเข้าถึง
คนแรกเป็นคนที่รักที่คำนึง
อีกคนหนึ่งก็เป็นคนที่ห่วงใย
ดูเหมือนว่าเลือกได้ยากลำบาก
มีรักมากเกินขอบเขตย่อมหวั่นไหว
แท้ที่จริงสุดท้ายกลับไม่มีใคร
เหลือแต่ใจที่บอบช้ำและเดียวดาย
!!!...^Imagine^...!!!
6 มีนาคม 2547 20:39 น.
!!!...^Imagine^...!!!
ความทรงจำในอดีตที่ไม่อาจลืม
ช่างขมขื่นเกินกว่าที่ใจจะรับไหว
ทั้งความช้ำ ความเจ็บปวด ที่ฝังในจิตใจ
ต่างโถมใส่คอยตอกย้ำและซ้ำเติม
กลัวเกินกว่าที่จะมีความรักใหม่
เพื่อปลอบโยนจิตใจ...ให้กลับมีความอบอุ่นเพิ่ม
เจ็บแล้วจำ เพราะกลัวซ้ำรอย.....ความเจ็บเดิม
ที่แรกเริ่มด้วยรอยยิ้ม.....แต่จบลงด้วยน้ำตา
ฉันกลายเป็นคนอีกคนที่ไม่เหมือนก่อน
เพราะความเจ็บร้าวรอน.....ทำหัวใจให้อ่อนล้า
เสียงหัวเราะ และรอยยิ้ม กลับเปลี่ยนเป็น....ความเย็นชา
จากความสุขที่เคยมีมา.....ตอนนี้กลับไม่มีแม้แต่ความห่วงหาเอื้ออาทร
ปิดหัวใจตัวเองไว้กับความเหงา
เพื่อลบลืมภาพความเศร้าครั้งเก่าก่อน
ด้วยเหตุที่กลัวซ้ำรอย.....ความร้าวรอน
จนยากถอนตัวตนให้คืนกลับมา.....
อยากจะพบกับรักแท้ที่จริงใจ
เพราะอ่อนล้าเกินฝันใฝ่ให้เอื้อมคว้า
กลัวเหลือเกินที่สุดท้ายจะมีแต่.....คราบน้ำตา
อีกทั้งความปวดปร่า...... ที่ติดตราในหัวใจ
!!!...^Imagine^...!!!
5 มีนาคม 2547 19:11 น.
!!!...^Imagine^...!!!
ฉันคงเป็นเพียงแค่คนที่อ่อนไหว
พวกเหงาใจชอบคิดแบบฝัน.....ฝัน
บ้างโลเล ไม่แน่นอนสารพัน
เหมือนสับสน.....อยู่ทุกวันกับตัวตน
ในบางครั้งฉันเองก็ไม่เข้าใจ
กับบางอย่างที่เป็นไปให้สับสน
หลากเรื่องราวหลายอย่างช่างวกวน
คิดมากจนไม่รู้ต้องทำไงดี
มาวันนี้มีเรื่องให้อ่อนไหว
เพราะหัวใจเปี่ยมด้วยรักจนล้นที่
ผิดแค่ตรงความรู้สึกที่ฉันมี
มันสับสนเต็มทีว่ารักใคร
คนหนึ่งเป็นคนพิเศษที่ฉันรัก
เมื่อรู้จัก ยิ้มพูดคุย ฉันหวั่นไหว
อยากฟังเสียง พบหน้า ทุกวันไป
จะสุขทุกข์ เป็นเช่นไรก็เพราะเธอ
อีกคนหนึ่งเป็นคนที่คอยห่วงใย
เป็นคนให้กำลังใจกันเสมอ
ยามเหงาเศร้าคอยปลอบใจกันนะเออ
เมื่อได้เจอ ได้ใกล้เขาก็สุขใจ
ถึงตอนนี้.....ฉันคงต้อง.....ลบลืมเธอ
คนพิเศษที่เพ้อเจ้อจนหวั่นไหว
คิดเข้าข้างว่าเธอรักเธอห่วงใย
แต่สุดท้ายก็ไม่ต่างจากเพื่อนกัน
ส่วนกับเขาฉันไม่อยากคิดเข้าข้าง
ที่เขาช่างแสนดีและห่วงใยฉัน
อาจเป็นเพราะเราเป็นเพื่อน*ก็เท่านั้น
ที่ทุกวัน.....เธอถึงได้มาห่วงใย
สิ่งที่ฉันเป็นอยู่ในตอนนี้
อาจมองดู งี่เง่ามากเลยใช่ไหม
เธอไม่รักไม่สนยังมัวปักใจ
อีกคนเขาห่วงใยกลับไม่ผูกพัน
แต่ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักเขา
แค่ไม่อยากจะเศร้าก็เท่านั้น
ที่เขาเป็นกับ.....ความรู้สึกอาจต่างกัน
ไม่คิดฝันเกินกว่าเพื่อน.....น่าจะดี
หรือฉันควรปล่อยวางทุกอย่างไว้
เผื่ออะไรมันจะดีขึ้นกว่านี้
จะได้เลิกมาคิดมากกันเสียที
และไม่มีเรื่องให้ต้องเหนื่อยหัวใจ
ฉันเองก็พยายามคิดอย่างนั้น
แต่ว่ามันฝืนความรู้สึก.....ที่มีได้
ฉันรักเธอ เธอไม่รัก เขาห่วงใย
ฉันควรทำเช่นไรไหน.....ช่วยบอกที.....
!!!...^Imagine^...!!!
หน้าส่วนตัว
717
Lovers
0 คน เลิฟ!!!...^Imagine^...!!!
Calendar
