15 กุมภาพันธ์ 2548 21:27 น.
!!!...^Imagine^...!!!
หัวใจคน ย่อมต่างตาม.....ความรู้สึก
จากส่วนลึก....แห่งเงาใจที่ใฝ่ฝัน
บ้างทนร้าว.....ปนสุขในทุกวัน
เพียงเพื่อแลก.....รักนั้น.....หวังมั่นคง
ดังเช่นรัก.....ฉันนี้ที่เป็นไป
เกินห้ามใจ.....จะเลิกราพาไหลหลง
จนใจร้าว.....เจ็บลึกกร่อนสึกลง
เพราะบรรจง.....สานรักปักดวงใจ
เกินถอนตัวถอนใจในไฟรัก
แจ้งประจักษ์.....เกินกาลจะขานไข
เกิดเป็นรักข้างเดียว.....เปลี่ยวฤทัย
โทรมน้ำใส.....ไหลหยดรดนัยน์ตา
รักนี้หรือคือคำตอบ.....มอบความหวัง
คือพลังสรรค์สร้างทาง.....ปรารถนา
หรือคือทุกข์.....ดันทุรังประดังมา
เพราะเหนื่อยเหลือ.....เกินคว้าฝันวันแห่งใจ
จึงขอบอกลาแล้ว.....กับรักนี้
ที่ทวี.....ความเหงา.....เศร้าหวาดไหว
ลาความฝัน.....สู่ความจริงทุกสิ่งไป
จนกลับเป็นเราได้.....ดั่งเช่นเคย
ขอบคุณรัก.....ประจักษ์แจ้งแห่งดวงจิต
สอนบทเรียน.....เชยชิด.....คิดเฉลย
ตั้งแต่เริ่มจนปลายทาง.....อย่างรำเพย
.....รักเจ้าเอย.....ลาล่วง.....จากห้วงใจ.....