28 มกราคม 2547 22:38 น.
!!!...^Imagine^...!!!
อยากบอกเล่าความเป็นไปในตอนนี้
อยากให้รู้เต็มที.....ฉันอ่อนล้า
อยากจะหยุดแล้วทิ้งซึ่งน้ำตา
อยากกลับมาเป็นคนเดิมเช่นวันวาน
อยากเข้มแข็งเหมือนอย่างก่อนไม่ทดท้อ
อยากอดทนเพียงพอกับคำหวาน
อยากลบล้างลาแล้วความร้าวราน
อยากพ้นผ่านความเจ็บช้ำเพื่อทำใจ
อยากปล่อยวางความกลัดกลุ้มความลุ่มหลง
อยากมั่นคงเพียงพอไม่หวั่นไหว
อยากหนีห่างร้างหายลาจากไป
อยากทำได้สักครั้งในความจริง
อยากแขวนใจเอาไว้ให้ลอยคว้าง
อยากหลีกทางหวนไห้ลืมทุกสิ่ง
อยากพักกายให้หัวใจได้พักพิง
อยากละทิ้งความหลังที่ผ่านมา
อยากลืมกลับจำทำใจเจ็บ
อยากจะเก็บบทเรียนเพียรศึกษา
อยากจะเลิกแต่หัวใจไม่ยอมลา
อยากมีค่าบ้างในสายตาเธอ.....
28 มกราคม 2547 20:11 น.
!!!...^Imagine^...!!!
.......เมื่อเห็นเพื่อน เดินมา ในวันนี้
ด้วยแววตา คู่ที่บอก ว่าเหนื่อยอ่อน
คราบน้ำตา รอยคล้ำ เหมือนอดนอน
ไม่เหมือนก่อน วันวาน ที่เจอกัน
.......ไม่ต้องบอก ก็รู้ ว่าเจ็บช้ำ
แต่ใครทำ ความเสียใจ ให้เพื่อนฉัน
นั่งฟังเพื่อน เล่าความทุกข์ สารพัน
เพียงแค่นั้น รับรู้ได้ ไม่ต้องเดา
.......เมื่อเพื่อนฉัน อกหัก และรักร้าว
เกินจะกล่าว ให้เจ็บช้ำ ซ้ำรอยเก่า
เหมือนกระจก สะท้อนภาพ อดีตเรา
ที่เคยเศร้า ร้าวรวด เจ็บปวดใจ
......ถึงตอนนี้ ก็ทำได้ แค่ปลอบขวัญ
เป็นพลัง ให้แก่กัน สู่วันใหม่
ยิ่งยื้อยุด ฉุดรั้ง คนจะไป
ฝืนเท่าไร คนที่เจ็บ ก็ตัวเอง
...... ตื่นเถอะเพื่อน คิดเสียว่า เป็นแค่ฝัน
อย่าลืมว่า เธอนั้น เป็นคนเก่ง
มาสิมา มาทางนี้ มาร้องเพลง
แล้วกระฉับกระเฉง ได้เสียที
....... อยากเห็นเพื่อน เป็นเหมือน เช่นคนเก่า
ลบลืมเขา ออกจากใจ ให้พ้นที่
ลืมเสียเถอะ ก็แค่คน ไม่รักดี
ถึงไม่มี ก็อยู่ได้ ไม่ต้องแคร์.......
28 มกราคม 2547 16:11 น.
!!!...^Imagine^...!!!
อยากตะโกน กู่ร้อง ให้ก้องฟ้า
จนน้ำตา หยุดหยด รดรินไหล
พิสูจน์รัก ยากล้น ค้นดวงใจ
แท้จริงรัก นั้นไซร้ ไร้ตัวตน
กว่าจะพบ กับคำ ว่ารักแท้
ก็พ่ายแพ้ ใจตัวเอง ไปหลายหน
รักหนอรัก ใยกลับ ช่างวกวน
ชอบเล่นกล ให้เจ็บช้ำ อยู่ร่ำไป
กว่าจะรู้ ว่ารัก ไม่สมหวัง
ถึงตอนนั้น ก็รั้งแต่ จะร่ำไห้
รักหนอรัก ช่างเปรียบเหมือน ดั่งเปลวไฟ
แผดเผาใจ ทั้งใจ ให้แหลกลาน
อยากจะพบ กับรัก ที่จริงใจ
แต่มิใช่ รักที่ใคร มาสงสาร
ปิดประตู ให้หัวใจ ได้พักนาน
รักแท้ผ่าน มาเมื่อไร ช่วยไขกลอน
25 มกราคม 2547 19:10 น.
!!!...^Imagine^...!!!
อยากให้ใจ ของเธอ ได้รับรู้
ว่าเธออยู่ ในใจ ฉันเสมอ
ทุกๆวัน ฉันเฝ้า คิดถึงเธอ
ไม่ใช่เผลอ แต่เพราะรัก ทุกเวลา
เช้านั่งเหม่อ เย็นนั่งคิด จิตใฝ่ฝัน
รอคืนวัน ที่เธอ กลับมาหา
อยากได้ยิน เสียงของเธอ เหมือนทุกครา
อยากสบตา กับเธอ เช่นทุกวัน
ระยะทาง ที่เรา ต้องเผชิญ
อาจไกลเกิน ระหว่าง เธอกับฉัน
แต่ขอบอก ว่ายังรัก และผูกพัน
จงเชื่อมั่น ในตัวฉัน นะคนดี
ขอเพียงเธอ นั้นยัง ไม่เปลี่ยนไป
ขอแค่ใจ ของเธอ ยังคงที่
แม้เวลาจะ ผ่านไป สักกี่ปี
เรายังมี ใจให้กัน นะสัญญา
25 มกราคม 2547 18:56 น.
!!!...^Imagine^...!!!
ความร้าวรานไม่น่าเกิดขึ้นได้
ถ้าเธอไม่ปันใจให้ใครคนนั้น
อย่าบอกว่าเธอยังรักหรือผูกพัน
แล้วที่เธอเปลี่ยนไปนั้นคืออะไร
ฉันเองก็ไม่ได้อยากคิดระแวง
ไม่อยากคิดเคลือบแคลงหรือสงสัย
เพราะยิ่งคิดยิ่งเห็นยิ่งเจ็บใจ
เธอเปลี่ยนไป ไม่เหมือนก่อน ก็รู้ดี
ทุกวันนี้ที่ทนได้เพราะรักเธอ
รักล้นเอ่อ มากมาย จนเกินที่
ให้เธอหมดแล้วหัวใจฉันที่มี
แต่วันนี้เธอกลับทำเป็นไม่แคร์
ก็ไม่อยากคิดว่าเธอมีคนใหม่
เธอถึงได้เปลี่ยนไปอย่างไม่แยแส
ความอ่อนโยน.....ก็เปลี่ยนเป็นไม่เหลียวแล
จนรู้แน่.....ว่าควรต้องเป็นเช่นไร
เมื่อวันนี้เธอเข้าโรงพยาบาล
ฉันรนราน ออกจากบ้าน ไปเยี่ยมไข้
แต่พอถึง ฉันกลับ ต้องเสียใจ
เธอมีใคร คอยห่วงใย ไร้กังวล
แค่มองดู ก็พอ จะดูออก
ไม่ต้องบอก เรื่องราว ให้สับสน
เสียใจนะ ที่หลงเชื่อ คนบางคน
เธอให้ผล ตอบแทน คือน้ำตา
!!!...^Imagine^...!!!