19 พฤษภาคม 2546 15:59 น.
if
แสร้งทำเป็นไม่รักไม่แคร์
ที่แท้ก็ใจอ่อนแบบนี้
เห็นหน้าเค้าก็ลืมไม่ลงทุกที
ปากแข็งได้กับคนอื่นแค่นี้
กับตัวเองพูดกี่ที..ก็ตรงข้ามกับหัวใจ
.......ก็รักนะทั้งรักทั้งแคร์
แต่เค้าไม่แยแสจะทำไงได้
เหตุผลเท่านี้พอไหม...
ที่ปากไม่ตรงใจ
ฉันรักเค้ามากมาย...
แต่เค้าไม่เคยรู้สึกอะไรเลย
18 กุมภาพันธ์ 2546 11:36 น.
if
เธอเคยรักใครบ้างหรือเปล่า
ถึงได้มาเหมารวมเอาแบบนี้
มาคิดว่าการพูดจาแรงๆเป็นผลดี
ที่จะทำให้คนทางนี้คิดตัดใจ
....บอกให้เธอได้เลยว่าสูญเปล่า
ต่อให้วันนี้คนทางนี้เศร้าเพียงใหน
ก็ไม่อาจลืมเธอได้เลย...ให้เข้าใจ
กับยิ่งรักเธอมากมาย....
เพราะรู้คุณค่าเมื่อเธอจากไปไกลกัน
11 กุมภาพันธ์ 2546 11:00 น.
if
มีคนถามฉันว่ารักเธอมากไหม.......ฉันก็ตอบนะว่ารักมากเพียงไร .......เพราะอยากให้เธอได้รู้ความจริง
และก็มีคนถามฉัน........ว่าถ้าฉันเป็นเธอขึ้นมา.......เค้าอยากรู้นักว่า.....
ฉันจะมีความรู้สึกอย่างไร.......
.......เอาเข้าจริงก็อึ้งเหมือนกัน
ก็ถ้าฉันเป็นเธอในวันนี้
ฉันเองก็คงจะไม่มีความรู้สึกดีๆ
เหมือนอย่างที่ตอนนี้เธอไม่มีให้ฉันมา
ก็ลองว่าถ้าเรารักใครหนึ่งคน
แม้จะรู้ว่าไม่มีทางที่เค้าจะเดินมาหา
แต่ยังไงใจก็รักตลอดเวลา
โดยไม่เคยคิดว่าจะเปลี่ยนใจ
......ก็เหมือนกับเธอเหมือนกัน
ลงว่าไม่รักกันเลยแบบนี้
ต่อให้เวลาผ่านเลยนับปี
ความรู้สึกดีๆก็คงไม่มีให้มา
ฉันก็พึ่งเริ่มคิดได้เหมือนกัน
ก็ขนาดฉันยังลืมเธอไม่ได้
แล้วอะไรกับหัวใจ....
ที่เธอคิดจะไม่มีความรู้สึกดีๆกลับคืน....
( จบลงด้วยความเศร้า.........เหมือนเคย )
8 กุมภาพันธ์ 2546 13:14 น.
if
มีคำถามตั้งมากมาย
ที่ใครๆถามฉัน
ว่าที่โทรหาเธอทุกวัน
รู้สึกกับเธออย่างไร
ใจจริงอยากตอบตรงๆ
ว่าความรู้สึกที่ฉันให้
มันคือรัก รักเธอหมดทั้งใจ
แต่ที่บอกว่าไม่รู้สึกอะไร
เพราะกลัวเธอไม่พอใจ
กับความรู้สึกที่ฉันให้เท่านั้นเอง
8 กุมภาพันธ์ 2546 12:46 น.
if
หนึ่งคำว่าพอ...
ฉันคิดว่ามันไม่มีค่า
ที่จะทำให้ใครคนหนึ่งจากลา
ในเมื่อมีเพียงความห่วงหาในใจ
ที่ผ่านมามันคือความผูกพันธ์
ที่ฉันไม่อาจทอดทิ้งมันไปได้
คงยากนะที่จะทำเก่ง แกล้งเป็นไม่เสียใจ
ในเมื่อใจเคยย้ำไว้
ว่าข้างในมีแค่เธอ
คำจบของเธอฟังดูสั้นดี
พอกันเท่านี้ได้ไหม
มันสั้นและตรงจนยากทำใจ
เกินกว่าที่ใครคนนี้จะทน
ต่อไปนี้จำเป็นไหมต้องหลบหน้า
เพื่อที่จะได้ไม่รู้สึกว่าผูกพันธ์อีก
เพราะถ้าเห็นหน้าเธอคนดี
ต่อให้สิบปี ก็ลืมไม่ลง