30 พฤษภาคม 2551 09:12 น.
idaho
แม้ว่าเธอไร้รักในตัวฉัน
อย่าห้ำหั่นหัวใจโปรดสงสาร
หันหนีหน้ารังเกียจกันทำรำคาญ
ทรมานรู้ไหมเจ็บเหลือเกิน
แค่เธอจากฉันก็รู้ว่าเธอจบ
เมื่อได้พบคนใหม่จึงห่างเหิน
รักของเราคงเป็นเรื่องบังเอิญ
เธอจึงเดินจากไปไม่เหลียวมอง
หัวใจยังคงเจ็บอยู่เสมอ
เรื่องของเธอไม่อาจลบจากสมอง
ฝังตรึงติดคล้ายเป็นท่วงทำนอง
ที่ยังคงร่ำร้องเรียกหาเธอ
เมื่อเธอหลบหายหนีคล้ายตายจาก
เพราะลำบากใจกับฉันอยู่เสมอ
ไม่ยอมจบฝันวันเก่าหลงละเมอ
คอยพร่ำเพ้อเรื่องน้ำเน่าเฝ้าพะวง
คงมีแต่ตัวฉันที่เวียนวน
คล้ายดั่งคนไม่รู้ทางจึงเดินหลง
ในวงกตแห่งรักน่างวยงง
มิอาจปลงตัดใจเปลี่ยนไปจากเธอ