12 กันยายน 2550 17:57 น.
idaho
อยากเป็นคนใจร้ายสักครั้ง
แช่งสาปใจเธอพังทนหม่นหมอง
จมน้ำตาทุกข์ท่วมเจ็บเนืองนอง
ร่ำร้องคร่ำครวญอย่างเดียวดาย
หากฉันใจร้ามากกว่านี้
คงจะดีทำให้เธอหมดความหมาย
จะเหยียดหยามหมางหมิ่นจนเจียนตาย
ทำคล้ายคล้ายเธอเป็นทาสในเรือนจำ
แต่เรื่องจริงเธอนั้นทำฉันให้เจ็บ
จนหนาวเหน็บเพราะจนถล้ำ
เหมือนถูกสาปด้วยเวทย์มนต์สีดำดำ
น้ำตานั้นมันไม่เหลือไหลออกมา......
11 กันยายน 2550 17:11 น.
idaho
แค่ห่วง
ระยะทางห่างไกลไปไม่ถึง
แต่ยังตรึงครุ่นคิดคะนึงหา
ฝนตกกางร่มด้วยนะกานดา
กลัวแก้วตาไม่สบายห่วงเหลือเกิน
ระยะทางแห่งรู้สึกนี้
ทุกนาทีฝากคำรักที่เอ่ยเอื้อน
ฝากสายลมคอยย้ำและเฝ้าเตือน
อย่าลบเลือนลาลับจากหัวใจ
-----
ขอบคุณ ร้อยฝัน โคลอน เพียงพลิ้ว ป แสงไร้เงา White roses เรรวน อาราราเร่ ยาแก้ปวด บินเดี่ยวหมื่นลี้ ยังเยาว์ อัสสุ ที่แวะมาอ่าน มาทัก มาตอบกันคร่า ไม่ลืมกันนะ เดี่ยวจะต้องหาโอกาสไปเยี่ยมกันบ้างซะแล้ว
5 กันยายน 2550 18:36 น.
idaho
ช่วยด้วย ช่วยด้วย ฉันรักเธอ
ทุกวันเพ้อคิดถึงค่ำเช้าบ่ายสาย
อยากได้เสียงเพรียกพร่ำจนวันตาย
ไม่เคยหนายรักหนอรักมากล้นทรวง
รักทุกรัก รัก รัก รัก มิมีหมด
ไม่เคยปดความรู้สึกที่ห่วงหวง
จริงทั้งใจมีแต่เธอไม่เคยลวง
รักตักตวงเติมเต็มอยู่ทุกวัน