25 สิงหาคม 2549 22:45 น.
idaho
เธอเก่ง...ฉลาดมากลวดลาย
นิสัยแสนร้ายชอบตีหน้าแสนซื่อ
คงช่ำชองเพราะการได้คอยฝึกปรือ
มีฝีมือเลิศล้ำด้านการลวง
มีมารยาสามพันกว่าเล่มเกวียนได้
ควักมาใช้สม่ำเสมอในทุกช่วง
เชี่ยวชาญนักขึ้นชื่อเรื่องทั้งปวง
เธอมีดวงด้านการชอบทำลาย
ทั้งฝีมือฝีปากร้ายกาจนัก
เก่งเจนจัดเหนือคนอื่นมากเหลือหลาย
ใครผิดกลิ่นก้าวล้ำแดนอาจจะตาย
หล่อนทำได้ในทุกสิ่งเพื่อมีชัย
23 สิงหาคม 2549 22:42 น.
idaho
ถึงเกลียดแต่ก็รักทำไงได้
ปากว่าจะหาใหม่พูดไปงั้น
เอาเข้าจริงไม่กล้าละล้าละลัง
พูดโน่นนั่นอวดเก่งใจนักเลง
ปากก็ว่าแสนเกลียดรับไม่ได้
เพียงอยู่ใกล้สักนาทีเบื่อชิปเป๋ง
เหลือไว้เพียงอารมณ์ไม่ครื้นเครง
มีแต่ความวังเวงเมื่อเจอกัน
อยากจะบอกให้จบกันในวันนี้
สิ่งที่มีดันไม่เหมือนฝัน
เจอแต่คำลวงหลอกไปวันวัน
นึกว่ามันตื้นตันเต็มประดา
แต่ก็รักมากกว่ากล้าลาจาก
กลัวลำบากตอนใจเฝ้าใฝ่หา
กลัวจะคิดถึงกันตลอดเวลา
กลัวต้องลาจบจากไม่พบเจอ
23 สิงหาคม 2549 17:11 น.
idaho
เหงาความเศร้ามันเก็บไว้ไม่อยู่
เดินคนเดียวไร้คนเข้าใจรับรู้
แหงนมองดูดาราอย่างเดียวดาย
เหงา...น้ำตารบเร้าจะพาลไหล
มองออกไปรายรอบกาย
ก็คล้ายดั่งคนที่หลงทาง
เหงา...ใครเล่าจะหยุดมันได้
สายตาพร่ามัวเพราะกลัวไม่มีใคร
หัวอกหัวใจแห้งแล้งนานนม
This is loneliness !!! This is what they call loneliness.
This is in fact what I have discovered.
The pain that tortures me deep down inside my heart.
Oh loneliness, what a coldness! It has lasted for so
long, and I have to endure the sorrow
While waiting for someone to put an end to it.
20 สิงหาคม 2549 23:55 น.
idaho
ฉันรักคนรูปหล่อมีพ่อรวย
อยู่บ้านสวยหลังโตโอ่อ่ากว้าง
มีถนนตัดผ่านทางลาดยาง
ตั้งที่ใจกลางเมืองเฟื่องฟูดี
มีรถเก๋งคันงามตามรับส่ง
ซื้อแหวนให้วงสองวงไม่ตระหนี่
พาเที่ยวท่องต่างแดนทุกๆปี
อาหารดีสุดหรูหาปรนเปรอ
ก็เพราะเธอพรั่งพร้อมไปทุกอย่าง
ไม่รู้ใครจับวางคงจะเผลอ
ช่างสรรสร้างอย่างลงตัวจริงเชียวเออ
คนอย่างเธอสมบูรณ์แบบเกินกว่าใคร
ฉันรักคนรูปหล่ออยู่ในฝัน
ไม่มีวันได้พบจับต้องได้
เพราะผู้ชายเดียวนี้ไม่ค่อยชาย
เปลี่ยนจากนายเป็นนางสาวเศร้าหัวใจ
20 สิงหาคม 2549 21:41 น.
idaho
ก่อนจะมาพบเจอรักครั้งใหม่
เจ็บหัวใจชอกช้ำน้ำตาหล่น
ถูกตอกย้ำด้วยคำพูดที่ร้อนรน
เพราะมีใครอีกคนเดินเข้ามา
รักครั้งนั้นหวังจะฝังลืมให้สิ้น
ไม่ยอมให้มันกัดกินคอยผลาญพล่า
ความชอกช้ำไม่ขอจำเจ็บอุรา
ลบเลือนมานานนับปีจนซีดจาง
ได้มาพบรักครั้งใหม่ใครคนนั้น
จึงตั้งมั่นเคียงคู่อยู่เคียงข้าง
เพราะมีเธอร่วมฝันบนเส้นทาง
พื้นที่ว่างไม่อ้างว้างอีกต่อไป
แต่วันนี้เหลียวมองคนข้างหน้า
เหมือนฟ้าผ่ากลางใจหม่นหมองไหม้
เงาอดีตภาพความหลังที่เลือนไป
แทรกอยู่ในตัวตนคนข้างเคียง
อาจจะเป็นเพราะรักที่ฝังราก
จึงไม่อาจจบใจหรือหลีกเลี่ยง
รักครั้งเก่าย้อนกลับให้ลำเอียง
เธอแค่เพียงเงาของเขาที่ฉันรอ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
1163
