30 มิถุนายน 2549 12:27 น.
idaho
ฉัน....สูญเสียความทรงจำ
เรื่องราวครั้งนั้นจำมันไม่ได้
ลืมหมดเหมือนถูกลบจากหัวใจ
รื้อฟื้นอย่างไรไม่เห็นกลับมา
ฉัน....สูญเสียความทรงจำ
เสมือนใครนำมันฝังกลบสิ้น
คิดจักตามรอยจนทั่วแผ่นดิน
พลิกธรณินทั่วถิ่นโลกา
ฉัน....สูญเสียความทรงจำ
อย่าคิดขำหรือต่อว่า
แต่อาจเพราะหมดรักและศรัทธา
ความทรงจำที่ว่าจึงลบเลือน
28 มิถุนายน 2549 17:11 น.
idaho
ไวไวหน่อย ขอรัอง อย่าชักช้า
ก็ข้าวปลา อาหาร วางเอาไว้
รีบรีบหน่อย เร่งเร่งทาน มันเข้าไป
ทนไม่ไหว เธอช้า เสียเหลือเกิน
กว่าจะรับ ประทาน ข้าวสักเม็ด
จะต้องเก็บ มาพินิจ มิขัดเขิน
ฉันนั่งมอง เธออย่านึก ว่าเพลิดเพลิน
อยากจะเดิน ลุกหนี ก็เกรงใจ
กว่าจะคีบ ปลาได้ แต่ละชิ้น
ฉันก็กิน แซงหน้า ไปถึงไหน
ช่วยเร่งเร่ง ไวอีกนิด จะเป็นไร
เธอรู้ไหม ฉันบ่นเบื่อ จนหน้างอ
กว่าจะจิบ เบียร์ได้ ต้องละเลียด
ชิมละเอียด รสล้ำ น้ำลายสอ
ต้องนุ่มลิ้ม กลิ่นละมุน กลืนลงคอ
แล้วจึงต่อ ด้วยอาหาร ตามลงไป
ถ้าเร็วกว่า นี้สักนิด มิมีว่า
แต่นี่เธอ จะช้า เกินไปไหม
ติดใจเด็ก คนเสริฟ์ หรืออย่างไร
อิ่มเร็วไว ไม่งั้นงอน โกรธสามปี
24 มิถุนายน 2549 03:37 น.
idaho
หักอารมณ์ทนข่มใจไม่ไหว
อื้ออึงในหัวอกอัดอั้นหนา
แทบระเบิดเจียนบ้าอยากขอลา
ในแววตาขุ่นเคืองด้วยอารมณ์
นอนไม่หลับทั้งกระสับและกระส่าย
มันไม่ได้ดั่งใจมิสุขสม
รู้สึกดั่งตัวติดอยู่ในโคลนตม
มันขื่นขมเมื่อจมดิ่งลึกลงไป
พยายามทำใจให้ยอมรับ
คงต้องขับอารมณ์ที่หม่นไหม้
มันแค่เกมส์คงต้องมีความปราชัย
ยึดมากไปปวดหัวเปล่า ๆ เอย
23 มิถุนายน 2549 16:23 น.
idaho
.jpg)
เธอรักฉันไหมใคร่อยากถาม
อยากจะให้สาบานสักร้อยหน
พูดเพียงปากไม่เชื่อหรอกคำคน
เพราะวกวนรวนเรน่าเหนื่อยใจ
คำสามคำพูดมาไม่เคยเบื่อ
เพียงให้เจือความจริงหน่อยได้ไหม
คำรักนั้นเธอมอบให้กับใคร
ฉันหวั่นไหวทุกคราอย่ารำคาญ
เพียงเพราะรอยแผลใจในอดีต
เป็นพวงหรีดอาลัยรักเคยพล่าผลาญ
คอยมากวนให้ฉันเป็นเช่นคนพาล
ชอบระรานคิดกังขาเธอร่ำไป
23 มิถุนายน 2549 15:31 น.
idaho
แรด...........................
จัดเป็นสัตว์จำพวกที่มีกีบ
ตีนคอยถีบตระกุยไปข้างหน้า
โตเต็มวัยสูงใหญ่เต็มอัตรา
น้ำหนักตัวสองพันกว่ากิโลกรัม
มีหนังหนาขนแข็งขึ้นห่างๆ
ส่วนบนหลังมีสามพับดูร่างล่ำ
ทั้งกายามีสีสันเทาออกดำ
ลำตัวนั้นแข็งแรงเกินว่าใคร
แรดตัวผู้มีนอเดียวไม่ยาวนัก
จับมาวัดคืบกว่าเห็นจะได้
ส่วนตัวเมียนูนเป็นปุ่มยื่นออกไป
เอาไว้ใช้ป้องกันตัวจากภัยพาล
ชอบหากินรวมกันอยู่เป็นฝูง
ในท้องทุ่งยอดหญ้าคืออาหาร
ทั้งใบไม้พืชผักของโปรดปราน
นิสัยพาลบางเวลาเมื่อหากิน
ปัจจุบันแรดจัดเป็นสัตว์สงวน
ลดจำนวนแทบหมดใกล้สูญสิ้น
ถูกตามล่าอย่างหนักเลือดหลั่นริน
ก็เพราะคนใจหินกินนอมัน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
1737
