17 พฤษภาคม 2549 16:05 น.
idaho
คงไม่ผิด ใช่ไหม ที่ยังรัก
ใจยังปัก มิปลง เรื่องของเขา
ไม่มองหน้า เพราะอยากลืม ภาพของเรา
คนใจเหงา อ่อนไหว รักฝังใจ
คิดว่าการ ตัดเธอ คือตัดขาด
ลืมไม่ยาก คงไม่นาน ซักเท่าไหร่
ให้เรื่องรัก ตกตะกอน ลงข้างใน
ลบออกไป เรื่องร้าว คนใจดำ
เพิ่งจะรู้ ใจยัง ฝังใจอยู่
มิอาจสู้ ทนฝืน มันน่าขำ
เพียงแค่พบ ดั่งหนาม ที่ตอกตำ
เจ็บไม่จำ ไม่ยอมจบ คนฝังใจ
11 พฤษภาคม 2549 22:06 น.
idaho
จันทร์งามกระจ่างฟ้าวันเพ็ญ
สายลมเย็นไล้ผิวสะท้านไหว
น้ำค้างหยดจากหยาดฟ้าหนาวจับใจ
นั่งผิงไฟอาบอุ่นรักเคียงกับเธอ
แสงจันทร์จ้าเจิดแจ่มแต้มความฝัน
ค่ำคืนวันเปี่ยมสุขรักเสนอ
ภาพความสุขที่ผ่านมาพบเจอ
มิใช่เพ้อเพียงผ่านเช่นวันวาน
เพราะจันทร์นี้มีแต่เธอที่รัก
ช่างงามชัดเจิศแจ่มแม่แสนหวาน
แค่เพียงใกล้ก็ชื่นแสนสราญ
แม่ดวงมาลย์ยอดขวัญจันทร์สุดา