27 กันยายน 2548 19:21 น.
idaho
เพราะยังมีกิเลสที่สะสม
เพราะตัวตนยังอยู่ยังรับรู้
เพราะยังติดกับของๆกู
เพราะยังปูลาดไว้ด้วยอัตตา
เพราะใจยังมีแต่อคติ
จึงดำริก่อเกิดแต่ปัญหา
ธรรมชาติตัวตนคนมารยา
คอยผลาญฆ่ามโนธรรมในจิตใจ
ไม่ใช่อิฐหรือปูนไร้ชีวิต
มีดวงจิตริษยาเชื่อไม่ได้
ยึดถือแต่ตนเองไม่มองใคร
สั่งสมไว้กิเลสที่ร้อนรน
คือแก่นสารคนที่รับรู้
เวทนาสถิตอยู่ทุกแห่งหน
สังขารเราไม่เที่ยงจากวังวน
เหตุของคนคิดกำเริบละไม่ลง
24 กันยายน 2548 08:32 น.
idaho
นาฬิกา กับ เว ลา
ของ ที่ น่า จะ คู่ กัน
แต่ ลอง ดู ดี ดี ซิ มัน ไม่ ได้ เป็น อย่าง นั้น
หาก ลอง ปัน หัว ใจ ที่ มี อยู่ แค่ มอง ดู
ก็ นาฬิกา นั้น อยู่ กับ ที่
แต่ เว ลา ทุก วิ นา ที เคลื่อน ไป ข้าง หน้า
เวลา เรา ไม่ อาจ หมุน ย้อน กลับ มา
แต่ เข็ม นาฬิกา ทำ ได้ แสน ง่าย ดาย
เมื่อ เวลา สูญ เสีย ไป แล้ว ไม่ สามารถ ย้อน กลับ
แต่ นาฬิกา รอ วัน นับ คืน หาก เอา ไป ซ่อม
เวลา ไม่ มี รา คา ตี ค่า เป็น เงิน ทอง
นาฬิกา ยิ่ง สวย ยิ่ง ป่าว ร้อง ขาย ได้ เงิน ตรา
เวลา ของ เธอ ก็ เดิน ไป
เวลา ของ ฉัน ก็ เดิน ไป
เวลา ของ เรา คน ละ เวลา
ต่าง คน ต่าง มี เวลา ที่ แตก ต่าง กัน มอง เห็นค่า แตก ต่าง กัน :-)
21 กันยายน 2548 16:29 น.
idaho
อย่าทำอย่างนี้กันได้ไหม
ภาพบาดตาเจ็บถึงใจสุดจะฝืน
สิ่งที่เป็นมันยากจะกล่ำกลืน
สู้หยัดยืนไม่หันหลังกลับไปมอง
ต่อหน้านั้นฉันปันยิ้มอย่างเพื่อน
แกล้งลืมเลือนลบร้างเรื่องระหอง
หัวเราะร่ากอดคอทำปรองดอง
เพื่อสนองอารมณ์ไร้หมองมัว
ความเป็นจริงฉันก็แค่แกล้งเสแสร้ง
นักแสดงมือใหม่ฝีมือชั่ว
ไม่เก่งกาจด้านบทบาทขอออกตัว
สุดท้ายกลัวบนเวทีไม่เหลือใคร
อยากหลบลี้หนีไปจนไกลลับ
ไม่ย้อนกลับขอเธอจงผลักไส
อย่าปราณีเลยหนาคนไร้ใจ
โปรดอย่าให้ฉันต้องคิดสิ่ง::เกินเลย::
เคยได้ฟังเพลงเกินเลย จากวิทยุ ก็ได้ฟังแค่ผ่านๆ ไม่รู้ด้วยว่าเพลงใครร้อง หรือชื่อเพลงอะไร แต่เพราะบางอย่าง ทำให้วันนี้จำชื่อ จำคนร้องได้ขึ้นใจ ::เกินเลย:: ในที่นี้ ไม่ได้มีแค่ความรู้สึกเดียวอย่างในเพลง แต่มันรู้สึกหลายอย่างกว่านั้น ปะปนกันแทบแยกแยะไม่ได้
20 กันยายน 2548 16:21 น.
idaho
ณ วันนี้มิอาจมีถ้อยคำใด
กลั่นออกมาจากใจเป็นอักษร
พร่ำรำพรรณร้อยเรียงเป็นบทกลอน
ไร้คำวอนออดอ้อนหมดแรงใจ
เพราะแล้งไร้เรื่องรักบันดาลฝัน
หมดสิ้นจันทร์ส่องแสงนวลงามใส
ไร้ตะวันอาบอุ่นแทรกทรวงนัย
ไม่มีใครกระซิบหวานยามค่ำคืน
เมื่อยามรักซึมแทรกในอารมณ์
ปรุงผสมความรู้สึกสุขสดชื่น
ทุกวันผ่านสร้างเรี่ยวแรงให้หยัดยืน
ในยามตื่นยามหลับฝันหวานละเมอ
ในอารมณ์ที่มีรักอยากวาดคำ
คอยจดจำเรื่องราวมาพร่ำเพ้อ
มีวิญญาณกวีสิงก็เพราะเธอ
ในอกเอ่อล้นด้วยคำคอยคร่ำครวญ
ทั้งอารมณ์ของคำว่าคิดถึง
ทั้งอารมณ์มึนตึงอยากไห้หวน
ทั้งอารมณ์วิตกอกแปรปรวน
เป็นกระบวนการแห่งรักสร้างลำนำ
11 กันยายน 2548 22:25 น.
idaho
พอดีกว่าสำหรับตอนนี้
คงไม่มีความหมายอะไรหนา
ยิ่งฝืนยิ่งทนเจ็บช้ำอุรา
ขอลาดีกว่ามันล้าเกินทน
เพราะสิ่งที่คงเหลืออยู่
ขอจงรับรู้ปลายทางเหตุผล
ยังยึดยังยื้อคอยเฝ้าเวียนวน
เพราะความเป็นคนไม่ชอบแพ้ใคร
หาใช่เพราะความรู้สึก
ได้โปรดอย่านึกอยากเก็บใจไว้
รักนั้นเพียงหลงพะวงเพ้อไป
เราเพียงคนไกลไร้คำว่ารอ
มาถึงตรงนี้ทางที่ยุติ
ขอโปรดอย่าริสร้างความทดท้อ
ส่งคืนของเธอน้ำตามิคลอ
ส่วนฉันก็ขอของฉันกลับมา
เดือนช่วง ดวงเด่น เป็นเช่นความหลัง
เหมือนมีมนต์ขลังดั่งเอกบุษบา
รหัสความลับของฉันมีค่า
โปรดยื่นคืนมาเจ้าของขอคืน
ทุกสิ่งจะจบพบความลงตัว
ไม่อยากเวียนหัวน้ำตาคอยรื้น
เป็นอยู่อย่างนี้มันยากจะกลืน
เดียวคิดเป็นอื่นเธอจะเสียใจ
หน้าส่วนตัว
1412
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
