31 สิงหาคม 2548 23:53 น.
idaho
รักษาระยะห่างวางตรงนี้
ตรงจุดที่ยังมีคำว่าเพื่อน
วันเวลาจะคอยย้ำคอยตักเตือน
เปรียบเสมือนยาบำรุงรักษาใจ
มิห่างไกลหรือใกล้เกินไปนัก
มาปกปักษ์มิตรภาพกันเอาไว้
แม้ค่ำคืนผ่านมาเป็นเช่นไร
ความทรงจำไม่ไร้ค่าขอสัญญา
เพราะได้ตั้งบททดสอบกับตัวเอง
ในใจเร้าและเร่งอยากขอท้า
จะกล้าไหมที่จะพบสบสายตา
จะหยัดยืนมิอ่อนล้ายามจากกัน
จะไม่เอื้อมมือไปไขว่คว้าไว้
ใจจะไม่สั่นไหวหรือหวาดหวั่น
เวลามองฟากฟ้าดาราจันทร์
จะไม่ฝันให้หวานจนเกินงาม
อาจจะหวั่นวันข้างหน้าเธอมีเขา
เดินเคียงเคล้าใจอยากรู้ตั้งคำถาม
จะทนมองได้ไหมสิ่งคุกคาม
ไม่อยากเป็นมือที่สามร่วมแบ่งปัน
ณ จุดนี้ขอขอบคุณสักพันครั้ง
มิใช่เรื่องพลาดพลั้งเพียงคืนฝัน
ความรู้สึกดีดีมีให้กัน
ยังคงมั่นคงยามเธอเหลียวหันมอง
ขอเธอจงกล้าก้าวไปข้างหน้า
จงทำตามศรัทธาใจเรียกร้อง
มุ่งหมายสู่ดวงดาวที่ใฝ่ปอง
ตามครรลองดวงจิตแสนเสรี
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem37815.html
30 สิงหาคม 2548 23:58 น.
idaho
เธออยากเด่นอยากดังดั่งดารา
เธอไขว่คว้าวิ่งไล่ตามหาฝัน
เธอขวนขวายเหยียบย่ำสารพัน
เธอมิหวั่นหวาดกลัวหรือเกรงใคร
เธอกล้าก้าวกระโดดข้ามขวากหนามสูง
จุดหมายมุ่งสู่ทางไม่หวั่นไหว
ทำทุกอย่างแม้ผิดก็ทำไป
เพื่อให้ได้ดังหวังสมอารมณ์
จากจุดเริ่มเติมเต็มที่ปลายด้าน
เธอพ้นผ่านเพียงพบประสบสม
ได้ดั่งหวังแต่ใจกองอาจม
ความขื่นขมระบาดลึกเป็นอาจิณ
เธอจึงหยุดความผิดที่กุก่อ
เธอจึงพอหยุดยั้งความใจหิน
เธอจึงกองเก็บไว้บนผืนดิน
ทิ้งให้สิ้นยาลดน้ำหนักเอย
28 สิงหาคม 2548 21:52 น.
idaho
ใครจะทนได้ความรู้สึกอย่างนี้
เหงา เบื่อ ไร้สติ
ไม่มีใครจะฟังเราพูด
ทำไมใครๆก็พูด พูด พูด พูด พูด พูด
คนรอบตัวมากมาย มีแต่คน พูด พูด พูด พูด พูด
คนฟังฟายไปไหน ไม่มีใครฟังใคร
หรือเราก็เอาแต่ พูด พูด พูด พูด พูด พูด
ไม่รับฟังใคร
งั้นเราเงียบไว้ดีกว่า
ไม่พูด
เฉยเสีย
ปิดหู ปิดตาไม่รับรู้อะไร
อยู่กับตัวเอง
คงไม่เหงา
คงไม่ต้องทะเลาะกับตัวเอง
คงไม่วิ่งไปถือ มีด มาจี้ตัวเองหรอก
แต่ก็ไม่รู้ว่าระหว่างการที่คนอื่นทำร้ายเรา
กับการที่เราทำร้ายตัวเอง
อย่างไหนจะเจ็บปวดกว่ากัน
อาการที่ไม่อยากลืมตาตื่น
มันทรมารดีนะ
ทรมารกับการที่ต้องมาพบเจอวันใหม่
เซ็ง กับเหตุการณ์ต่างๆ
ปะดังประเดเหลือเกิน
อะไรนะ.... ตัวเราเองมั้ง ที่ทำร้ายตัวเอง
ให้เจ็บได้ขนาดนี้
ขอหลับไปสักพัดดีกว่า
ตื่นขึ้นมาจะได้มีพลัง
ยังไงเราก้อหนีไม่พ้นความทุกข์อยู่แล้ว
แค่หาวิธีที่จะคลายให้เบาบางลงก็เท่านั้น
แค่นี้คงไม่ตายหรอก
ถือเป็นประสบการณ์ละกัน
แล้วเคยไหมมองไปไม่เห็นใคร
จะไปทางไหนดี
แล้วจะทำไงต่อไปดี
คิดไม่ออก แก้ไม่ตก ตกอยู่ที่ตัวเราเอง
โง่จัง
23 สิงหาคม 2548 22:36 น.
idaho
คลื่นความถี่ต่อเนื่องเป็นวงกว้าง
ช่วงแตกต่างสัญญาณการสื่อสาร
ไม่ต่อเนื่องขาดเป็นห้วงน่ารำคาญ
การถ่ายทอดไม่สนานเหมือนอย่างเคย
สิ่งรบกวนน่ากังวนที่รนเร้น
เป็นประเด็นปัญหาไม่น่าเฉย
แหล่งกำเนิดผิดระบบมาก้ำเกย
จึงระเหยขาดช่วงเป็นบางตอน
การหักเหของคลื่นที่ค้นพบ
เป็นระบบเคยก่อน่าสังหร
สะท้อนกลับบันทึกได้ใจอาวรณ์
มันรอนรอนตัวแปลงค่าไม่มั่นคง
ไปประมวลค่าเริ่มต้นตรงที่เก่า
สะท้อนเงาคนเคยคุ้นไม่ลวงหลง
คลื่นความถี่สัมพันธ์ไร้พะวง
แค่มั่นคงอย่าเหหันตามแสงเงา
｡◕‿◕｡｡◕‿◕｡｡◕‿◕｡｡◕‿◕｡
23 สิงหาคม 2548 17:41 น.
idaho
อารมณ์ร้ายเกิดขึ้นในจิตใจฉัน
ทั้งเดือดดาลหุ่นหันน่าโมโห
ร้อนรุ่มพลุ้งพล่านน่าอดโซ
โทโสทิฏฐิเข้าครอบงำ
กิเลสมารครอบขวางจิตใจไว้
ชักนำให้ความชั่วมาล่วงล้ำ
หายนะตัณหามาหนุนนำ
กวนตะกอนขุ่นคร่ำหม่นหมองใจ
สติหายมลายลับเมื่อยามโกรธ
ดั่งวิญญาคนโฉดสิงสู่ไว้
คร่าประหารตนเองในทันใด
อารมณ์ร้ายรุกล้ำเป็นสันดาน
ตั้งสติก่อนมันจะขึงขาด
อย่าประมาทอารมณ์โกรธมันประหาร
ผลาญตัวตนคนรอบทุกวันวาน
จงขับมารตัวนั้นให้พ้นใจ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
1137
