15 มิถุนายน 2548 15:39 น.
idaho
เพราะเธอเปลี่ยนกลับกลายใจจึงเจ็บ
จึงหนาวเหน็บในวิญญาแทบอาสัญ
เมื่อความจริงปรากฏดั่งลงทัณฑ์
เธอประหารมิหวั่นไร้ปราณี
ทิ้งคำถามคำนั้นให้ฉันไว้
ใจเธอทำด้วยสิ่งใดร้ายเพียงนี้
ปากก็บอกพูดพร่ำด้วยวลี
ใจที่มีให้กันหมดทั้งดวง
ใจบอบช้ำเมื่อความที่ปรากฏ
มิงามงดดั่งวาดเวิ้งแดนสรวง
กายเป็นซากวางเปล่าเพราะความลวง
คนเคยห่วงเคยซึ้งไม่เหลือใจ
ผู้หญิงสีม่วงของแท้ ภายใต้โสร่งที่วังแก้ว ความจริงปรากฏแล้ว
13 มิถุนายน 2548 15:19 น.
idaho
๏เล่นเน็ตจนอิ่มแล้ว ตัวเรา
เช้าบ่ายเย็นเนิ่นเนา เล่นได้
ข้าวปลาไม่อยากเอา- เข้าปาก เลยพี่
นั่งนิ่งหน้าคอมไร้ ซึ่งแล้ววิญญา๚ะ
๏เจ้านายก็ด่าได้ ด่าดี
สนทนาพาที ทั่วหล้า
เสียงเตือนเพื่อนเรามี รออยู่
ตอบไม่ได้เพราะข้า แย่แล้วนายมอง๚ะ๛
11 มิถุนายน 2548 21:39 น.
idaho
-`๏นางฟ้าช่างโสภา
สะดุดตาพิศพาเพลิน
เทพิณงามล้ำเกิน--
ยอดหญิงใดในโลกา
เอวอรช่างอ้อนแอ้น
เนื้อน้องแน่นทั้งกายา
ขวัญเอ่ยโอ้ขวัญมา
ขอเชยชิดให้ชื่นใจ
น้ำค้างพร่างร่างสวย
เทพอำนวยบันดาลให้
สรรค์สร้างนางฟ้าไทย--
โพเอมแล้วขอเชิญชม
10 มิถุนายน 2548 13:30 น.
idaho
แม้ใครอาจหมิ่นไร้ศักดิ์ศรี
มิได้เป็นสตรีนางในฝัน
เกลือกกลั่วคาวคลุ้งน่าหวาดหวั่น
คำประณามหยามนั้นจำขึ้นใจ
ทุกสิ่งทำไปใช่ไร้เหตุ
ดั่งอาเพศเกิดก่อให้หวาดไหว
การกระทำคอยย้ำกรรมแห่งไฟ
เผาฤทัยรานร้าวเศร้าเกินทน
เจ็บเจียนตายเพราะเคยไร้ความรัก
จึงตระหนักเมื่อพบรักที่ล่องหน
เป็นเพียงเงารางที่ร้อนรน
เวียนวนในม่านบังตา
`๏`๏`๏`๏`๏บางทีเราก็ยอมที่จะสุขวันนี้` นาทีนี้ วินาทีนี้ก็พอ ๏`๏`๏`๏`๏
8 มิถุนายน 2548 10:59 น.
idaho
ความอดทนของคนเรามีเท่านี้
มันไม่มีปัญญาหาทางออกได้
ดันทุรังมีพังกับตาย
ทางจะคลีคลายวายวอดและจบกัน
มนุษย์นั้นรักกันก็แสนหวาน
สาบานทุกสิ่งมิแปรผัน
กาลเปลี่ยนอารมณ์รักหายฉับพลัน
เป็นเพียงความฝันของวันวาน
๐๐๐๐๐๐๐๐๐
๐๐๐๐๐๐๐๐
๐๐๐๐๐๐
๐๐๐๐
๐๐๐
๐๐
๐
หากเกิดความเกลียดขึ้นในจิตใจแล้วก็อยากนะที่จะรักษาได้ และมันจะกลับกลายลุกลามขยายเป็น โกรธแค้น ชิงชัง พยาบาท เพราะอย่างนั้นถ้าเป็นไปได้ไม่อยากโกรธเกลียดใครเลย .......... (-__-')
หน้าส่วนตัว
1200
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
