14 มีนาคม 2548 23:58 น.
idaho
คุณเคยรออะไรสักอย่างไหม เป็นการรออย่างไม่มีจุดหมาย เฝ้ารอ รอบางสิ่งบางอย่างที่ไม่อาจจับต้องได้ ที่พร้อมจะสลายไปในพริบตา แต่สำหรับฉัน ฉันก็ยังรอ.............
ฉันคิดเสมอว่าสักวันหนึ่ง การรอคอยของฉันจะสิ้นสุดลง.........
ฉันคิดว่าสักวันหนึ่ง คุณจะเลือกฉัน เลือกให้ฉันได้ก้าวข้ามเข้าไปในชีวิตของคุณ มันจะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อคุณบอกกับฉันเสมอระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ ฉันรู้ และพยามฝืนใจที่จะยอมรับ
ฉันพยามที่จะเชื่อและยอมที่จะทำความเข้าใจกับในทำคำพูดของคุณที่บอกกับฉันว่า เก็บรักษาช่วงเวลาของเราสองคนไว้ รู้ไหมฉันเก็บมันไว้เสมอ ในทุกความทรงจำ ในทุกอณูแห่งความสุขที่ได้ลิ้มรส ในทุกท่วงทำนองแห่งบทเพลงรักของเรา ฉันเก็บไว้เสมอ
ถึงตรงนี้ฉันอยากจะบอกคุณว่า เพราะช่วงเวลาเหล่านั้นแหละมันได้ทำให้ฉันกลายเป็นดั่งคนเขลา ที่ได้แต่เฝ้ารอคืนแห่งฝันให้กลับคืนมา ฉันรอ รอ รอ รอในสิ่งที่ไม่รู้ว่ามีตัวตนหรือไม่
ฉันเฝ้าถามตัวเอง ว่าสนุกนักหรือที่ต้องมาลิ้มรสความผิดหวัง ฉันเหนื่อยไหม รู้สึกผิดบ้างไหม ....ใช่ทุกคำตอบ แต่ฉันก็ยังขอเป็นเพียงคนโง่ ที่จะรอต่อไป
เป็นเพียงเงาพระจันทร์เฝ้าฝันเพ้อ
ไม่อาจเจอหัวใจที่ร้องขอ
บาปของใจเป็นกรงขังที่เฝ้ารอ
ทนทดท้อชอกช้ำและกล้ำกลืน
เป็นเศษซากวิญญาที่ถูกทิ้ง
รอวันฝนหลั่นรินกลับชุ่มชื้น
พิรุณรักชุบชีวินให้กลับคืน
ลืมตาตื่นจากฝันวันเฝ้ารอ
14/3/48