24 พฤศจิกายน 2548 15:23 น.
idaho
นานเกินไปที่ฉันนั่งตรงนี้
พร้อมกับความรู้สึกที่แสนหม่นหมอง
ในสติร้างไร้การไตร่ตรอง
สายตามองภาพตรงหน้าช่างพร่ามัว
นานเกินไปจนไร้สิทธิจะคิดหวัง
หมดพลังล้มทั้งยืนใจสลัว
ความเดียวดายครอบคลุมแสนน่ากลัว
แม้รอบตัวรายล้อมคนมากมาย
ขอลาทีหนีจากความรู้สึก
ไม่เคยนึกเสียดายสิ่งสูญหาย
มันก็แค่เจ็ดบาทที่ต้องจ่าย
ก็รถติดแทบตายเลือกลงเดิน
23 พฤศจิกายน 2548 17:35 น.
idaho
เพราะไม่มีเหตุผลมากำกับ
ใจจึงปรับเปลี่ยนแปลงไม่มีกรอบ
คำหนึ่งคำบอกไปอย่างรอบคอบ
คือคำตอบว่ารักเพียงแต่เธอ
หากใครหมิ่นว่าฉันนั้นแหกกฎ
เป็นกบฏพูดพร่ำคำเพ้อเจ้อ
อยากจะขอปฏิวัติมิได้เผลอ
เพื่อพบเจอกับรักที่เฝ้าคอย
แม้ในใจเคยคิดว่าพ่ายแพ้
และอ่อนแอเสียน้ำตามิใช่น้อย
เพราะว่ารักที่เห็นนั้นเลื่อนลอย
รู้สึกด้อยในคุณค่าของตัวตน
ถึงเวลามีชีวิตของตัวเอง
อย่าไปเกรงเสียงรอบข้างทำสับสน
คำวิจารณ์มีแต่ให้ร้อนรน
แค่ลองค้นตัวตนของตนเอง
ไม่วางกรอบรักของเราให้อึดอัด
ช่วยกันจัดวางไว้อย่ารีบเร่ง
ไม่กังวลปล่อยไปตามเสียงเพลง
ร้องบรรเลงตามทางรักก้าวเดินไป
22 พฤศจิกายน 2548 13:19 น.
idaho
อันดวงฉันพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก
จะอ้าปากคงผิดแปลกโหรห้ามไว้
ทั้งเคราะห์กรรมจะสาดซัดทุกวันไป
พูดอะไรให้เออออตามกระบวน
ต้องปิดปากยุติสงบคำ
แม้ฝืนกล้ำต้องทนเก็บคำสวน
คอยคำนึงคำทำนายที่แปรปรวน
หากพูดกวนไม่ยับยั้งปากพาจน
เมื่อเธอถาม อยากทานอะไรจ้ะ
พยักหน้า ตามใจพี่น้องไม่บ่น
อยากดูหนังเรื่องอะไรยอดกมล
ไม่ต้องสนใจน้องพี่เลือกเลย
เห็นดีงามตามใจเธอทุกอย่าง
ไม่อยากให้เป็นลางมาเสียบเสย
คำสุดท้ายเธอว่าเลิกกันเลย
ฉันนิ่งเฉยเอ่ยไม่ออกเพราะหน้าชา
21 พฤศจิกายน 2548 12:58 น.
idaho
เพราะไม่อาจ ยับยั้ง ห้ามใจได้
เพราะไม่อาจ หยุดไว้ ความคิดถึง
เพราะต้องการ แต่เธอ คอยคนึง
เพราะตราตรึง ทุกห้วง ช่วงเวลา
เพราะเธอนั้น สถิตย์อยู่ กลางใจฉัน
แสนหวาดหวั่น หากไกล ไม่เห็นหน้า
ขอภักดี ตราบจน สิ้นชีวา
ชั่วดินฟ้า มลายสิ้น มิลืมเธอ
ยอดดวงใจ ของฉัน จานอร่อย
กินบ่อยๆ เปลี่ยนแปลง จนท้องเฟ้อ
ทั้งคาวหวาน จานเด็ด ชอบนักเออ
เมื่อพลั้งเผลอ ตามใจปาก ยากกลับคืน
18 พฤศจิกายน 2548 16:17 น.
idaho
อยากให้เธอหยุดตรงนั้น
หากใกล้อาจหวั่นใจได้
หยุดคิดเคียงกันได้ไหม
ถอยไปห่างกันไกลตา
ตอนนี้รู้สึกชิงชัง
ตอนนี้ไม่หวังคบหา
ตอนนี้ไร้สิ้นหมดค่า
อย่าช้าหลบลี้หนีไป
หากเธอไม่ห่างฉันเอง
กลัวเกรงออกปากผลักไส
รังเกียจขอหนีลาไกล
อยู่ไหนก็ได้ไร้เธอ
วิ่งกรูพลุกพล่านเข้าหา
กายาสางสาบหากเผลอ
จนมุมเข่าอ่อนละเมอ
ไม่อยากพบเจอแสนกลัว
กางปีกบินว่อนจู่โจม
ล้มโครมคลานหนีหายหัว
เหงื่อไหลใจเต้นระรัว
ไต่กันเยี้ยยั้วไปมา
กายเธอแบนรีรูปไข่
เคลื่อนไหวคล่องแคล่วหกขา
สีสันหลายหลากแปลกตา
ขนขายุบยับอันตราย
ชอบอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม
ซอกมุมในบ้านเห็นได้
ใกล้กันฉันนั้นอยากตาย
โปรดเถิดถอยไปพ้นกัน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
1907
