21 มกราคม 2548 13:19 น.
idaho
เคยบ้างไหมที่ไม่มีใครมารัก
เขานั้นจักหน่ายหน้าหลบหนีหาย
ให้ฉันต้องยืนร้องไห้อย่างเดียวดาย
รักกลับกลายเป็นชังน่าหวาดกลัว
เคยบ้างไหมถูกมองอย่างเย้ยหยัน
แสนหวาดหวั่นในสายตาที่ชวนหัว
จ้องมองมายิ้มเยาะน่าหวาดกลัว
ดังดอกบัวถูกตัดไม่เหลือใย
เคยบ้างไหมอ้างว้างใจอย่างร้ายกาจ
ใจใจวาดภาพสีหม่นไม่สดใส
แสนว้าเหว่อยากมีคนรู้ใจ
เคยบ้างไหมไม่มีใครมารักเรา
18 มกราคม 2548 15:04 น.
idaho
อยากจะเขียนอะไรก็สับสน
รู้สึกร้อนรนทนไม่ได้
เมื่อเธอจากไม่มาเคียงกาย
รวมทังใจก็หายไม่กลับคืน
อยากจะอ่านอะไรก็ไม่ได้
มองอะไรน้ำตาก็ชื้นๆ
รักเก่าๆยากกลับมารื้อฟื้น
กลายเป็นอื่นก่อนทันจะตั้งตัว
หากอยากลาไกลใจลับก็
อย่าคิดกลับคืนมานะทูนหัว
ทุกๆสิ่งไม่มีดีหรือมีชั่ว
จะไม่กลัวหากต้องยืนเดียวดาย
13 มกราคม 2548 23:45 น.
idaho
อยากจะเป็นไฮโซดูโก้หรู
กินฟองดูจิบไวน์ขวดละแสน
นั่งเครื่องบินท่องเที่ยวไปต่างแดน
ช็อปปิ้งแหวนเพชรเม็ดงามสำราญใจ
ขี่รถเก๋งโก้เก๋บนถนน
สาละวนแต่งตัวดูเก๋ไก๋
ออกสังคมชั้นสูงเด่นเกินใคร
แพรพรรณบังร่างไว้ต้องดูดี
นึกกลับมาเป็นโลโซอย่างตัวฉัน
ทุกๆวันยิ้มสดชื่นทุกข์หลบหนี
คนรอบตัวก็รักและหวังดี
เป็นตัวเองอย่างนี้เป็นสุขเอย...