23 พฤศจิกายน 2547 13:19 น.
idaho
ถูกศรรักปักตรึงกลางดวงจิต
หนึ่งชีวิตจึงคิดถึงเจ้าของศร
หวานและขมเคียงกันเทพอวยพร
ทั้งรุ่มร้อนเย็นระยับแนบกายา
ศรบางศรซ่อนอาบด้วยยาพิษ
ปักฝังแน่นกลางดวงจิตยากรักษา
แม้ดึงศรที่ปักร้าวอุรา
ก็มิอาจช่วยชีวาให้รอดตาย
ทางจะรอดมอดม้วยจากศรรัก
คือต้องหักห้ามใจก่อนจะสาย
จะเลือกเจ็บหรือชีวาต้องวางวาย
ต้องเผือใจเลือกรับสักทางหนึ่ง
16 พฤศจิกายน 2547 16:23 น.
idaho
๏ รสผัสมวลหมู่ฤดูกาล
ซึ้งแสดงความงามสื่อความหมาย
วจีจ้องตรึงจิตแนบหทัย
วาดระบายงามล้ำคำกวี
อักษราภาษางามสร้างคุณค่า
สื่อศรัทธาปัญญาและศักดิ์ศรี
ภูมิปัญญาภาษาไทยในธานี
ยึดน้องพี่สร้างชาติถิ่นขนานทอง๛
9 พฤศจิกายน 2547 17:30 น.
idaho
แม้เมื่ออาทิตย์ลับลาขอบฟ้าไป
แต่วันใหม่แสงทองยังหวนคืนคู่
แม้วันนี้เธออาจพานพบเหงาอยู่
แค่เพราะเธอไม่รู้มีคนหนึ่งยังคงคิดถึงเธอ
๏
๏
๏
๏
มืดมีสว่าง
เย็นมีเช้า
ร้อนมีหนาว
ว่างเปล่ามีความจริง
๏
๏
๏
๏
8 พฤศจิกายน 2547 22:36 น.
idaho
อาจไม่เหลืออะไรไว้ให้จดจำ
ไร้ล่องรอยของความบอบช้ำและขื่นขม
ไม่มีหยาดน้ำตาพร่างพร่าพรม
ไม่มีคนอกตรมหมองหม่นทนทรมาน
ไร้ร่องรอยแห่งรักจักปรากฏ
กาลเวลาเลือนลบมิไขขาน
คำเคยพร่ำบอกรักมิกังวาน
ใจเจือจางจืดจนขมทดแทน
อกอุ่นนี้อาจไม่อุ่นกรุ่นไอรัก
ไม่ประจักษ์ความรู้สึกที่ห่วงแหน
จักกอดกาย..กอดได้เพียงแค่แกน
แต่จักแร้นแค้นไร้ชุ่มชื่นในหัวใจ
เข้าใจในทุกสภาพที่รับรู้
เก็บกดอยู่ปิดขังกำบังไว้
จนถึงจุดระเบิดจะเหลือสิ่งใด
ตอบได้ไหมคำถามจากซากคน
8 พฤศจิกายน 2547 13:25 น.
idaho
**************ดาวดวงนี้ไม่เคยเหนื่อย
*************************************ยังลอยเรื่อยเรืองรองส่องแสงอยู่
*********************************มีสิ่งเดียวอยากแจ้งให้เจ้ารู้
*****************************ดาวจะอยู่คู่เจ้าตลอดไป
********************แม้ดวงดาวอาจแสงบางในบางครั้ง
************************แต่ก็ยังกระพริบอยู่กลางใจเจ้า
****************************ขอจงอย่าได้เหงา
*******************************เพราะดาวยังคงพราวแสงตลอดไป