กับความรู้สึกที่ต้องซ้อนไว้ กับความรู้สึกที่หัวใจต้องอ่อนแอ กับความรู้สึกที่ต้องท้อแท้ กับความผันแปรเปลี่ยนผันของอารมณ์ เราไม่อาจโทษใครได้ เมื่อใจอีกใจอาจทำให้เราขม ไม่ได้เป็นที่หนึ่งต้องช้ำอกจึงตรม เจ็บระบบหนามแหลมแทงทิ่ใจ เพราะเพียงยืนอยู่โลกที่แตกต่าง ภาพที่ร่างพร่ามัวเหมือนเหลวใหล เพียงสัมผัสในฝันตรึงฤทัย เก็บเอาไว้รับรู้เพียงตัวเอง แค่อยากจะรักก็รักเถอะ จงเปิดหัวใจอย่าข่มเหง อย่าร้องร่ำหวาดหวั่นหรือกลัวเกรง ใจเธอเองเป็นของเธอจะรักใคร