24 สิงหาคม 2546 01:23 น.
idaho
รติกาลมืดดำขย้ำฟ้า
หมู่ดาราพรายพร่ายกระพริบแสง
ม่านหมอกคลี่สยายกายเป็นกำแพง
น้ำค้างแรงเร่งเหน็บหนาวร้าวอุรา
เมื่อราตรีเดินมาหาและทายทัก
ลำนำจักขับขานมาก้องทั่วฟ้า
หริ่งเรไรบรรเลงเพลงกล่อมวิญญา
สู่นิทราใต้ผืนดาวห่มคลุมกาย
เมื่อกงล้อกาลเวียนเปลี่ยนหมุนผ่าน
รวีเมื่อวันวานที่หลีกหาย
คืนสู่ฟ้าชุบชีวีกลับคืนกาย
ที่วางวายชั่วครู่คืนกลับคืนมา
เพราะนี่คือปรัชญาแห่งชีวิต
ถูกลิขิตวาดไว้อย่าอ่อนล้า
ทุกดวงจิตว่ายเวียนตามชะตา
อยากหลุดพ้นจงค้นหาเส้นทางธรรม....
23 สิงหาคม 2546 23:35 น.
idaho
ตราบาป
-
+++++++++++++++++++++++++++++++
เพราะมีรักติดตราบาป
ประจานภาพให้หม่นหมอง
รสรักนี้ผิดทำนอง
ใจยังป้องปกปิดตัว
ทั้งหวานอมและขมกลืน
ฝืนสู้ยืนดูน่าหัว
ฝากรอยเจ็บแต่ลืมกลัว
ใจหม่นมัวหมดหนทาง
สู้ฝืนทนเป็นคนบาป
สะท้อนภาพคนอ้างว้าง
อนาคตที่เลือนราง
แสงเจือจางไร้ตะวัน
เคยวาดหวังปรารถนา
ในสายตารักเหมือนฝัน
ใจสองดวงใกล้ชิดกัน
ดั่งดวงจันทร์คู่นภา
สำลักรสรักที่พบ
ดั่งกบฏถูกตามล่า
ถึงที่สุดดวงชะตา
คือวิญญาพ้นจากกาย
ปรารถนาเป็นธุลี
พร้อมยอมพลีชีวาวาย
ให้เลือดเนื้อสูญสลาย
มลายลับมิกลับคืน.....
22 สิงหาคม 2546 16:20 น.
idaho
เจียรไนมุมเหลี่ยมของความรัก
ทุกมุมจักเจิดจ้าแพรวพราวใส
สีสันสะดุดตาต้องฤทัย
ร้อยรัดเป็นสายใจคล้องแนบไว้ในใจเธอ
ในวันนี้มีเธออยู่คู่กับฉัน
ขอตั้งมั่นคำสัญญาไม่พลั้งเผลอ
ใจดวงเดียวเมื่อเธอค้นเธอจะเจอ
วางไว้แนบกลางใจชั่วนิรันดร์
แม้ไร้ดินสิ้นแสงดาวพราวบนฟ้า
ตราบชีวาของมลายลับสูญจากฝัน
จะผูกใจผูกรักให้แก่กัน
จะแบ่งปันสุขหรือทุกข์มิหวั่นหรือเกรงกลัว....
15 สิงหาคม 2546 13:12 น.
idaho
......
.........
..............
...................
ก็บอก....ก็บอกไปแล้ว...
คงหมดวี่แววที่จะกลับคืนมา
ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวมีแต่ปัญหา
จบไปเลยดีกว่าเสียเวลากันอยู่ทำไม
7 สิงหาคม 2546 17:07 น.
idaho
ดอกเอยดอกโมก
สายลมโบกพากลิ่นหอมชื่นใจหนา
ดอกสีขาวบริสุทธิ์สะอาดตา
โบราณว่าปลูกไว้คุ้มภัยพาล
เจ้าโมกน้อยดอกขาวพราวเต็มต้น
ไม้มงคลคู่ไว้ประดับบ้าน
จะให้ดีปลูกวันเสาร์จะเบิกบาน
จะเจริญงอกงามคุ้มครองเอย...