30 มิถุนายน 2546 23:54 น.
idaho
ค่ำคืนของการเฝ้ารอ
ทำลายใจให้ท้อแสนหวั่นไหว
น้ำตาเริ่มไหลหลากรดใจ
ให้กับคนใจร้ายใจดำ
เวลายาวนานค่ำคืนนี้
ยังรอให้มีปฏิหาริย์
แม้อาจเป็นเพียงเรื่องเล่าหรือตำนาน
ยังฝากคำผ่านดาวภาวนา
ทะเลดาวก็ดูเศร้าหม่นหมอง
เสียงลมก้องหวีดกรีดใจที่อ่อนล้า
ไหวหวั่นเกินทนกลั้นน้ำตา
รอเวลาก้าวผ่านคืนทรมาน
30 มิถุนายน 2546 23:29 น.
idaho
หลอนหลอกล่อลวงให้ลืมหลง
หลบเลี่ยงหลับตาลงไม่อยากเห็น
เรื่องจริงลางเลือนที่เลือนเร้น
คอยเข่นรอฆ่าพล่าพลานใจ
รอนแรมไขว่คว้าหารักลวง
เป็นดั่งบ่วงกับดักซุกซ่อนไว้
แต่ยังเดินด้นต่อกลัวไปใย
หลุมรักดักใจใครสร้างมา
พบรักจักเจ็บจนเจียนจบจาก
เป็นเพียงกากเศษซากดูไร้ค่า
ถูกทิ้งลงให้คนเหงาเฝ้ารอมา
แม้หมดค่าจากใครอื่นขอชื่นชม
แม้มีเพียงกายาที่สูญเปล่า
แม้ใจเจ้าของกายจะหน่ายหนี
แม้ทั้งหมดเรื่องจริงไม่เคยมี
ขอเพียงเก็บเศษซากฝันตรงนี้ในดวงใจ
29 มิถุนายน 2546 01:07 น.
idaho
หยาดฝนเยือนเย็นเยือกยามย่ำเยือน
ใจยังเตือนห่วงหาใจจะหาย
เย็นหยาดฝนหล่นกระทบต้องผิวกาย
หยาดน้ำพรายไหลร่วงหล่นลงผืนดิน
ล้านเม็ดฝนหล่นกระทบต้องดวงจิต
คือนิมิตหมายมั่นรักตราบสิ้น
แม้กายาห่างหายวายชีวิน
ฝนหลั่นรินคือรักที่โปรยปราย
ฝนก็ฝากฝากเม็ดฝนให้ชนชื่น
ให้อาบดื่มนาวาเทวาร่าย
เป็นเสี่ยวหนึ่งดวงจิตมิวางวาย
ยังมั่นหมายให้ระลึกยามฝนพรำ
แม้ห่างกันจนจันทร์จนใจช่วย
ฝนเม็ดสวยก็ยังคอยนำคำย้ำ
คำที่บอกจากใจสื่อถึงกัน
คำรำพันวสันต์โปรยก็ปรีย์เปรม
27 มิถุนายน 2546 22:32 น.
idaho
ลาก่อนความเหงาที่เคยมี
จบไปทีหยาดน้ำตาที่คอยเป็นเพื่อน
กับความเศร้าที่คอยมาเยือน
กับความรู้สึกลบเลือนร้างไร้ใจ
ก็มีทั้งฟ้ามาโอบกอด
ก็มีสายลมคอยออดอ้อนอยู่ใกล้ใกล้
ก็มีพิรุณช่ำชุ่มเย็นใส
26 มิถุนายน 2546 17:19 น.
idaho
รัตนกวีฝีมือเอก
รังสรรค์เสกสร้างงานร้อยอักษร
จัดระเบียบเรียงรูปลักษณ์สัมผัสกลอน
รสสัมผัสอักษรรจนา
ศรีสุนทรโวหารกานท์กลอนแก้ว
ครูกวีเพริศแพร้วสูงล้ำค่า
สมเป็นปราชญ์เฟื่องอักษรในโลกา
โลกศรัทธากวีสยามนามยิ่งยง
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
1148
