5 พฤษภาคม 2546 22:26 น.
idaho
มีเธอเหมือนฝัน
เราแบ่งปันความรู้สึกกันได้
สายใยความผูกแผ่กำจาย
หอมกลิ่นไอความอบอุ่นกรุ่นดวงใจ
ในใจเธอมีฉัน
เรามีกันสามารถรับรู้ได้
มือประสานสัมผัสลึกภายในใจ
เพียงหลับตารับรู้ไว้ว่ามีเรา
5 พฤษภาคม 2546 21:40 น.
idaho
เวลาที่ไม่เหลือแล้ว
ดั่งแก้วในใจแตกสลาย
ทำนบน้ำตาที่พังทลาย
อาบไหลรินหลั่งออกมา
หนึ่งคือคนที่เคยรัก
สองคนรู้จักลึกซึ้งที่ห่วงหา
สามความเอื้ออาทรที่เคยมีแก่กันตลอดเวลา
หมดคุณค่าหมดความสำคัญ
จุดจบพบเจอได้ที่ปลายทาง
ช่องว่างที่คั้นตรงกลางของคนหัวรั้น
ถึงเวลาดวงใจที่เคยมีให้กัน
ไม่เหลือแม้เพียงเศษซากฝันของธุลี
เมล็ดพันธ์ของความช้ำชอก
ปลูกและงอกเติบโตในใจดวงนี้
ดอกไม้ของความขมขื่นดูคล้ายงดงามเป็นอย่างดี
รอวันที่จะมีใครปลิดลงมา..(สักวัน)