30 กันยายน 2545 17:50 น.
idaho
ใจเอยใจลอยไปลอยมา
มิยอมติดตามกายาหรือไฉน
ใจเอ๋ยใจเจ้าลอยตามใคร
ใครเจอวานได้ไหมช่วยนำกลับคืนมา
ใจเอ๋ยใจเจ้าของใจหาย
เหลือเพียงร่างกายที่ไร้กายา
โอ้ใจกลับคืนมาหนา
กายไร้ฤดีนาจักอยู่อย่างไร
30 กันยายน 2545 17:37 น.
idaho
เธอบอกว่าเธอทำใจพูดได้ไงพูดอยู่ทุกวัน
ตัวฉันก็ออกจะหวันๆ อะไรกันใจถึงรักษาหายได้ยากเย็น
เธอชอบบ่นๆ เบื่อ ๆ จนฉันเชื่อว่าเธอไม่ได้คิดเล่นๆ
แต่ เอ๊ะ ก็ออกจะเง็ง ๆ เธอเซ็งหรือทำใจเรื่องอะไร
เรื่องรักอกหักวันเก่าก่อน มันยังหลอนเธออยู่อีกหรือ
ฉันอาจจะเข้าใจผิดคือ ที่จะไปรื้อว่าเธอทำใจเรื่องใด
เห็นเธอมีปัญหาม้ากมาก เลยอยากฝากให้เธอใจเย็นไว้
ขืนคิดมากเกินนี้ไปมีหวังได้ไปกินทำใจที่โรงพยาบาล
29 กันยายน 2545 19:50 น.
idaho
อกใจไหวหวั่นสะท้านไหว
เอ๊ะ!!! ยังไงมันพูดไม่ค่อยจะออก
จะนึกแต่ละคำเลยต้องตรองให้รอบคอบ
ว่าจะตอบเธอไปอย่างไรดี
ตัวเราก็พูดไม่ค่อยจะเก่ง
สุดจะเง็งเมื่อเธอถามมาแต่ละที
หากเธอยังมาเซ้าซี้อยู่อย่างนี้
เห็นทีต้องซี้ม่องเท่งแน่เรา
เอาล่ะหว่าเป็นไงเป็นกัน
เพราะตัวฉันก็สู้คนไม่ใช่เบา
แค่คำถามไม่กี่คำของเขา
ลองดูนะเราฟุดฟิดฟอไฟออกไป
29 กันยายน 2545 04:25 น.
idaho
....กลีบพยอมร่วงทิ้ง.....ปลิดปลิว
ลอยลิ่วสัมผัสผิว............หล่นแล้ว
กลิ่นยังกรุ่นวาบหวิว.....ติดอยู่
หอมคู่หวลไห้แคล้ว......หากร้างแรมไกล ฯ
...กางเขนขานโศกซึ้ง...ให้เหงา
เสียงปร่ากู่ก้องราว........อกไหม้
วิเวกโศกเศร้าหนาว....คืนหม่น
เพียงผ่านอ้างว้างได้.....คงพ้นเดียวดาย
27 กันยายน 2545 23:23 น.
idaho
เงาน้ำค้างพร่างพราวบนพรมหญ้า
ละออตาวะวับวาวดังแก้วใส
เสียงกระซิบพึมพำของพงไพร
ประทับในอุราพะว้าพะวง
หนาวน้ำค้างกลางคืนสะอื้นแล้ว
กลิ่นดอกแก้วจรุงจิตพิศวง
น้ำตาฟ้าสีขาวโปรยดั่งมนต์
มีเมฆฝนบดบังดวงจันทรา
วิบวิบเสียงหริ่งเรไรกังวานแว่ว
สายลมแผ่วพัดมาน่ากังขา
ราตรีงามประทับทรวงในอุรา
สะกดตาต้องติดสะกิดใจ
เงาน้ำค้างพรายพรั่งเหมือนดั่งเพชร
คือสะเก็ดของดวงดาวที่พราวใส
ใจเจ้าเอยถูกน้ำค้างอาบฤทัย
ชุ่มช่ำไร้เหือดแห้งดังเคยเป็น
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
825
