27 ตุลาคม 2545 13:56 น.
idaho
ขอโทษ....ที่ดูถูกน้ำใจเธอ
ขอโทษ....ที่เผลอรังแกความรู้สึกที่มีให้
ขอโทษ....สบประมาทความต้องการของหัวใจ
ขอโทษ....ที่ไม่ยอบรับฟังไว้ความปรารถนาดี
ขอโทษ....ที่หลบลี้จะตอบบางคำถาม
ขอโทษ....ที่เอาความรู้สึกเธอมาย่ำยี
ชอโทษ...ขอโทษที่ไม่เคยปราณี
ขอโทษ...กับกรณีที่อาจทำร้ายใจกัน
ขอโทษ...ที่บันทอนความตั้งใจดีดีที่มีให้
ขอโทษ...ที่เป็นคนทำลายความฝัน
ขอโทษ...ที่หัวเราะคำรำพรรณ
ขอโทษ...ที่บันทอนความตั้งใจของเธอ
ขอโทษ...สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
ขอโทษ...ในความพลั้งเผลอ
ขอโทษ...จะเอ่ยออกไปเมื่อได้พบเจอ
ขอโทษ...ฉันยังรับรู้เสมอถึงความนัยที่มีให้กัน
27 ตุลาคม 2545 13:49 น.
idaho
พยายาม....ไม่ฟังเสียงหัวใจของตัวเอง
พยายาม....จะทำเป็นคนเก่งไม่สนใจใคร
พยายาม....จะไม่รับรู้ความรู้สึกที่มีให้
พยายาม....ทำเป็นไม่เข้าใจตัวเธอ
พยายาม....มองข้ามความรู้สึก
พยายาม....จะไม่นึกถึงกันเสมอ
พยายาม....เลี่ยงการที่จะพบเจอ
พยายาม....คิดว่าเสียงเพ้อถึงกันเป็นดั่งสายลม
พยายาม....ไม่ตอบคำถาม
พยายาม....ไม่เก็บคำเธอมาเป็นอารมณ์
พยายาม....ที่จะไม่เอาเธอมาเป็นส่วนผสม
พยายาม....จะจมเธอให้พ้นไปจากใจ
พยายาม....จะทำตัวแข้มเข็ง
พยายาม....จะสร้างกำแพงกั้นความรู้สึกที่มีให้
พยายาม....จะปิดล้อมความรู้สึกใดใด
พยายาม....จะไม่ใกล้เพราะกลัวใจจะหมดความพยายาม
27 ตุลาคม 2545 13:35 น.
idaho
**********************************
....นวลระหงห่มคล้อง..........สไบ
ผิวผ่องทองอำไพ...............อร่ามฟ้า
รังรองกระจ่างใจ................พาชื่น จิตนา
เสน่ห์หาเจิดจ้า....................เพ่งน้องอนงค์นาง ๚ะ๛
...ปรางน้องแดงสะพรั่ง......ตรึงตา
ผิวพรรณผ่องสุภา.............ซ่อนไว้
เนตรนุชดั่งดารา................แสงส่อง
แย้มโอษฐ์ผินพักต์ไซร้..........แกว่งแล้วใจพี่ ๚ะ๛
*****************************
26 ตุลาคม 2545 21:51 น.
idaho
เธอคือความคนึงหา
ติดตรึงตราตราบฟ้าดินสลาย
เสียงหัวใจใฝ่เฝ้าอยู่มิวาย
ก็คงคล้ายเธอคิดเช่นเดียวกัน
เธอคือท่วงทำนองของบทเพลง
ที่บรรเลงร้อยเรียงมาเพื่อฉัน
เธอดั่งเป็นปีกรักปกป้องกัน
ทุกทุกวันได้ซึมซับรักไว้
เธอคือหยาดน้ำค้างจากแดนสรวง
พราวหล่นร่วงรินรดให้สดใส
ความชื่นช่ำเปรมปรีย์เอ่อล้นใจ
ดอกรักได้แตกหน่อออกช่อบาน
เธอคือดวงตะวันกล้าให้ชีวิต
เธอเนรมิตสิ่งล้ำค่าหนึ่งในล้าน
เธอช่วยลบความเจ็บเมื่อวันวาน
รักของธอช่วยผสานแผลในใจ
เธอคือรอยรุ้งวาดคุ้งฟ้า
แต้มนภาหม่นเศร้าให้สดใส
เมฆหมอกพ้นเหลือเพียงรักที่ยิ่งใหญ่
รื้อฟื้อหัวใจให้ซึ้งค่ามากกว่าเดิม
เพราะเธอคือทุดสิ่งรายรอบ
เพราะเธอคือคำตอบที่พื่งเริ่ม
เพราะเธอคือสิ่งที่ช่วยต่อเติม
เพราะเธอช่วยเสริมให้ใจพร้อมที่จะก้าวไป
25 ตุลาคม 2545 20:49 น.
idaho
อริสโตเติลว่าไว้ แหล่งที่ก่อให้เกิดความคิดอยู่ที่หัวใจ
ทำไมปราชญ์เมธีผู้นี้ถึงว่าไว้เช่นนั้น
ก็คงเป็นเพราะคนเราใช้หัวใจในการกำหนดความรัก ความหวง ความห่วง
หลายศตวรรษผ่านมาทรรศนะนี้ถูกแก้ไข
สมองเป็แหล่งของการคิด
แต่เรก็ยังใช้หัวใจที่จะรักอยู่
หลายทฤษฎีทางจิตทวิทยา
พยายามที่จะค้นหาแก่นแท้ของจิตใจคน
สมมุติฐานถูกตั้งขึ้นมา......เพื่อแสวงหาคำตอบ
การสังเกต การสำรวจ การวิจัย
คำอธิบายและเหตุผล....ต่างๆได้รับการค้นพบ
หลายครั้งที่ผู้วิจัย ผิดพลาด
ในทฤษฎีที่ตัวเองกำหนด
ซึ่งอาจจะเป็นเพราะความผันผวนของตัวแปร
สุดท้ายหลังการวิจัยจบลง
การประเมินผลจึงเกิดขึ้น
เพื่อหาข้อสรุป
ออกเสนอเป็นงานวิจัยต่อไป