10 ตุลาคม 2545 08:00 น.
idaho
อยู่กันคนละฝั่งฟ้า
มิอาจมีแววตาส่งซึ้งถึงกันได้
ตอนนี้ก็คงมีแค่หัวใจ
กับความห่วงใยส่งไปถึงเธอ
ดวงดาราอาจขั้นกลางระหว่างเรา
คอยเฝ้ารับฟังสำเนียงเสียงพร่ำเพ้อ
ว่าในใจของเธอและฉันมีกันเสมอ
ไม่ใช่เรื่องละเมอถ้าเธอกับฉันจะมีหัวใจให้กัน
10 ตุลาคม 2545 05:16 น.
idaho
บางสิ่งฉันกำลังค้นหาและค้นหา
บางอย่างยากเกินกว่าจะเข้าใจ
บางคนฉันอดสงสัยไม่ได้
บางความเข้าใจฉันคิดไปเอง
บางวันฉันอาจดูเหงา
บางคราวฉันอาจดูอ่อนแอ
บางครั้งฉันอาจต้องพ่ายแพ้
บางแง่มุมที่เราอาจมองต่างกัน
เพราะความต่างมากมายเหลือเกิน
เพราะเวลาเนิ่นนานที่ผ่านผัน
เพราะความรู้สึกดีดีที่เคยมีต่อกัน
เพราะความฝันที่คาบเกี่ยวกับความจริง
เพราะบางสิ่งที่อิงกับความรู้สึก
เพราะความนึกคิดที่อาจสับสน
เพราะความมุ่งหมายของคนที่ต่างกันไป
ก็คงถึงเวลาเวลาของหัวใจหลุดจาดพันธนาการ
7 ตุลาคม 2545 18:09 น.
idaho
แสงของแดดสาดส่องกระจ่างจ้า
มีเมฆาปุยฟ่องเต็มฟ้าใส
ผืนดินทอดยาวสุดตาจนลับใจ
ดาวกระจายกระจายกว้างกระจ่างตา
ลำธารเล็กไหลรินระเรื่อยเลาะ
วิหกเกาะกิ่งโศกสร้อยระย้า
ผกากรองเลื้อยเลาะกลางพนา
หมู่พฤกษาแข่งกันระบัดใบ
ละอองเมฆรวมตัวป็นกลุ่มก้อน
แสงเรืองรองเริ่มลับและดับหาย
เม็ดของฝนเริ่มตกสาดกระจาย
นกเรียงรายบินลับเร่งกลับรัง
เมื่อฝนผ่านหมู่เมฆล้อกับรุ้ง
ทั่วท้องทุ่งชุ่มช่ำงามสะพรั่ง
หยาดหยดน้ำสะท้อนแดดดั่งมนต์ขลัง
ผืนฟ้ากว้างแจ่มกระจ่างดั่งธารทอง
6 ตุลาคม 2545 20:56 น.
idaho
มองดูเอวสาวสาวขาวขาวอยู่
แม่โฉมตรูใส่เอวลอยพลอยให้ฝัน
อีกสายเดียวเกี่ยวบ่าโสภาพรรณ
ช่างแบ่งปันโชว์โฉมอวดเนื้อโนม
แค่นุชน้องเดินผ่านใจพี่หวั่น
จิตพี่นั้นตึงตังและดังโครม
แทบจะหลุดออกจากทรวงเลยนะโฉม
ปลอบประโลมพี่หน่อยแม่เอวบาง
6 ตุลาคม 2545 00:27 น.
idaho
คราววสันต์ผ่านมาอาวรณ์ถึง
ยอดหญิงหนึ่งแต่มิรู้อยู่ที่ไหน
เคยเคียงข้างร่วมฝันอยู่เคียงกาย
อกอุ่นใอภายใต้ผืนแพรดาว
น้ำตาฟ้าตกหล่นใครช่วยเช็ด
น้ำค้างเหน็บมิอุ่นในคืนหนาว
จะพร่างพรูความคิดถึงในทุกคราว
จะนานเนาว์จะรอเจ้าอยู่ผู้เดียว