30 ตุลาคม 2545 17:22 น.
idaho
อันมนุษย์ก่อด้วย.....................เกิดดับ
ทุกข์เปี่ยมหรือสุขนับ...............ถ่องแท้
เรื่องเจ็บแก่ตายกลับ................พบง่าย
จำมั่นสังขารแพ้.......................พ่ายแล้วต่อกาล
30 ตุลาคม 2545 08:15 น.
idaho
วรรณกาญจน์
หม่อมองดาวพราวฟ้าน่าเหงาจิต
ฉันนั่งคิดถึงเธอละเมอหา
โอ้คืนนี้ที่ฉันอยู่เพียงเอกา
เธอมองฟ้าเดียวกันนั้นเป็นไง
idaho
ฉันนับดาวพราวพร้อยเต็มท้องฟ้า
อยากตามหารักล้ำค่ามาอยู่ใกล้
โอ้คืนนี้เธออยู่เดียวมิเห็นใคร
จงรู้ไว้มีฉันใต้แสงดาว
วรรณกาญจน์
ถ้าเธออยู่ใต้แสงดาวสกาวนั่น
ตัวของฉันก็คงคลายหายเหงาหนาว
เช่นท้องฟ้ามีเดือนเพื่อนกับดาว
เปรียบเปรยราวฉันมีเธอเสมอมา
idaho
ดวงดาราเรืองรองแสงส่องสู่
มีดาวคู่เดือนงามอร่ามฟ้า
เปรียบดั่งดินยั่งยืนผืนพนา
และไอด้าคู่กันวรรณกาญจน์
*******************************
คำสนทนา
วรรณกาญจน์(อึ้งย้ง) ; ความรักเริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่มิรู้
idaho (ก๊วยเจ๋ง); แต่อยู่ๆศิษย์พี่ก็มาอยู่ในใจข้า
29 ตุลาคม 2545 17:06 น.
idaho
ความคิดถึงเกิดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
อยู่ๆใจก็เต้นรัวเมื่อนึกถึง
หรืออาจเป็นเพียงแค่ความคิดคำนึง
ที่ติดตรึงเมื่อนึกถึงใครบางคน
ข้าวมันไก่ หมูปิ้ง หอยทอด กระเพราไก่ไข่ดาว
หนมจีนน้ำยา ลูกชิ้นทอด ยำสามกรอบ ผัดบุ้งไฟแดง คะน้าหมูกรอบ ส้มตำ ข้าวเหนียว ไก่ย่าง ฯลฯ...
สมาธิล่องลอยหายไป
ในจิตใจก็เริ่มรู้สึกสับสน
อลม่านผ่านมาเวียนวน
เธอเล่นกลแอบซ่อนอยู่ในใจ
ชาไข่มุก เค๊กช็อกโกแล๊ต เต้าฮวยฟรุ๊ตสลัด ไอติมเยลลี่ ป๊อกกี้ มันฝรั่งทอด ทุเรียนกรอบ กล้วยทอด แตงโม ฯลฯ....
ลองนั่งนิ่งๆนับหนี่งถึงสิบ
และก็หยิบปากกาบันทึกไว้
ความรู้สึกที่มันอยู่ข้างใน
รู้สึกแปลกใจทำไมถึงเขียนแต่ชื่อเธอ
.......หิวจัง......:-P
28 ตุลาคม 2545 22:25 น.
idaho
.........................................ว่ายมานานมิเห็นใคร
โดดเดียวเปลี่ยวหัวใจ.........ดั่งสิ้นไร้เกินทานทน
อุดอู้และสับสน.....................ใจต้องทนอยู่เดียวดาย
ดูไปก็คล้ายคล้าย.................ทะเลทรายไร้ผู้คน
ทุกข์ช้ำที่ร้อนรน...................ก็มาปนในจิตใจ
เจ็บปวดไม่เหลือใคร............เพราะมลายมิตรอับจน
ลาก่อนความเป็นคน.............อยากจะพ้นให้สิ้นไป
วันนี้ไร้เยื้อใย.......................ขอลาไกลไม่ฝืนทน
28 ตุลาคม 2545 21:30 น.
idaho
น้ำตาน้อง หยดหยาด ราดแผ่นดิน
ลืมให้สิ้น ทุกข์ระกำ ทำช้ำชอก
กลบให้หมด น้ำคำ ใครย้ำหลอก
เก็บเอาคำ ตอกตรึงใจ ขว้างทิ้งไป
ลุกขึ้นมา เถิดหนา แม่ยาจิตร
ด้วยชีวิต น้องนี้ มิสิ้นไร้
ทั่วผืนภพ หาไม่ยาก หรอกน้ำใจ
น้องอย่าได้ สิ้นเยื้อใย และหมดแรง
บนหนทาง ข้างหน้า ทอดอีกยาว
เมื่อถึงคราว ลุกขึ้นต้อง กล้าแกร่ง
จะคอยฉุด คอยช่วย มิหน่ายแหนง
อย่าหมดแรง อย่าท้อ ขอสู้ทน
คนใจดำ ทำเจ็บช้ำ อย่าใส่ใจ
เริ่มต้นใหม่ ชัดแจ้ง ทุกแห่งหน
เป็นตัวเอง รักตัวเอง ในตัวตน
จงเป็นคน แกร่งคนกล้า ท้าตะวัน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
907
