4 มกราคม 2549 22:30 น.
idaho
ในโอกาส พิเศษ วันปีใหม่
อยากจะให้ เวลา รีบผันผ่าน
ตื่นขึ้นมา ยามดึก คืนร้าวราน
มันแสนนาน เกินทน ลนร้อนใจ
ใครมาทำ นำทุกข์ สู่ดวงจิต
ใครมาลิด รอนละ สุขสดใส
ใครมาแยก แบ่งหาร บางสิ่งไป
ใครหนอใคร ก็ตัวเอง ลองมองดู
ชอบนักหรือ กับการ ที่ต่อว่า
ก่นวาจา ด่าตน น่าอดสู
มองตัวเอง ดูถูก ไม่เชิดชู
ปิดโอกาส ทางสู้ ไร้จุดยืน
ที่ต้องเจ็บ ต้องปวด แสนรวดร้าว
กินน้ำตา ต่างข้าว เฝ้าทนฝืน
ระทมทุกข์ ทรวงช้ำ ทุกวันคืน
มันกล้ำกลืน แทบไม่ไหว อีกต่อไป
จงหยุดทำ ร้ายตน ให้ใจเจ็บ
เลิกมาเหน็บ แทงด้วยหนาม ให้หม่นไหม้
ในโอกาส วาระ วันฟ้าใหม่
รักษาใจ รักษาตน พร้อมก้าวเดิน
4 มกราคม 2549 14:35 น.
idaho
เพราะเรามีกันและกัน
มีเธอกับฉันพร้อมทางสดใส
เราสองพร้อมก้าวด้วยกันไป
ตามหัวใจที่เรียกร้องและผูกพัน
หากหนทางข้างหน้าที่พานพบ
แม้ประสบเรื่องราวไม่คาดฝัน
ใจสองใจพร้อมร่วมกันฝ่าฟัน
เพื่อถึงฝันที่หวังวาดและรอคอย
ถ้าเธอพร้อมฉันก็พร้อมไปข้างหน้า
แม้ภูผาขวางกั้นก็ไม่ถอย
พายุแรงหรือเม็ดฝนตกปรอยๆ
เราเกี่ยวก้อยกันไว้ข้างกายกัน
20 ธันวาคม 2548 17:51 น.
idaho
ฉันเป็นผู้หญิงแสนซื่อชื่อไม่เพราะ
ไม่ฉอเลาะทำไม่เป็นเช่นใครเขา
นิสัยห่ามชอบหาเรื่องยากเกินเดา
ชอบทำเศร้าเรรวนกวนใจเธอ
ฉันเป็นหญิงดูคล้ายหยิ่งน่าชิงชัง
ชอบคอยสั่งชี้นิ้วอยู่เสมอ
อีกซ้ำยังขี้ลืมชอบเผลอเรอ
พูดพร่ำเพ้อแต่เรื่องน่ารำคาญ
ฉันเป็นผู้หญิงไม่น่ารัก
ไร้ใครมาปกปักมีแต่ผลาญ
เพราะใครๆคงไม่อยากคบนานๆ
คงจะคร้านเบื่อหน้าเสียเหลือเกิน
14 ธันวาคม 2548 13:02 น.
idaho
โสนะน่า เมื่อน้ำตา ไหลนองท่วม
โสนะน่า โดนซะอ่วม เลยใช่ไหม
โสนะน่า เข็ดหรือเปล่า เล่าหัวใจ
โสนะน่า หัวเราะใส่ เย้ยให้พอ
ก็เพราะกิน โต๊ะยะโก๊ะ รสสะเด็ด
มันแสนแผะ ปากคอ นะลายสอ
ซดชามเดียว ดังโฮก พร้อมสะตอ
หัวสมอง แทบฝ่อ อร่อยจัง
หันไปคว้า แคเหราะ มานั่งเคี้ยว
รสออกเปรี้ยว หยิบผิด ซะละมั้ง
หวังจะให้ แคเหราะ เพิ่มพลัง
โสนะน่า ช่วยยับยั้ง โปรดหยุดกิน
6 ธันวาคม 2548 18:03 น.
idaho
บนภูสูงเสียดฟ้าหมายคว้าดาว
สุกสกาวพราวพร่างกระจ่างใส
เอื้อมมือสุดหมายคว้ามาแนบใจ
เพื่อเก็บไว้ความทรงจำแสนงดงาม
ไอหนาวผ่านพัดมาโอบแนบกาย
นั่งผิงไฟอิงอุ่นพร้อมคำถาม
เธอหนาวไหมจะขอกอดแม่นงคราม
หวิวไหวหวามสะท้านสั่นเพราะอารมณ์
ละอองรักเคล้าไอหนาวบนภูสูง
อวลละมุนกลิ่นสุขใจสุขสม
มวลหมอกมาสลายคลายทุกข์ทม
ในใจห่มไออุ่นหนาวจึงคลาย