5 กรกฎาคม 2545 08:24 น.
idaho
เพราะมันรักมากจนยากจะหักใจ
เปลี่ยนไม่ได้เพราะหัวใจจำยอมแล้ว
คงต้องปล่อยหัวใจไปตามแนว
พรหมลิขิตที่ขีดมาสำหรับเธอ
เพราะมันรักมากจนยากจะหักใจ
บอกไม่ได้มากเท่าไหร่ใจถึงเพ้อ
รู้แต่เพียงว่าเฝ้าฝันถึงแต่เธอ
เธอนะเธอฉันไม่เหลือที่ให้ใคร
เพราะมันรักเธอมากจนยากจะหักใจ
อยากเฉลยความนัยให้เธอรู้
แต่เมื่อมาลองคิดตรองตริดู
เมื่อเธอรู้รักจากฉันเป็นเช่นไร
เพราะมันรักจนยากจะหักใจ
วันนี้ไงบอกความนัยให้เธอรู้
คำตอบเธออาจมิใช่ได้เคียงคู่
แค่ให้รู้ว่ายังมีฉันรักเธอ
3 กรกฎาคม 2545 08:08 น.
idaho
ในคืนที่ฟ้าไร้ดาว
ท้องฟ้าดูเหงาเศร้าหม่นหมอง
ไม่ได้ยินท่วงทำนอง
ที่ขับร้องของหัวใจ
ยังจำคืนวันผ่าน
เสียงประสานของเราสอง
ขานรับราวกับกลอน
เราทั้งสองนั่งนับดาว
กี่หมื่นแสนล้านดวง
ไม่ห่วงในคืนหนาว
เพราะมีเธอกับมีเรา
ความหนาวก็มลาย
ซุกซบอบไออุ่น
กลิ่นละมุนแห่งความฝัน
ความรักยังติดตาม
พาเราข้ามคืนนี้ไป
มาถึงคืนที่เหงา
ท้องฟ้าเศร้าไร้ดาวเดือน
ยังจำมิลบเลือน
คอยติดเตือนย้ำตึงตรา
ในคืนที่แสนเหงา
ไม่มีดาวมาเป็นเพื่อน
อดีตไม่ลางเลือน
ย้ำติดเตือนแน่ในใจ
30 มิถุนายน 2545 23:02 น.
idaho
ขอโทษทีเข้าใจผิดคิดว่ารัก
คงต้องหักใจลงที่ตรงนี้
ขอเธอได้เลิกทำสิ่งดีดี
ก่อนที่ใจฉันนี้ยากกลับคืน
ได้โปรดหยุดความหวังดีที่มีให้
ความใส่ใจห่วงใยอย่าได้เหลือ
เลิกมองไปเลยอย่าจุนเจือ
สายตาที่เคยเชื่อว่ารักไม่อยากจำ
เพราะฉันไม่อยากเข้าใจผิด
ไม่อยากคิดว่าเธอรักฉันมาก
ไม่อยากเข้าข้างใจให้ลำบาก
เพราะมันยากหากถอนตัวตอนอกตรม
หากวันนี้เธอยังสงสารฉัน
โปรดระวังการกระทำของเธอไว้
อย่าให้คิดเอาเข้าข้างใจ
ว่าเธอได้มีจิตคิดผูกพันธ์
29 มิถุนายน 2545 23:07 น.
idaho
ไม่รู้จริงๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
เธอมองไม่เห็นฉันหรือ
ฉันยืนอยู่ตรงนี้ไง..
แล้วเธอก็เดินผ่านไปเหมือนคนที่ไม่คุ้นเคยกัน
ฉันทำอะไรผิดหรือ
ทำไมเธอไม่บอกกัน.
หากไม่เคยมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน
ไม่ทักกันก็คงไม่ว่าอะไร
เหมือนเธอจะแกล้งให้ฉันปวดใจ
เมื่อเธอเปลี่ยนไปทำหมางเมินกัน
หากยังคงเหลือเยื้อใยอยู่บ้าง
บอกมาซักคำ
โกรธฉันเรื่องใด
29 มิถุนายน 2545 22:28 น.
idaho
คนใกล้อย่างฉันคงไร้ค่า
เธอคงไม่มีเวลาเหลียวมามองใช่ไหม
หลายๆคนบอกว่า.ยิ่งใกล้กันเท่าไร
ก็ยิ่งเหมือนอยู่ไกลหลายพันไมล์
เพราะเขาคงมองไม่เห็นความรู้สึกของคนใกล้หรอก
เพราะอะไรนะหรือ
ก็เพราะความชาชินที่ได้รับอยู่ทุกวัน
ความห่วงใย..คิดถึงเป็นห่วงที่คนใกล้มีให้
ก็เลยดูไร้ค่าในสายตาเธอ
แต่คนที่อยู่ไกลด้วยระยะทาง
ไม่ได้เห็นหน้า
ไม่ชาชิน
เธอจึงคิดถึงเขาทุกวัน..ทุกวันทุกวัน..
ฉันอาจเป็นเพียงคนใกล้ตัวเธอที่ไร้ค่า
แต่ขอให้เธอรับรู้ไว้ว่า
ในแววตาของฉันยังเธอประทับอยู่เสมอ
แม้สายตาเธอจะเลยผ่านคนใกล้คนนี้ไป