14 กรกฎาคม 2545 15:13 น.
idaho
อาจจะไม่ค่อยได้พบเจอ
แต่เธอยังดีเสมอไม่เคยเปลี่ยน
แม้เวลาจะหมุนเวียน
อยากจะเขียนเรื่องของเธอเก็บเอาไว้
พบหน้ากันเมื่อไหร่
เธอทำให้ฉันสบายใจทุกที
ความทุกข์หลบหลีกหนี
บนใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม
พูดคุยกับเธอแสนสบายใจ
พบเจอคนไหนไหนไม่เหมือนเธอ
ใจดีอย่างนี้เสมอ
เพราะเธอฉันจึงอมยิ้ม
แก้มป่องแทบปริทั้งใบหน้า
ในใจก็พาแสนสุขสันต์
เธอจ๋าขอจงอย่าละทิ้งกัน
เป็นเพื่อนฉันอย่างนี้ทุกวันไป
11 กรกฎาคม 2545 19:46 น.
idaho
นอนมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก
ก็ค้นพบบางอารมณ์ของความเหงา
ในคืนนี้ที่มีแต่เรา
ช่างเงียบเหงาเพราะไม่เหลือใครแม้สักคน
ใครบางคนที่สะท้อนในเงานั้น
ดูนิ่งงันสุดแสนเศร้า
ในดวงตามีแต่ความร้าว
เจ็บปวดเศร้าลึกถึงข้างใน
เงาสะท้อนที่อยู่ในใจฉัน
ก็เหมือนเช่นเธอคนนั้นในกระจก
คนที่ไม่เคยค้นพบ
ความอบอุ่นของหัวใจตัวเอง
9 กรกฎาคม 2545 10:52 น.
idaho
ฉันอาจเสียน้ำตาเพราะความเจ็บปวด
ฉันอาจรวดร้าวเพราะเธอบ้าง
แต่มันก็ยังไม่จำ
ก็คงต้องช้ำเพราะเธอต่อไป................
6 กรกฎาคม 2545 14:07 น.
idaho
บุกทะลวงจู่โจมโหมอย่างหนัก
มันป่วนปั่นป่วนใจกระไรนี่
ให้รู้สึกอึดอัดในชีวี
เพราะพิษที่อึดอัดยากระบาย
ทำกับเรามัวหมองข้องในอก
เหมือนคางคกพ่นพิษใส่ตรงหน้า
มันคับแค้นแน่นอกในอุรา
สุดจะหาคำใดมาบรรยาย
จะเอื้อนเอ่ยออกมาก็ลำบาก
ถ้าพูดมากปากอาจเป็นฝีได้
อกอีแป้นจะแตกเสียไวๆ
แต่ถ้าได้เอ่ยออกมาก็คงดี
อันปากอิ่มมิอาจจะเอ่ยออก
หนามก็ยอกเจ็บอกถึงตรงนี้
อาจจะแก้ไม่ได้ถึงร้ายดี
อันอกนี้ยอมแตกแลกกับตาย
6 กรกฎาคม 2545 14:03 น.
idaho
เธอคือทุกสิ่งรอบตัวฉัน
เป็นดังดวงตะวันมอบความอบอุ่น
เป็นดังสายลมเย็นผ่านกระทบกาย
เป็นดังเม็ดทรายให้ฉันเหยียบยืน
เป็นดังเกลียวคลื่นกล่อมฉันยามหลับไหล
เป็นดังอากาศรอบกายที่แสนสดชื่น
เป็นดังผืนน้ำเย็นกายยามฉันร้อนรุ่ม
เป็นดังท้องฟ้ากว้างและดวงดาวที่คอยเฝ้ามอง
เป็นดังร่มไม้ใหญ่ให้ฉันได้เอนกายหลบร้อน
เป็นดังหน้าผาใหญ่คอยคุ้มภัยให้ฉัน
เป็นดังคืนและวันที่แสนสุข
เพราะเธอคือทุกสิ่งรอบตัวฉัน