2 สิงหาคม 2545 07:39 น.
idaho
ความรู้สึกดีดีที่มีให้กัน
อยากให้เธอเก็บมันเอาไว้ก่อน
เพราะในตอนนี้หัวใจของฉันยังคงไม่ว่าง..ที่จะรับฟัง
เพราะข้างในนั้นมีอีกที่นั่งจับจองไว้ก่อน
แม้ตอนนี้ความรู้สึกดีดีระหว่างฉันและเขาอาจจืดจาง
แต่ฉันยังไม่สามารถจะปันใจให้เธอได้
เพราะไม่อยากให้ใครๆว่าเป็นคนหลายใจ
ความรู้สึกดีดีที่เธอมีให้จึงได้แค่มอง
เมื่อเวลาเราเดินผ่านกัน รอยยิ้มที่ให้กันนั้นคงเป็นอย่างเพื่อน
และคงต้องคอยเตือน ไม่ให้เสียงหัวใจของเราเต้นดังเกินไป
หากวันหนึ่งที่ฉันและเค้า ถึงคราวที่ต้องแตกหัก
และเธอยังไม่มีรักให้ใครคนใหม่
คงเป็นวันที่เราได้เปิดประตูหัวใจยิ้มให้แก่กัน.(ซะที)
28 กรกฎาคม 2545 21:16 น.
idaho
ขอบใจที่มาทักกัน
แต่มันก็คงไม่มีความหมาย
อยากให้เธอแกล้งทำเมินไป
คงจะทำให้ฉันรู้สึกดีกว่านี้
ก็เพราะไม่ได้เป็นคนที่แสนดี
ขอโทษทีที่ทำให้เธอผิดหวัง
ตอนนี้ฉันคงไม่มีกำลังพูดทักทายกับเธอ
เราอาจคิดคนละอย่าง
ทางที่เราเดินนั้นอาจต่างกัน
ฉันคิดว่าเธอคงจะได้พบคนที่มีฝัน
พูดภาษาเดียวกันกับเธอ
ฉันอาจเป็นคนที่เข้าใจอะไรยากๆ
อาจทำให้เธอลำบากใจในบางที
ต้องขอโทษเธอในวันนี้
เดินไปเถอะคนดีมีอีกคนที่รอเธอ
27 กรกฎาคม 2545 11:48 น.
idaho
คงไม่จำเป็นต้องพูดสิ่งใดออกไปแล้ว
กับการกระทำของเธอ..ฉันก็ซึ้งเข้าใจถึงความหมาย
คนที่ดีเหมือนดังเจ้าชายในนิยาย ..........แต่วันนี้ใจร้ายเหลือเกิน
คำแก้ตัวใดใดไม่จำเป็นเพราะฉันไม่เห็นว่ามันจะสำคัญ
ก็ทุกๆสิ่งที่เธอทำมานั้นแสดงกันให้เห็นว่าอยากลืม
ก็ได้........................ในเมื่อเธอต้องการ
ต่อไปนี้จะไม่มีคนอย่างฉัน.....จะไม่มองหน้ากันอีกต่อไป
กับคนที่ดูร้าย....ตายจากกันยังน้อยไป
ไม่ต้องมีคำมาบอกลา...คำสัญญาต่างๆลืมไปเสียให้สิ้น
เยื่อใยต่างๆจะไม่ผูกพันชีวิน....ทางเดินถึงจุดที่สิ้นสุดกัน
---------------------**_**.......---------------------------------------------
....................... ไม่มีค่าอะไร...เพราะมันจบแล้ว.....
27 กรกฎาคม 2545 09:31 น.
idaho
ที่สุดปลายแห่งสายรุ้ง
เธอกับฉันมุ่งมั่นสู่จุดหมาย
แม้หนทางก้าวเดินอีกยาวไกล
จะมุ่งไปเพื่อฝันแห่งสองเรา
ทางเดินข้างหน้าแม้เหนื่อยาก
อุปสรรค์ต้องลำบากถึงแค่ไหน
จะพร้อมฟันฝ่าด้วยแรงใจ
เพื่อจุดหมายปลายรุ้งที่แสนงาม
ในวันนี้หนทางอาจลำบาก
แต่ถ้าหากมีเธอพร้อมเคียงข้าง
จะสู้ไปด้วยกันทุกโมงยาม
เพื่อความฝันวันข้างหน้าของสองเรา
จะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่ผ่านพบ
แล้วก็จดฝังจำอุทาหรณ์
หนทางลำบากอย่าอาวรณ์
มันจะสอนเธอและฉันเป็นอย่างดี
เส้นทางมุ่งสู่ที่ปลายรุ้ง
บนถนนที่มุ่งสู่ปลายฝัน
เราร้องเพลงขับขานไปด้วยกัน
คงสักวันปลายรุ้งนั้นมีเรายืน
27 กรกฎาคม 2545 00:33 น.
idaho
ไม่อยากเป็นดอกไม้ในแจกัน
แต่อยากเป็นมากกว่านั้นดอกไม้ในใจเธอ
ฉันอาจไม่เลิศเลอเหมือนดังกุหลาบราคาแพง
และจะไม่แกล้งให้เธอเจ็บระบบเมื่อโดนหนาม
ดอกไม้ดอกนี้จะคอยเฝ้าติดตาม
เบ่งบานที่กลางข้างในหัวใจเธอ
ฉันอาจไม่หอมหวานล้ำเลิศค่า
ไม่มีมายาหลอกเธอหลง
เป็นเพียงไม้ประดับที่ปักลง
ช่วยเสริมส่งให้แจกันให้ดูงาม
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
799
