26 สิงหาคม 2545 00:58 น.
idaho
เคยหลงลมหลงรักในอักษร
หัวใจก็โดนกล่อมจนหวั่นไหว
หลงละเมอเพ้อพกน้ำคำร่าย
หลงเข้าไปในวังวนของวลี
ฉันหลงรักหลงเธอหลงเพียงรูป
และก็ถูกคำหวานแทงแทบแดดิ้น
พจนาหวานล้ำทำมลทิน
ชีวีแทบสิ้นในบัลดล
เพราะอักษรเธอนั้นทำให้หลง
จึงจมลงสู่ห้วงรักไม่ทันหนี
พอรู้ว่าตกหลุมแห่งกาลี
ความโศกีก็ครอบคลุมจิตใจเอย
25 สิงหาคม 2545 21:29 น.
idaho
หลงไหลหลงเพียงรูปน้องยา
แค่นางยิ้มยั่วมา.ใจหาย
ใจพี่บ่กังขา.สิ่งใด แล้วเฮย
ทุกสิ่งล้วนมลายแทบเท้า กัลยา
โฉมสุดานุชน้อง.งามยิ่ง
คำนางเอ่ยอีกสิ่ง.เสนาะหู
อยากใกล้ชิดแอบอิงอุ่นอก
พี่จะปกป้องพธู.ยิ่งชีพ ม้วยมรณ์
25 สิงหาคม 2545 21:23 น.
idaho
เสกมนต์ร่ายร่ายคาถา
หวังรักมาได้อยู่ใกล้
เสกเป่าฝากลมไป
หวังเพียงใกล้ใครสักคน
โอ้มนต์แสนวิเศษ
ร่ายมนต์เวทย์วิเศษล้น
หวังรักมาในบัลดล
โอ้โอมมนต์ร่ายออกไป
โอมเพี้ยง.
25 สิงหาคม 2545 21:16 น.
idaho
ฟองสบู่ลอยคว้างกลางอากาศ
และแสงสาดช่วยส่องดังแก้วใส
ผิวบางๆวาววับดูจับใจ
เลื่อมรุ่งไล้รายรอบฟองบางๆ
จึงเอื้อมมือไปคว้าฟองสบู่
เพราะแลดูดังดวงแก้วกระจ่างใส
พอโดนมือก็พลันแตกฟองกระจาย
ดังความฝันยามหลับไหลตื่นกลางครัน
25 สิงหาคม 2545 21:13 น.
idaho
ฟ้ามืดใช่มืดลับ
ยังมีแสงดาววาววับอยู่ไกลๆ
สิ้นหวังใช่เดียวดาย
ขอเพียงไซร้ให้สู้ทน
ฟ้าใสวันอบอุ่น
ยังมีรุ้งที่ปรายฟ้า
หากกล้าก้าวเดินมา
เส้นขอบฟ้าไม่ไกลเกิน