10 กันยายน 2545 21:27 น.
idaho
ผืนธงโบกสะบัดพัดปลิวตามลม
เด็กน้อยยืนตรงเมื่อ 8 นาฬิกา
เสียงเพลงชาติกระหึ่มก้องว่า
.เป็นประชารัฐ ผไทของไทยทุกส่วน.
เด็กน้อยล้วนร้องพร้อมเพรียงกัน
ยืนตรงองอาจท่าทางขึงขัง
จบเพลงชักแถวเข้าห้องเรียนฉับพลัน
ตรงรี่ที่นั่งประจำตัว
คุณครูเดินเข้าห้องมา
หัวหน้าร้องบอกว่านักเรียนเคารพ
ครูให้ท่องสูตรคูณสามจบ
พอครบแล้วถึงเริ่มเรียนกัน
สองหนึ่งสอง
สองสองสี่
สองสามหก
10 กันยายน 2545 20:30 น.
idaho
......ฝึกเขียนเรียงร่ายร้อย.คำโคลง
คิดส่งสายใยโยง.........พี่คล้อง
สายบ่ายค่ำทุกโมง..........เพียรท่อง ตามกฎ
หวังเพื่อจารึกน้อง........ชื่อนี้ ในใจ
........บางคำอาจดูไร้...ความนัก
แต่มั่นใจที่จัก...ก่อไว้
เขียนโคลงดั่งศรปักจิตใคร่ ครวญนา
เพียงสิ่งอาจเกิดได้......เร่งร้อย คำโคลง
10 กันยายน 2545 20:08 น.
idaho
อันมนุษย์ทั้งหลายอยู่ใต้กฎ
ตัวกำหนดจองจำทั้งชีวิต
สังคมครอบหลอนหลอกในดวงจิต
ชี้ถูกผิดผูกมัดน่ารำคาญ
สำคัญว่าตนนั้นเจริญแล้ว
ผ่องเพริศแพร้วศิวิไลเลิศไพศาล
สร้างกำหนดกฎกรอบทรมาน
ผลาญวิญญาณแห่งเสรีที่ควรเป็น
ดูดั่งเช่นฝูงวิหกและนกกา
โผผินบินไปมาไม่ทุกข์เข็ญ
อิสระรายรอบร่ายบรรเลง
มีบทเพลงของชีวิตไร้จองจำ
มนุษย์นั้นผูกพันตนเองไว้
ภาระใหญ่แบกไปทำไมนั่น
เรื่องกามเรื่องกินเรื่องเกียรตินั้น
กดดันผลาญสุขทุกข์ในใจ
9 กันยายน 2545 17:46 น.
idaho
พิธีกรรมแห่งความรักเริ่มต้นขึ้น
เมื่อถึงเวลาสุกปลั่งของดวงใจสองดวง
กลิ่นหอมหวานของผลไม้ที่มีชื่อว่า รัก
แผ่ซ่านออก หอมและหวานยิ่งนัก ชวนให้ติดตามว่ารสรักนั้นจะฉ่ำหวานเพียงไร
พิธีกรรมแห่งความรักยังดำเนินต่อไป
พร้อมด้วยเสียงขับขานของบทกวี ลำนำแห่งความรักร่ายบรรเลงเรื่องราวของคนทั้งสอง
ความอิ่มเอิบ สุขสม รอยยิ้มประจักษ์ชัดทุกดวงหน้า
เสียงเพลงแห่งการเฉลิมฉลอง ดังก้องกังวาล ใกล้โพ้น ณ สุดขอบฟ้า
ฉฉฉฉ
พิธีกรรมแห่งความรักจบลง
ฉฉฉฉ
เริ่มต้นบทเรียนแรกของชีวิตคู่
7 กันยายน 2545 02:50 น.
idaho
ภาพที่เห็นเป็นเหมือนมีดคอยกรีดใจ
กระหน่ำโหมแทงไปจนไม่เหลือ
เค้าโครงร่างใจเดิมที่จุนเจือ
โดนเธอเถือทำลายร้ายเหลือเกิน
ฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉ
คำที่พูดผ่านมาเหมือนยาพิษ
กรอกกินผิดชีวิตไม่มีเหลือ
คำเธอร่ายรำพันน่าเหลือเชื่อ
ที่เคยเจือหยาดน้ำผึ้งไม่เห็นมี
ฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉ
คงจะเจ็บเจียนใจแทบวายสิ้น
ทุกๆสิ่งคอยหลอนหลอกอยู่รอบตัว
สมน้ำหน้าคนโง่ช่างน่าหัว
คงจะกลัวลืมเค้าเลยเฝ้าทน
ฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉ