18 กันยายน 2545 17:27 น.
idaho
ดอกไม้ดอกหนึ่งเคยแรกแย้ม.......
กลับเหี่ยวแห้งในใจใครบางคน...
เสียงกังวานของร้อยกรองมิอาจค้น
ถึงเหตุผลการจากของมาลี
ใจคนวูบ..วูบวาม..และหวั่นไหว
เขาบอกว่าจากไกลใครคนหนึ่ง
ดนตรีที่เอ่ยออกคงไม่ซึ้ง
บทกลอนซึ่งร้อยนำไม่หวานใจ
เพราะต้องจบทุกอย่างที่พันผูก
ดนตรีหยุดขับร้องเสียงประสาน
ฟ้าไม่ส่องไร้แสงชี้นำทาง
กลิ่นดอกไม้บางๆ จางหายไป
เพราะดวงดาวเคยพราวดับหนีหาย
เพราะหัวใจไร้ซึ่งสีเคยขาว
เพราะคืนวันแสนหนาวกลับยืนยาว
เพราะใจเขาหมดแล้วไม่หวนคืน
**************************************************
ขอพูดประโยคซึ้ง กลอนนี้ไม่มีสัมผัสนอกสัมผัสใน แต่สัมผัสใจ
18 กันยายน 2545 16:52 น.
idaho
ตัวข้าหมาหนุ่มรุ่นกระทง
อาจองทรนงแสนยิ่งใหญ่
หน้าตาข้าน่ารักไม่เหมือนใคร
เจ้านายเอาใจรักเหลือกำลัง
เดินมาในบ้านหลังใหม่
ใครๆหลงรักข้าดั่งมนต์ขลัง
เจ้าหมาแก่หมาเก่าเบากำลัง
จะมานั่งลิ้นห้อยมองทำไม
นายเจ้าขาหมาแก่น่ารำคาญ
เป็นตัวมารขวางสุขข้าน่าสงสัย
นายจะยังรักมันอยู่อีกหรือไร
เอามันไปปล่อยทิ้งหมดสิ้นกัน
หมาหนุ่มสุดแสนทรนง
อวดอ้างตนว่านายรักและผูกพัน
หมาหนุ่มมิมีที่จะหวั่น
ใครกันจะกล้ามาแทนเรา
แสงส่องรัตติกาลสะท้อนกลับ
กาลเวลาคืนลับดับหนีหาย
หมาหนุ่มเคยห่อเหี่ยวจวนเจียนตาย
ความน่ารักกลับกลายคล้ายมืดมน
หวนนึกถึงหมาแก่ในบ้านเก่า
ที่เคยเฝ้าเคยรักภักดีนาย
เวลานี้แม้ชีวีคงลับหาย
ชีวาวายอย่างโดดเดี่ยวใต้แสงจันทร์
อันตัวเราเคยรุ่งเขาก็รัก
เวลากลับเราเก่าเขาหน่ายแหน่ง
หมดตัวตนไร้ค่าเมื่อเปลี่ยนแปลง
คอยระแวงเมื่อวันใดเขาปล่อยเรา
*`*`*`*`*`*`*`*`*`*`*`*`~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*ขอต่อกลอนลิงกลายพันะธุ์ โดยมิได้บอกกล่าวล่วงหน้า******~*~*~*~*~*~*~*~*~โบลว์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
17 กันยายน 2545 05:00 น.
idaho
ชนทุกเผ่ารูปพรรณเหมือนกันหมด
ใครกำหนดให้แตกมิประสาน
ก่อเกิดเผ่าพันธ์เข้าระราน
บอกว่าสร้างสงครามเพื่อมั่นคง
บางครั้งพูดมาได้ไม่อายปาก
คิดจะสร้างสันติภาพอย่างหลงหลง
จะชั่วดีคนสั่งการไม่อับจน
แต่มาลงประชาชนคนเดินดิน
ถวิลหากันหนาสันติภาพ
ที่สร้างจากปลายปืนทำดับดิ้น
ให้โศกาเศร้าสูญเป็นอาจิณ
ชีวิตสิ้นชีวิตใครไม่ใช่มึง (ในที่นี้หมายถึงผู้นำที่มีอำนาจสั่งการทั้งหลาย มีอำนาจสั่งการแต่มิได้ปฎิบัติ แนวหน้าคือผู้พลีชีพก่อน ไม่ได้ว่าใครนะ....)
ขอหยุดหลงอยุดเริงลุอำนาจ
ปราศจากการจองเวรจะคงมาถึง
ใช้ปัญญาตัดสืนอย่างลึกซึ้ง
อย่าได้ฝืนทำร้ายกันก่อกรรมเวร
17 กันยายน 2545 03:20 น.
idaho
พ่ายแพ้เพราะรักทำพังพาบ
พ่ายปารศจากรักทำดับสูญ
พ่ายพบพานแผ้วผางความจำรูญ
พ่ายพิษรักมุ่งพังพาลทุกอย่างไป
พ่ายเพียงแค่ใจใครบางคน
พ่ายแพ้เพราะอับจนคนอยู่ใกล้
พ่ายพร้อมเจ็บตัวเจียนตาย
พ่ายพจน์มลายเพียงไม่นาน
พ่ายผ่านไปยังเหลือลอย
พ่ายยังคอยระรานอย่างสนาน
พ่ายเพิ่งย้ำเหยียบดั่งเป็นมาร
พ่ายผลาญจะประจานใจจนจำ
พ่ายเพราะพิษรักให้กลับหาย
เพียงแค่ใจรับรักรอบรายล้ำ
อย่าให้พ่ายพิษรักทำรำคาญ
เปลี่ยนคนเจ้าสำราญพ่ายลับดับหายไป
16 กันยายน 2545 20:52 น.
idaho
เคยไหม
เคยเขียนบทกวี
ที่เป็นเรื่องราว
กลั่นออกมาจากใจตนเอง
หากรู้สึกโดดเดียว
คำที่เขียน
ก็โดดเดียวเช่นเดียวกับเรา
เป็นตัวเรา
ทุกที่ที่ผ่าน
กลายมาเป็นคำที่บันทึกไว้
ทุกเรื่องราวที่พบ
กลายเป็นตัวอักษร
ระหว่างคำประโยค
ซ่อนความรู้สึกไว้มากมาย
ลองอ่านทวนอีกครั้งสิ
เธอจะพบอะไรซ่อนไว้
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
599
