23 กันยายน 2545 01:15 น.
idaho
เพียง คำฝากมั่นไว้...............คิดเอง
หลง ว่าเป็นเสียงเพลง...........พี่ให้
ลม พัดผ่านมิเกรง................เหว่ว้า
ลวง เล่นลิ้นคือสิ่งคล้าย.........กรีดเนื้อเถือใจ.
อย่า พูดพจน์ผ่านถ้อย...........เหมือนลม
หลอก เล่นคงอกตรม................หม่นเศร้า
กัน ใจที่ไม่ขม.......................เป็นหนึ่งให้เธอ
เลย ล่วงพ้นจากเค้า...............กอดเจ้าแทนลม
******************************************************************
21 กันยายน 2545 21:27 น.
idaho
@โคลงกลอน
สันติภาพผ่านถ้อย.เพียงลม
เกิดก่อคนนิยม..เท่านั้น
เป็นเพียงแค่คำคม.พูดเล่น
สิ่งที่เห็นแต่งปั้น.โกรธกริ้วบรรลัย
@กลอนโคลง
สันติภาพ ค้นหา ยากยิ่ง
เป็นเพียงสิ่ง พูดผ่าน ลมปากเป่า
มีควันปืน ระเบิด ที่คอยเร้า
เผาผลาญ เอาสันติ ริบหรี่ลง
@กลอนสุภาพ
สันติภาพเป็นเพียงแค่ลมปากเป่า
เพริศพริ้งเพรายามพูดดูเลิศหรู
สิ่งที่ทำคือศักดาเหนือศัตรู
แค่มีอยู่อำนาจพิฆาตกัน
สันติภาพเกิดได้ในใจคน
อย่าแบ่งแยกตัวตนสมานฉันท์
ทุกผิวเผ่าเป็นคนเหมือนๆ กัน
อย่าฟาดฟันทำล้างกันอีกเลย
21 กันยายน 2545 04:30 น.
idaho
ในความเป็นจริง.
ใครบางคนเราเจอเพื่อจะจากเขาตลอดชีวิต
เขาอาจจะเป็นคนที่เมื่อแรกพบได้พูดคุยกับเขา..และคิดว่าใช่
แต่เมื่อเวลาผ่านไป.ใครคนนั้นกับไม่ใช่คนที่เราค้นหา
เมื่อถึงตรงนี้ทั้งเขาและเรา
ต่างก็ต้องถอยละงคนละก้าวออกมาก่อนที่จะเดินกลับไปยังเส้นทางของตัวเอง
เมื่อถึงตรงนี้..
เราก็จะค้นหาคนที่เราคิดว่าใช่อีกครั้ง
เริ่มนับ หนึ่งใหม่
ก้าวไปค้นคนที่เราจะเดินร่วมทางทางกับเรา
*~*~*~*~**~*~*~*~**~*~*~**~*~*~**~*~*~*~**~*~*~**~*~*~*
บนเส้นทางสายยาวที่ทอดผ่าน
ได้พบพานผู้คนที่หลากหลาย
เส้นทางแห่งชีวิตลิขิตไว้
เพื่อค้นหาใครที่ใช่ก้าวพร้อมเรา
อาจได้พบคนมากมายทางสายนี้
แต่จะมีสักกี่คนที่เราเฝ้า
เพียรค้นหาเพื่อมาเดินร่วมทางเรา
ทางแสนยาวเฝ้ารอคนคอยเดินเคียง
20 กันยายน 2545 10:05 น.
idaho
๏ รัก เขียนเรียนเร่งร้อย..........ถ้อยคำ
จริง จึ่งจะจดจำ....................แม่นไว้
หวัง เพียงเพื่อได้นำ...............คำร่าย
แต่ง สี่บาทแล้วไซร้................ท่องให้เป็นโคลง ๚
ใครเผลอเข้าใจผิดมาอ่านบ้าง อิอิ ขออำภัยเจ้า q{6_6}p ทำหน้าแบบโดนอำตามที่ป้าส้มโอบอก
19 กันยายน 2545 15:02 น.
idaho
เธอจะรู้ไหม.
ในคืนที่ฝนตกเธอจะรู้ไหมว่ามันหนาว
และฉันก็ไม่อยากจะนอนรับฟังเรื่องราวของสายฝนเพียงคนเดียว
ในบางเสี้ยวอารมณ์ที่พระจันทร์เผยโฉมในด้านมืด
มีบางครั้งที่ฉันสะดุ้งตื่นมาร้องไห้ใต้แสงดาว(เพียงลำพัง)
เธอจะรู้ไหม..
เมื่อสายลมพัดผ่านมันสะท้านบาดลึกถึงดวงใจ
ในความละมุนละไมของแสงแดดอ่อนๆ ยามเช้า
ก็ยังไม่สามารถโน้มน้าวให้ใจฉันอิ่มอุ่นตามได้
ในเมื่อทะเลทรายแสนแล้งยังต้องมีโอเอซิสซ่อนอยู่มุมหนี่งคอยให้ความชุ่มชื่นกับสิ่งมีชีวิต
เธอจะรู้ไหม..
เวลาที่ฉันยืนคนเดียวจะรู้สึกโดดเดียวเปลี่ยวเหงาเพียงใด
ในเมื่อหัวใจของฉันก็เอาแต่ส่งเสียงสะอื้น
มาถึงเวลานี้ฉันคงไม่ฝืน..ให้เธอมามีความรู้สึกดีดีต่อกันให้เรานั้นต่างต้องเหนื่อยหน่าย.
ถึงเวลาที่จะบ้ายบายกันแล้ว ฉันอาจรักเธอแต่มีคนอื่นที่รักฉัน.
รักเธอกอดคนอื่น.(ผิดไหม)???
หน้าส่วนตัว
811
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
