29 กันยายน 2545 19:50 น.
idaho
อกใจไหวหวั่นสะท้านไหว
เอ๊ะ!!! ยังไงมันพูดไม่ค่อยจะออก
จะนึกแต่ละคำเลยต้องตรองให้รอบคอบ
ว่าจะตอบเธอไปอย่างไรดี
ตัวเราก็พูดไม่ค่อยจะเก่ง
สุดจะเง็งเมื่อเธอถามมาแต่ละที
หากเธอยังมาเซ้าซี้อยู่อย่างนี้
เห็นทีต้องซี้ม่องเท่งแน่เรา
เอาล่ะหว่าเป็นไงเป็นกัน
เพราะตัวฉันก็สู้คนไม่ใช่เบา
แค่คำถามไม่กี่คำของเขา
ลองดูนะเราฟุดฟิดฟอไฟออกไป
29 กันยายน 2545 04:25 น.
idaho
....กลีบพยอมร่วงทิ้ง.....ปลิดปลิว
ลอยลิ่วสัมผัสผิว............หล่นแล้ว
กลิ่นยังกรุ่นวาบหวิว.....ติดอยู่
หอมคู่หวลไห้แคล้ว......หากร้างแรมไกล ฯ
...กางเขนขานโศกซึ้ง...ให้เหงา
เสียงปร่ากู่ก้องราว........อกไหม้
วิเวกโศกเศร้าหนาว....คืนหม่น
เพียงผ่านอ้างว้างได้.....คงพ้นเดียวดาย
27 กันยายน 2545 23:23 น.
idaho
เงาน้ำค้างพร่างพราวบนพรมหญ้า
ละออตาวะวับวาวดังแก้วใส
เสียงกระซิบพึมพำของพงไพร
ประทับในอุราพะว้าพะวง
หนาวน้ำค้างกลางคืนสะอื้นแล้ว
กลิ่นดอกแก้วจรุงจิตพิศวง
น้ำตาฟ้าสีขาวโปรยดั่งมนต์
มีเมฆฝนบดบังดวงจันทรา
วิบวิบเสียงหริ่งเรไรกังวานแว่ว
สายลมแผ่วพัดมาน่ากังขา
ราตรีงามประทับทรวงในอุรา
สะกดตาต้องติดสะกิดใจ
เงาน้ำค้างพรายพรั่งเหมือนดั่งเพชร
คือสะเก็ดของดวงดาวที่พราวใส
ใจเจ้าเอยถูกน้ำค้างอาบฤทัย
ชุ่มช่ำไร้เหือดแห้งดังเคยเป็น
27 กันยายน 2545 04:15 น.
idaho
......ฝนตกมาดั่งฟ้า...........ไห้โหย
กระหน่ำโปรยมาโดย........ไม่ยั้ง
ฟ้าเจ้าร่ำร้องโรย...............ลงเหนื่อย แล้วบอก
ยามเมื่อนทีทั้ง...................ท่าน้ำเอ่อนอง ฯ
......เสียงฝนพาจิตให้.........นอนหนาว
ตกพร่ำพรูพราวยาว...........แหบไห้
เพลาผ่านหลายคราว..........มิเหนื่อย ฤาฝน
รินหล่นเหมือนคนได้.........หม่นไหม้ปานปีฯ
25 กันยายน 2545 11:22 น.
idaho
รู้ตัวว่าไร้ความหมาย
เป็นได้แค่เศษทรายในมือเธอ
คนที่ไม่ควรค่าแก่การพร่ำเพ้อ
รอวันที่เธอปัดทิ้งไป
เป็นแค่คนที่ไร้ค่า
น้ำตาของฉันก็ไม่มีความหมาย
เป็นแค่เศษผงในหัวใจ
ไร้ค่าเกินไปที่จะจดจำ
ความเป็นฉันที่เธอได้เห็น
เป็นดังเช่นสายลมที่พร่ำรำพัน
เพียงพัดผ่านก็จางหายไปเหมือนดั่งฝัน
ไร้ค่าไร้ความหมายเหลือเกิน
เหนื่อยที่จะเป็นแค่เม็ดทราย
ยากเกินไปที่จะที่จะให้เธอมองเมิน.อย่างนี้
วันนี้คงจะต้องถึงเวลาสักที
จากเธอคนนี้ไปเป็นคนดีในใจใครอีกคน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
986
