29 กันยายน 2549 00:25 น.
idaho
เมื่อถึงวันเวลาฟ้าก็เปลี่ยน
กาลเกษียณเวียนมาน่าใจหาย
ต้องอำลาจากกันแสนอาลัย
แต่สายใยความผูกพันยังมั่นคง
คุณความดีประจักษ์เป็นหลักฐาน
ตรากตรำงานอย่างซื่อสัตย์มิไหลหลง
พัฒนาชาติไทยให้ยืนยง
เกียรติดำรงก้องปรากฏมิวางวาย
ระยะทางจักเป็นเครื่องพิสูจน์ม้า
วันเวลาบอกคุณค่าของคนได้
ผ่านร้อนเย็นอุปสรรคมามากมาย
ความดีงามที่สร้างไว้มิมีเลือน
ขออัญเชิญพระไตรรัตน์มาปกป้อง
จงคุ้มครองให้มีสุขหาใครเหมือน
เกียรติภูมิจะปรากฏเป็นหลักเรือน
คอยย้ำเตือนตราตรึงตราบนิรันดร์๚๛
15 กันยายน 2549 23:11 น.
idaho
เอื้อนเอ่ยปากตัดรักขจัดเขา
ออกจากใจที่รานร้าวหมดสิ้นซาก
ลบทุกภาพลบทุกคำแสนลำบาก
น้ำตานองไหลพรากสิ้นเรี่ยวแรง
คงถึงวันสิ้นสุดหยุดความฝัน
ได้เวลาจากกันเพราะหน่ายแหนง
รักมั่นคงเสื่อมคลายใจระแวง
มีกำแพงกั้นขวางระหว่างเรา
จะขอเป็นคนเอ่ยคำลานั้น
เจ็บมันบันทอนใจและแผดเผา
ต่อไปนี้ไร้รักคอยบรรเทา
ต้องนอนหนาวฟังเสียงฝนกล่อมทุกคืน
13 กันยายน 2549 18:17 น.
idaho
ไม่รู้ว่ารักเรายังเหลือไหม
เพราะรู้สึกไร้เยื่อใยมิหอมหวาน
เพราะเหตุใดจึงรู้สึกเหมือนซมซาน
ทรมานเมื่อพบเจอเหน็ดเหนื่อยใจ
ก็ไม่รู้เพราะเวลาที่ผ่านผัน
มาห่ำหั่นความรักเราใช่ไหม
จึงจืดจางนับวันจะคลอนคลาย
ความผูกพันคงใกล้ตายไร้ตัวตน
นับจากนี้คงต้องมีใครเริ่มก่อน
จบละครบทนี้ด้วยเหตุผล
เพราะความรักเบาบางเกินสุดทน
หยุดเวียนวนหลอกกันว่ายังคงเดิม
30 สิงหาคม 2549 23:25 น.
idaho
สวัสดี ...พบกันใหม่ที่ในฝัน
เพราะคืนนี้ตามันเปิดไม่ไหว
สติล่องสติลอยไหวเอนไป
คิดอะไรฟุ้งซานทรมาน
แม้ราตรีนี้ยังยาวนานนัก
แต่ตระหนักรู้ตัวไม่อาจหาญ
ต้องซานเซเร่ร่อนมายาวนาน
ความต้องการคืนนี้ได้ผ่อนคลาย
ขอเอ่ยคำร่ำลาไปหาฝัน
พักสักวันความเหนื่อยคงเหือดหาย
เมื่อนอนหลับพักผ่อนทั้งใจกาย
จะสบายสดชื่นแจ่มใสเอย....
ราตรีสวัสดิ์
ปล. โพสต์เพราะชอบรูป รูปสวยอยากเขียนกลอน แต่คิดไม่ออกง่วงประมาณว่า เขียนเพราะง่วงแล้ว ง่วง ง่วง
30 สิงหาคม 2549 18:08 น.
idaho
เพราะฉันปล่อยหัวใจให้อาฆาต
พยาบาทผูกเจ็บเก็บขื่นขม
จมน้ำตาทุกข์ท่วมโอ้อกตรม
ต้องระทมท่ามกลางความเดียวดาย
ไม่ยอมปล่อยยอมวางความเจ็บปวด
คอยวิ่งกวดความเกลียดดั่งสหาย
เก็บความโกรธแนบวางอยู่ข้างกาย
มิยอมคลายปมผูกมัดรัดหัวใจ
แต่เรื่องราวต่างก็ย่อมมีจุดจบ
เวลาจักคอยลบความหม่นไหม้
เมื่อมีล้มก็ต้องลุกก้าวต่อไป
อย่ามัวปล่อยตัวเองไว้จมน้ำตา
อย่าได้ยึดอย่าได้ยื้อและถือมั่น
คอยดื้อรั้นถือดีเหมือนคนบ้า
ตอบคำถามชีวิตนี้ใครให้มา
เพียงเวลาไม่ช้าต้องส่งคืน