14 กุมภาพันธ์ 2546 00:19 น.
idaho
Happy Birth Day เหยี่ยวกล้าถลาลม
กฤษณะชวนชมด้วยอักษร
ในงานเขียนแฝงปรัชญาเอื้ออาทร
ซ่อนคำสอนบางอย่างให้คิดดู
มนุษยสัมพันธ์ที่ล้ำเลิศ
จึงบังเกิดบทกลอนให้เพื่อนรับรู้
เขียนแจงแจงเหมือนดั่งเห็นกันอยู่
และมองดูความเคลื่อนไหวใครหลายคน
มาวันนี้สงสัยใคร่จะถาม
เหตุใดนามกฤษณะจึงล่องหน
หายหน้าไปแทบไม่เห็นในตัวตน
เลยมาบ่นในวันเกิดเพ่โอมไง
12 กุมภาพันธ์ 2546 11:59 น.
idaho
หัวใจที่หายไป...............
ตามกลับไม่ได้เพราะหายไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
อาจเป็นวันนั้นที่เมฆหมอกบนฟ้าดูหม่นสลัว
สีสันดูน่ากลัวจนฉันลืมตัวทำหัวใจหล่นหายไป
รู้สึกอีกทีเผชิญกับความอ้างว้าง........
หนทางที่ก้าวย่างยังคงห่างไกล
และวันนี้ยิ่งยากปราศจากร้างแรมไร้
กับคนๆหนึ่งซึ่งไร้หัวใจก้าวไปอย่างไร้วิญญา
มองบนฟ้ายิ่งดูห่างไกล จะมีทางไหนพบหัวใจของฉัน
กับความเป็นจริงที่ไม่กล้าเอื้อมคว้า
เพราะรู้และเข้าใจเสมอมา...............
จะตามหาหัวใจได้จากที่ใด
ฝันไม่เคยเหมือนจริง....
กับบางสิ่งที่ไม่ใช่
กับบางสิ่งที่ดูช่างแปลกแตกต่างกันไป
นั่นคือหัวใจที่หายไป....พร้อมใครบางคน
8 กุมภาพันธ์ 2546 04:24 น.
idaho
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ไม่ยากหรอกหากเธอจะไล่ตามฉัน
โปรดลองอย่าหวาดหวั่นพลันถอยหนี
แค่แกล้งวิ่งถอยห่างดูท่าที
If you love me please hug again.
A world of shining hope for you and me.
ใจเราสองดวงนี้จะไม่หลีกหนีซ่อนเร้น
แสงจันทร์สาดส่องคืนเดือนเพ็ญ
Whenever I will be your man.
จับให้ได้ไล่ให้ทันฉันอยู่นี่
ฉันจักยืนอยู่ตรงนี้ if you can
catch me ปกป้องฉันอย่างหวงแหน
Until the day the ocean. Doesn touch the sand
I will be your man.Now and forever.นิรันดร
Catch me===>If you can
7 กุมภาพันธ์ 2546 12:08 น.
idaho
เห็นแก่ตัวน่ากลัวจนตัวสั่น
ทำเป็นปันน้ำจิตมิตรเกื้อหนุน
เอาเข้าจริงซุกหัวหนีเมื่อจนมุม
สองมือกุมที่เป้าเฝ้ามองตีน
ปากก็ป่าวร้อง ครับรับตัวรอด
หูตาบอดเบื้อใบ้ไร้แม้ลิ้น
จะพูดจาบอกกล่าวให้ได้ยิน
ก็หยุดสิ้นเสียงก็สั่นพลันเป็นลม
แต่ละคนตัวตนหน้าก็บอก
เอาตัวรอดตัวเดียวทุกเที่ยวหน
น้ำใจหน้าหายพลันในบัดดล
เหมือนดั่งฝนขาดจากฟ้าน่าอาลัย
เมื่อไม่น้ำใจไหลให้เห็น
เมื่อเกิดเป็นธาตุแท้อย่าสงสัย
เมื่อจะตอบแทนคุณให้บรรลัย
โปรดขานกล่าวไขให้ได้ยิน
4 กุมภาพันธ์ 2546 09:04 น.
idaho
ก็ภาพเก่าที่เฝ้ามองให้ตรองคิด
เพราะดวงจิตไม่ลางเลือนเรื่องเราสอง
เพราะดั่งฝันภาพพร่าฟุ้งละออง
เก็บประคองประสานใหม่ให้กลับคืน
เรื่องความสุขของเราที่เฝ้าเห็น
มิลำเค็ญหากย้อนอย่าไปฝืน
ดั่งความฝันจะเป็นจริงเมื่อยามตื่น
ใจจงฟื้นคืนกลับอย่าลับลา
อย่าร้องไห้เสียน้ำตาอุราร้าว
จงซบหน้าเมื่อคราวพบเหว่ว้า
คำใดเอ่ยคิดก่อนเอ่ยออกมา
อย่าให้คำมาฆ่าใจตนเอง
เพราะว่าเราห่างกันทำให้เหงา
เพราะว่าเราทำร้ายกันให้ข่มเหง
เพราะว่าเรายังหวาดหวั่นและกลัวเกรง
เรื่องของใจตัวเองที่ซ่อนเร้นของสองเรา
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
982
