5 พฤษภาคม 2546 22:26 น.
idaho
มีเธอเหมือนฝัน
เราแบ่งปันความรู้สึกกันได้
สายใยความผูกแผ่กำจาย
หอมกลิ่นไอความอบอุ่นกรุ่นดวงใจ
ในใจเธอมีฉัน
เรามีกันสามารถรับรู้ได้
มือประสานสัมผัสลึกภายในใจ
เพียงหลับตารับรู้ไว้ว่ามีเรา
5 พฤษภาคม 2546 21:40 น.
idaho
เวลาที่ไม่เหลือแล้ว
ดั่งแก้วในใจแตกสลาย
ทำนบน้ำตาที่พังทลาย
อาบไหลรินหลั่งออกมา
หนึ่งคือคนที่เคยรัก
สองคนรู้จักลึกซึ้งที่ห่วงหา
สามความเอื้ออาทรที่เคยมีแก่กันตลอดเวลา
หมดคุณค่าหมดความสำคัญ
จุดจบพบเจอได้ที่ปลายทาง
ช่องว่างที่คั้นตรงกลางของคนหัวรั้น
ถึงเวลาดวงใจที่เคยมีให้กัน
ไม่เหลือแม้เพียงเศษซากฝันของธุลี
เมล็ดพันธ์ของความช้ำชอก
ปลูกและงอกเติบโตในใจดวงนี้
ดอกไม้ของความขมขื่นดูคล้ายงดงามเป็นอย่างดี
รอวันที่จะมีใครปลิดลงมา..(สักวัน)
23 เมษายน 2546 18:33 น.
idaho
๑ลมหายใจถ่ายถ้อย......................บางเบา
กายเหี่ยวแห้งไร้เงา......................ซ่อนเร้น
มนุษย์หนึ่งช่างเขลา.......................ขลาดกว่า ผู้ใด
ซบร่างมิเคยเว้น...........................ว่ายพ้นกงกรรมฯ
20 เมษายน 2546 00:45 น.
idaho
สักวัน.แล้วฉันจะกลับมา
เธอคงไม่ว่าหรือลืมกันใช่ไหม
แม้ห่างกันแต่ยังมั่นใจ
เธอกับฉันแม้กายไกลใจยังมีคำสัญญา..
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
ฉันอยู่ตรงนี้
เธอเห็นไหม
ไม่ได้หลบหรือซ่อนกายใจในเงาฝัน
แต่ยังมองเธอดูทุกๆวัน
เธออย่าหวั่นไม่มีฉันอยู่ข้างเธอ
กำลังใจกระแสรักและอาทร
ขอวิงวอนสายลมส่งฝากให้เธอเสมอ
ห่างไกลไม่ได้พบเจอ
แต่รู้ว่าเธอมองไปที่ดาวดวงเดียวกัน
12 เมษายน 2546 08:15 น.
idaho
ดั่งดวงเดือนเตือนใจให้คอยคิด
ถึงเธอจิตแจ่งจ้าดั่งฟ้าใส
ใสดั่งน้ำบริสุทธ์กระจ่างใจ
ใจถึงได้คิดถึงเธออยู่ทุกวัน
วันฟ้าสวยกระจ่างตาใจยังบอก
บอกและตอบได้ด้วยใจที่ใฝ่ถึง
ถึงหทัยใครที่รักอย่างตราตรึง
ตรึงความคิดวิญญาซึ้งผ่านสายลม
ลมรำเพยพารักให้รับรู้
รู้รับอยู่คนที่ใช่คนในฝัน
ฝันละเมอคือเธอที่รักมั่น
มั่นคงกันผสานรักของสองเรา