16 ตุลาคม 2546 15:11 น.
idaho
เพียงโอกาสสุดท้ายที่เหลืออยู่
ยังไม่อยากรับรู้ให้หมดหวัง
ความเป็นจริงน่ากลัวเกินจะฟัง
ได้เพียงหวังอย่าพลั้งเผลอหลุดปากเลย
อยากให้คำสัญญาในวันเก่า
มาประสานรอยร้าวโอ้อกเอ๋ย
แสนอ่อนแรงถูกย่ำและเยาะเย้ย
อย่าเปรียบเปรยให้ช้ำระกำทรวง
15 ตุลาคม 2546 20:38 น.
idaho
ร้อยบรรเลงคำรักเป็นทำนอง
แสวงหาคำร้องที่สวยสม
วางวจีทุกคำให้น่าชม
หวังผสมเป็นเพลงกล่อมดวงใจ
พริ้วพรายร่ายบรรเลงอย่างไพเราะ
หวานเสนาะสู่โสตฝากให้ไว้
เพียงช่วยปลอบให้คลายเหงาพ้นจากใจ
จงเสพใส่ซึมซับรักอาบรุม
ริ้วเสียงคลื่นแว่วหวานมิขาดสาย
ดั่งมนต์ร่ายสร้างภาพใจช่ำชุ่ม
เหมือนดั่งมีม่านแห่งรักมาโรยคลุม
แพรพรรณนุ่มแนบเนื้อให้อุ่นกาย
รสแห่งรักระรินระริกชิมรสหวาน
รสแห่งรักสราญบอกความหมาย
รสแห่งรักป้องใจร่มรื้นราย
รสแห่งรักมิครายยังคงเคียง
13 ตุลาคม 2546 20:09 น.
idaho
ฝอยฝนหล่นหลั่งจากฝั่งฟ้า
โปรยลงมาชุ่มช่ำพิสุทธิ์ใส
ฝนจากฟ้าส่งลงมารดผืนไพร
งามวิไลหยาดพิรุณฟ้าประทาน
เมื่อปลายฝนฝนลานภาสั่ง
ลมหนาวต้องภวังค์พัดมาใกล้
เย็นลมโบกกรีดพัดบาดหัวใจ
หนาวเพียงใดยังแพ้พ่ายไร้เงาเธอ
24 สิงหาคม 2546 01:23 น.
idaho
รติกาลมืดดำขย้ำฟ้า
หมู่ดาราพรายพร่ายกระพริบแสง
ม่านหมอกคลี่สยายกายเป็นกำแพง
น้ำค้างแรงเร่งเหน็บหนาวร้าวอุรา
เมื่อราตรีเดินมาหาและทายทัก
ลำนำจักขับขานมาก้องทั่วฟ้า
หริ่งเรไรบรรเลงเพลงกล่อมวิญญา
สู่นิทราใต้ผืนดาวห่มคลุมกาย
เมื่อกงล้อกาลเวียนเปลี่ยนหมุนผ่าน
รวีเมื่อวันวานที่หลีกหาย
คืนสู่ฟ้าชุบชีวีกลับคืนกาย
ที่วางวายชั่วครู่คืนกลับคืนมา
เพราะนี่คือปรัชญาแห่งชีวิต
ถูกลิขิตวาดไว้อย่าอ่อนล้า
ทุกดวงจิตว่ายเวียนตามชะตา
อยากหลุดพ้นจงค้นหาเส้นทางธรรม....
23 สิงหาคม 2546 23:35 น.
idaho
ตราบาป
-
+++++++++++++++++++++++++++++++
เพราะมีรักติดตราบาป
ประจานภาพให้หม่นหมอง
รสรักนี้ผิดทำนอง
ใจยังป้องปกปิดตัว
ทั้งหวานอมและขมกลืน
ฝืนสู้ยืนดูน่าหัว
ฝากรอยเจ็บแต่ลืมกลัว
ใจหม่นมัวหมดหนทาง
สู้ฝืนทนเป็นคนบาป
สะท้อนภาพคนอ้างว้าง
อนาคตที่เลือนราง
แสงเจือจางไร้ตะวัน
เคยวาดหวังปรารถนา
ในสายตารักเหมือนฝัน
ใจสองดวงใกล้ชิดกัน
ดั่งดวงจันทร์คู่นภา
สำลักรสรักที่พบ
ดั่งกบฏถูกตามล่า
ถึงที่สุดดวงชะตา
คือวิญญาพ้นจากกาย
ปรารถนาเป็นธุลี
พร้อมยอมพลีชีวาวาย
ให้เลือดเนื้อสูญสลาย
มลายลับมิกลับคืน.....