12 พฤษภาคม 2547 15:08 น.
idaho
ทำไมต้องทำให้เสียใจ
ขอบใช่ไหมร้องไห้ให้เห็น
ขอสักครั้งให้เธอละเว้น
อย่าเห็นฉันเป็นของตาย.........
11 พฤษภาคม 2547 22:11 น.
idaho
เธอบอกเข้าใจทุกอย่าง
เธอบอกความทรงจำสีจางอย่าจำให้ทิ้งไว้
เธอบอกทุกคำหวานจับใจ
ฉันบอกได้ทุกคำฉันเชื่อเธอ
เคยพบพานแต่ยามค่ำที่เหน็บหนาว
นอนนับดาวเหมือนคนบ่นพร่ำเพ้อ
ไม่อยากกลับให้ความเหงามาพบเจอ
หมองหม่นเหม่อดั่งวันเก่ากลัวเกินทน
พยามเข้าใจเธอทุกอย่าง
พยามเป็นน้ำที่ไม่ล้น
พยามรับฟังถึงเหตุผล
อิทธิพลคำว่า รัก ช่างบังตา
14 มีนาคม 2547 02:37 น.
idaho
โลกไม่เคยหมดสีสันให้สรรค์สร้าง
ความงดงามรายรอบไม่ห่างหาย
สรรพสิ่งล้อมเรียงอยู่เคียงกาย
มุ่งมองหมายที่ปรายตาก็น่ามอง
หากสัญจรอ่อนล้านั่งลงพัก
ตรึงตระหนักเหนื่อยอ่อนใจหม่อนหมอง
หลับตาลงตั้งสติและตริตรอง
ความขุ่นข้องขจัดคลายมลายพลัน
หนึ่งลีลาลำนำธรรมชาติ
ดั่งหยดหยาดธารทิพย์แห่งความฝัน
รักษาใจอ่อนแอคลายหวาดหวั่น
กลับมามั่นมุ่งหมายปลายนภา
ดวงตะวัน .. วันนี้แม้ลาจาก
มิได้พรากจากหายไกลจากฟ้า
รอวันรุ่งคืนกลับสู่เวหา
ส่องแสงกล้าให้ทางเดินก้าวต่อไป
9 มกราคม 2547 23:18 น.
idaho
กับความรู้สึกที่ต้องซ้อนไว้
กับความรู้สึกที่หัวใจต้องอ่อนแอ
กับความรู้สึกที่ต้องท้อแท้
กับความผันแปรเปลี่ยนผันของอารมณ์
เราไม่อาจโทษใครได้
เมื่อใจอีกใจอาจทำให้เราขม
ไม่ได้เป็นที่หนึ่งต้องช้ำอกจึงตรม
เจ็บระบบหนามแหลมแทงทิ่ใจ
เพราะเพียงยืนอยู่โลกที่แตกต่าง
ภาพที่ร่างพร่ามัวเหมือนเหลวใหล
เพียงสัมผัสในฝันตรึงฤทัย
เก็บเอาไว้รับรู้เพียงตัวเอง
แค่อยากจะรักก็รักเถอะ
จงเปิดหัวใจอย่าข่มเหง
อย่าร้องร่ำหวาดหวั่นหรือกลัวเกรง
ใจเธอเองเป็นของเธอจะรักใคร
16 พฤศจิกายน 2546 22:18 น.
idaho
ความรู้สึกที่เกิดก่อ
ทุกสิ่งที่เฝ้ารอมา
ความรักที่ปรารถนา
ล้ำเลอค่าเพราะมีเธอ
เพราะต่างคนต่างก็รู้
ภายใจคิดอยู่เสมอ
ความเป็นจริงที่มิอาจเจอ
มีเพียงใจเพ้อหากัน
เพราะเวลาที่ผันผ่าน
เพราะความผูกพันที่คงมั่น
เพราะรักที่เพิ่มทุกวัน
แม้เพียงฝันแต่ฉันรักเธอ