27 ตุลาคม 2547 18:28 น.
idaho
คืนหนึ่งคล้ายวันจันทร์เต็มดวง
อยู่ในห้วงเวลาพาใจเหงา
มีชายหนุ่มนั่งจิบเบียร์ยังไม่เมา
อารมณ์นั้นเคลิ้มเศร้ากับสียงเพลง
เขาพูด
เหงาหรือเศร้าสิ่งใดเข้าใจหรือ
คงจะถือเอาความงามมาข่มเหง
เสียงดนตรีในใจเริ่มบรรเลง
ฟังเป็นเพลง I love you รู้ไหมเธอ
เขาก้มลงบนจานที่วางเปล่า
ประกะพงส่งเร้ากลิ่นพาเพ้อ
คว้าส้อมแกะเนื้อปลาที่พบเจอ
หวานนะเออลองดูเขาชวนชิม
เธอพูด
ไม่อยากทานทานไม่ลงหรอกวันนี้
เพราะยังมีเรื่องอาจทำให้เธออิ่ม
หากบอกไปอาจพรากแม้รอยยิ้ม
คงต้องพิมพ์ประทับไว้เนิ่นนาน
คำที่บอกบอกเธอคือลาก่อน
จบลงตอนที่เรื่องก่อนจะผลาญ
ทุกสิ่งยังไม่หาญหักจนเกินการ
เราเจือจารความรู้สึกแค่*เพื่อน*กัน
เขา!!!!!!!!
------------------------------------
------------------------------------
------------------------------------
------------------------------------
26 ตุลาคม 2547 17:37 น.
idaho
ความเหงาเกิดใจใครก็ได้
คงไม่ง่ายจะทำลายกำแพงหนา
บางสิ่งซ่อนฝังแน่นอัดอุรา
เกิดจะฝ่าขวางทางกั้นก้าวข้ามไป
แต่ละวันความเหงาเข้าคลุมจิต
หม่นมืดมิดไร้ร้างทางแสงส่องใส
เหงาเงียบโศกซบเศร้าร้าวรวดใจ
ไม่มีใครไม่มีทางข้ามกำแพง
กำแพงใจแห่งความเหงาอยู่สุดสูง
หลายคนมุ่งจะข้ามฝ่าอย่างกล้าหาญ
อาจมีพ่ายไร้แรงหมดวิญญาณ
ตราบชัวกาลจึงจมลงด้วยเดียวดาย
22 ตุลาคม 2547 22:54 น.
idaho
ห่างหายจากบทรสอักษร
จึ่งจรกลับคืนสู่เรือนขวัญ
วาดวลีจากใจเป็นรางวัล
คือคำมั่นสัญญาคิดถึงเธอ
ปลายปากกาจารจรทุกบทวรรค
แทนหนึ่งคำสลักมิพร่ำเพ้อ
อยากเสาะหาทุกพจน์ที่ค้นเจอ
มิพลั้งเผลอลืมเลือนหรือจืดจาง
วาดทุกคำนำมาค่อยเรียงร้อย
ดั่งเม็ดพลอยพรายแสงดูพรายพร่าง
มิตรภาพล้ำค่ามิเลือนราง
จึงกระจ่างจากใจออกเป็นคำ
เพียงแค่พบเจอกันผ่านอักษร
เพียงแค่จรทายทักก็เลิศล้ำ
รินน้ำใจรินรักรินน้ำคำ
มาเยือนซ้ำความสุขไม่เคยจาง
3 กันยายน 2547 16:40 น.
idaho
เพราะเหตุใครลิขิตขีดเขียน
ใครหนอเพียรสร้างฝันให้หวั่นไหว
ใครแอบวาดความหวังขึ้นในใจ
สร้างฟ้าใสรุ้งงามฟ้าสีคราม
ฤา ฉันเองสร้างภาพวาดความหวัง
ต้องมนต์ขลังแห่งรักแสนวาบหวาม
หลงในกลเกมใจจึงเดินตาม
แม้นิยามตอนจบกลบวิญญา
ถึงวันนี้เหน็ดเหนื่อยใจจะขาด
เพราะก้าวพลาดหลงในวังตัณหา
ต้องปิดบังดั่งเป็นเช่นอาญา
ขอตราหน้าตัวเองชั่วกัปกัลป์
16 สิงหาคม 2547 19:05 น.
idaho
ร่างน้อยน้อยสั่นระริก
ปิดสนิทตัดออกจากความเคลื่อนไหว
ไร้วี่แววแห่งวิญญา ฤ หัวใจ
หวาดและไหวหวาดกลัวจะกล่าวเกิน
ปราศจากเรี่ยวแรงพยุงร่าง
ลากสังขาลไร้พลังเที่ยวหกเหิน
มองไปในนัยย์ตาต้องเผชิญ
สิ่งที่เกินใครจะรับกรรมกงเกวียน
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
1339
