20 มิถุนายน 2548 17:40 น.
idaho
๛ เจ้าตูบน้อย ตัวหนึ่ง ชื่อนู๋หน่อง
มีเสียงเห่า ดังก้อง ลั่นซอยใหญ่
ชอบเกเร วิ่งไล่งับ ใครต่อใคร
ทั่วถิ่นไหน ต่างก็รู้ ซ่าจริงๆ
เหตุมาเกิด ดับความ ทะยานกล้า
ดับความบ้า นู๋หน่อง ผีเข้าสิง
ให้เรียบร้อย ไม่ซน เหมือนดังลิง
นอนแอบอิง นิ่งคอย เรียบร้อยจัง
ในวันนั้น ท้องฟ้า ก็แจ่มใส
นู๋หน่องยัง ท่องไป ซอยด้านหลัง
ไม่กลัวใคร เที่ยวเห่า ด้วยพลัง
คึกขึงขัง รานระ ชาวบ้านกลัว
ปรากฏกาย นางฟ้า แสนน่ารัก
มากำจัด นู๋หน่อง คลายหมองมัว
จงทำดี ที่สอน อย่ามาหัว (เราะ)
ไม่งั้นตัว ของเจ้า จะเสียใจ
เจ้านู๋หน่อง ผยอง ไม่เลิกลา
อ้าปากมา จะกัด นางฟ้าได้
นางฟ้าจึง หยิบไม้ ขึ้นทันใด
เขกลงไป กลางกบาล หัวเลยโน๛
๛ จากนางฟ้าผู้ใจดี * ๛
19 มิถุนายน 2548 09:42 น.
idaho
โอ้เธอจ๋ายังจำได้หรือไม่
ถึงถิ่นไพรที่อยู่เก่า ณ วังแก้ว
หนีออกมาอย่างนี้คงมีแวว
คืนสู่แนวป่าเขาลำเนาไพร
ตามใครมาช่างน่าสงสัยนัก
หรือแอบรักสาวใดบอกได้ไหม
เจ้าลิงหน่องซุกซนแถวว่องไว
จับเอาไว้เขาดินสิ้นลายลง (เสียที)
18 มิถุนายน 2548 21:28 น.
idaho
จักรวาล ไกลโพ้น จะค้นหา
ลองไขว่คว้า ชีวิต อยู่ที่ไหน
เศษธุลี ลอยล่อง ทั่วแดนไกล
ดาวน้อยใหญ่ ดวงไหน ที่มีเธอ
ดาวดวงนั้น เรียกว่า ดาวอังคาร
เขาว่ากัน มีบางอย่าง ให้ใฝ่เพ้อ
อยากรู้จัก อยากประสบ อยากพบเจอ
คิดว่าคง ไม่ละเมอ หากได้มอง
โอ้เพื่อนรัก ต่างดาว เฝ้าค้นหา
ได้พบปะ สมอุรา ต้องฉลอง
ตัวอะไร น่ารัก อยากจับจอง
เอาไว้ดอง เหล้าโรง แก้วิงเวียง
18 มิถุนายน 2548 15:03 น.
idaho
เธอคือความฝันตะวันใหม่
เธอเป็นดั่งไฟลุกโชติช่วง
สร้างพลังให้ฉันคอยตักตวง
คอยห่วงคอยหายามท้อใจ
ความห่วงหาห่วงใยจากใจนี้
ส่องฤดีบนทางความสดใส
โอบล้อมกอดมอบชื่นรื่นหทัย
โปรดเก็บไว้ท่ามกลางภวังค์
ในยามที่เธอท้อแท้หรืออ่อนล้า
หมดกายาหมดแรงและสิ้นหวัง
จะมีเพื่อนต่อเติมเสริมพลัง
เพื่อมุ่งสู่ความฝันที่เฝ้าคอย
จงจำไว้ในวันภายภาคหน้า
หากมองฟ้าเห็นดาวคิดอยากสอย
อย่าคิดปล่อยสิ่งนั้นให้หลุดลอย
เพราะอย่างน้อยมีฉันเคียงข้างเธอ
15 มิถุนายน 2548 15:39 น.
idaho
เพราะเธอเปลี่ยนกลับกลายใจจึงเจ็บ
จึงหนาวเหน็บในวิญญาแทบอาสัญ
เมื่อความจริงปรากฏดั่งลงทัณฑ์
เธอประหารมิหวั่นไร้ปราณี
ทิ้งคำถามคำนั้นให้ฉันไว้
ใจเธอทำด้วยสิ่งใดร้ายเพียงนี้
ปากก็บอกพูดพร่ำด้วยวลี
ใจที่มีให้กันหมดทั้งดวง
ใจบอบช้ำเมื่อความที่ปรากฏ
มิงามงดดั่งวาดเวิ้งแดนสรวง
กายเป็นซากวางเปล่าเพราะความลวง
คนเคยห่วงเคยซึ้งไม่เหลือใจ
ผู้หญิงสีม่วงของแท้ ภายใต้โสร่งที่วังแก้ว ความจริงปรากฏแล้ว