19 สิงหาคม 2548 16:59 น.
idaho
ก็พักนี้ขยันเขียน
เพื่อนอย่าเอียนเบื่อหน่ายส่ายหน้าหนี
ในสมองเรื่องมากมายประดามี
หาวิธีระบายตนบ่นเป็นกลอน
เขียนเรื่องขำให้เบิกบานสนานสนุก
เขียนอมทุกข์เรื่องเศร้ารักถูกหลอน
กลอนปรัชญาเขียนไม่ออกบอกบังอร
เขียนแล้วย้อนหันกลับมองที่ตัวเอง
เผื่อจะสร้างสถิติขึ้นมาใหม่
กลอนที่เขียนออกไปไม่คร่ำเคร่ง
หวังทุกบทจากใจหมายบรรเลง
เพราะอยากเก่งฝีมืออวดลือชา
เอาจำนวนที่บรรจงลงหน้าหนึ่ง
ผู้ดูแลฯคงซึ้งซึ่งโชว์หรา
เลือกบทกลอนของไอซ์ให้ปรีดา
เป็นดาราสักครั้งก็ยังดี
19 สิงหาคม 2548 10:12 น.
idaho
หากจะเจ็บมันก็เป็นเรื่องของฉัน
เธออย่าหวั่นคิดโทษตัวเองหนา
คนที่ผิดคิดมากอย่าเมตตา
ได้เวลาเชิญเดินไปทางของเธอ
หากจะช้ำมันก็เป็นเรื่องของฉัน
คนชอบฝันสร้างภาพคิดเองเก้อ
เพียงลมปากหวานหูหลงละเมอ
ทำให้เพ้อลุ่มหลงตามน้ำคำ
หากจะตายมันก็เป็นเรื่องของฉัน
โปรดอย่ากลั่นน้ำตามาคอยย้ำ
อย่าสงสารเวทนาพร่ำรำพรรณ
ขอโทษกันทำไมฉันผิดเอง
คำประชดประชันคนจองหอง
ไม่ขอร้องเพราะฉันมันคนเก่ง
เจ็บแค่นี้หายได้ด้วยตัวเอง
อย่ากลัวเกรงลืมได้อีกไม่นาน
18 สิงหาคม 2548 23:04 น.
idaho
หากเธอมีน้ำใจครั้งสุดท้าย
โปรดได้บอกกันจะลาลับ
เพราะรับรู้เข้าใจและตระหนัก
คำบอกรักเป็นของเขาเพียงคนเดียว
รักที่เจอของเธอคงรักแท้
ฉันจึงแพ้ว่างเปล่าสิ่งยึดเหนี่ยว
ดั่งจมลงท่ามกลางสายน้ำเชี่ยว
เจ็บจริงเจียวใจจบจมน้ำตา
โปรดอย่าส่งสายตามีความหมาย
ใจคิดไปเธอก็รักฉันนักหนา
ความเป็นจริงคือสิ่งลวงภาพมายา
แสนอ่อนล้าสิ้นแรงจะหยัดยืน
โปรดอย่าจับมือไว้ใกล้ใจนัก
ไม่อาจตัดความรู้สึกที่ยากฝืน
ไม่อยากบอกขอร้องให้กลับคืน
คงไม่ชื่นเพราะใจเธอไม่เหลือมา
อยากให้แบ่งดวงใจออกเป็นสอง
เพียงเสี่ยวหนึ่งขอครองเฝ้ารักษา
แม้จะช้ำเจ็บลึกยากเยียวยา
ก็จะกล้ากลืนกล้ำเพราะรักเธอ
18 สิงหาคม 2548 11:05 น.
idaho
สุดสยองสองหมาโหด
มันเกรี้ยวโกรธดุดันแต่หนไหน
ตรงขย้ำเหยื่อสาหัสแทบปางตาย
ตาข้างซ้ายเกือบบอดปอดเป็นรู
กัดแก้มขวาหลุดเลาะคากับปาก
ถูกระชากแผลยาวถึงรูหู
สติหายไร้วิญญาจะรับรู้
ความเจ็บอยู่ตรงไหนหาไม่เจอ
สภาพเหยื่อเหมือนดั่งเศษกระดาษ
เนื้อฉีกขาดใกล้ตายหมดสิทธิเพ้อ
ร็อตไวเลอร์ขย้ำซ้ำซากพบเจอ
เสียงละเมอร้องออกช่วยฉันที
หมายเหตุ : พวกมันมีสัญชาตญาณหวงแหนเขตแดนมาก อาจมีอารมณ์ดุร้ายได้ถ้าถูกแหย่
แต่หมาก็คือสัตว์ ซึ่งไม่มีสติปัญญายั้งคิด อย่าไปลงโทษสัตว์เลย
คนเลี้ยงควรระมัดระวัง และควบคุมอย่างใกล้ชิดจะได้ไม่เกิดบทเรียนที่สยองอีก
17 สิงหาคม 2548 13:05 น.
idaho
อาจจะรัก เธอมากเกิน กว่าที่คาด
จึงเขลาขลาด ยามไม่รู้ เธออยู่ไหน
มีคำถาม มากมาย ภายในใจ
เกิดอะไรกับ ตัวเอง น่าเกรงกลัว
ลืมเลือนไป สัญญาไว้ เป็นแค่เพื่อน
เพราะฟั่นเฟือน หายวับ ไปจากหัว
ในวันนั้น เดินเคียงกัน ใจเต้นรัว
ตาจึงมัว ลืมคำมั่น ระหว่างเรา
ความรู้สึก แปลกเปลี่ยน เวียนมาหา
สายฝนพา ช่วยผ่อนให้ คลายความเหงา
แต่วันนี้ น้ำเสียงเธอ ยากเกินเดา
จะวอนเว้า ต่อไป ใจคิดเกรง
รู้สึกเหมือน มีฝัน อยู่ข้างเดียว
อยากจะเกี่ยว ใจเธอ อย่างรีบเร่ง
เพราะไม่อยาก อ้างว้าง ใจวังเวง
นั่งฟังเพลง อกหัก น้ำตาซึม
หน้าส่วนตัว
1405
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
