3 มิถุนายน 2549 00:18 น.
idaho
ก่อนเธอจะกอดหมอนหนุนนอนหลับ
ได้โปรดรับความคิดถึงที่ส่งหา
ขอคืนนี้หลับฝันดียามนิทรา
ดาราพร่างกลางฟ้าช่วยกล่อมเธอ
หนึ่งราตรีแม้ห่างไกลกันนัก
แต่ฉันจักนึกถึงเธอเสมอ
รอเวลาที่ได้มาพบเจอ
ยามละเมอยังเพ้อมิเคยลืม
โปรดจงจำคำสุดท้ายอย่าเลือนลับ
มือเราจับกุมกันไว้อย่างดูดดื่ม
เสียงกระซิบข้างหูแสนหวานชื่น
วันมะรืนของทวงคืนเงินสามพัน
1 มิถุนายน 2549 21:55 น.
idaho
ฉันรออะไร???
เฝ้าถามตัวเองในใจแต่ยังตอบไม่ได้ในคำถาม
ยังตรึกยังตรองอยู่ทุกโมงยาม
ยังติดตามเฝ้ารออะไร
เหม่อมองจ้องตรงหน้า
กับสายตาที่น่าสงสัย
กับความรู้สึกลึกๆที่อยู่ข้างใน
มันเปลี่ยนแปลกไปหรือยังคงเดิม
ไม่อาจสัมผัสถึงความรู้สึก
ไม่อยากนึกถึงสิ่งแรกเริ่ม
หากสานก่อและคิดต่อเติม
คงมีแต่เพิ่มคำถามในใจ
1 มิถุนายน 2549 12:27 น.
idaho
มีนิยามความหมายมากมายนัก
กับความรักต่างมุมมองที่หลากหลาย
แต่ละคนคงนิยามต่างกันไป
รักคงไร้กรอบกฎเกณฑ์มาปิดกัน
รักคือการเสียสละทุกๆ สิ่ง
รักคือหลักพึงผิงแม้ในฝัน
รักคือความเข้าใจกันและกัน
รักคือการแบ่งปันความอาทร
บางก็ว่าความรักคือยาพิษ
เป็นสิ่งเสพจนติดให้รนร้อน
มีแต่ความโหยหาใจร้าวรอน
ความทุกข์ซ่อนเสน่หาเป็นอาจิณ
สำหรับฉันรักคือบั่นทอนทำลาย
ใจกระด้างมารร้ายผลักไสสิ้น
ความเย็นชาเห็นแก่ตัวฝังลงดิน
ความรักนั้นกลืนกินสิ้นหมดไป